IBPBII/1/415-402/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniu 5 maja 2009 r. i w dniu 16 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych z przeniesieniem środków finansowych z jednego banku do drugiego - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z przeniesieniem środków finansowych z jednego banku do drugiego. Natomiast w dniu 5 maja 2009 r. wpłynęło pismo z dnia 4 maja 2009 r. na druku ORD-IN, które to pismo potraktowano jako uzupełnienie ww. wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r.

Wniosek powyższy wraz z uzupełnieniem nie spełniał wymogów formalnych w związku z czym pismem z dnia 29 czerwca 2009 r. Znak: wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 16 lipca 2009 r. do tut. Biura wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest samotną matką wychowującą dwie córki w wieku 10 i 13 lat. Młodsza córka w 2001 r. uległa wypadkowi kolejowemu, w którym straciła obydwie nogi. Córka wnioskodawczyni ma I grupą inwalidzką. Wnioskodawczyni pracuje jako opiekun córki i otrzymuje z związku z tym zasiłek z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z tytułu "rezygnacji z zatrudnienia", czyli stałej opieki, kształcenia i rehabilitacji w kwocie 420 zł. Od niego są opłacane składki na ubezpieczenie.

Wnioskodawczyni w sierpniu 2008 r. poniosła koszt wykonania protez obu nóg dla córki, który wyniósł 18.100 zł, z czego Narodowy Fundusz Zdrowia pokrył 3.800 zł a Centrum Pomocy Rodzinie 5.700 zł. Faktury zostały zapłacone ze środków zdeponowanych na subkoncie córki wnioskodawczyni założonym w Stowarzyszeniu Stwardnienia Rozsianego.

Wnioskodawczyni nie posiada własnego samochodu. Córka wnioskodawczyni ma co roku zmieniane protezy. Do ośrodka protetycznego obie z córką są dowożone wynajętym prywatnie samochodem osobowym. Koszty przejazdu (paliwo, kierowca) i koszty pobytu są pokrywane ze środków zgromadzonych na koncie bankowym. Córka wnioskodawczyni codziennie wykonuje ćwiczenia rehabilitacyjne w Stowarzyszeniu Stwardnienia Rozsianego. Przychodzi również do niej rehabilitant z Polskiego Czerwonego Krzyża.

Sąd Rejonowy nakazał wnioskodawczyni przepisać odszkodowanie powypadkowe córki z jej danych osobowych na imię i nazwisko córki. Wnioskodawczyni odwołała się do Sądu Okręgowego z powołaniem prokuratora. W trakcie sprawy, której świadkiem była doradczyni finansowa, odszkodowanie powypadkowe córki ma pozostać na koncie figurującym na imię i nazwisko wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie otrzymała odpowiedzi na piśmie czy Sąd wyraża zgodę czy nie; nie zapadł wyrok. Umowa z bankiem była ważna do 31 sierpnia 2008 r. W październiku 2008 r. bank powiadomił wnioskodawczynię, iż może ona przedłużyć umowę pomimo, iż nie ma wyroku Sądu. Wnioskodawczyni umowę przedłużyła. Z kwoty odszkodowania złożonego na koncie wnioskodawczyni pokrywa koszty leczenia i rehabilitacji córki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy za przelanie środków finansowych z jednego banku do drugiego trzeba zapłacić podatek.

Zdaniem wnioskodawczyni, od przelania kwoty odszkodowania z jednego banku do drugiego nie należy odprowadzać podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do uregulowania tego przepisu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Generalną zasadą w przypadku opodatkowania podatkiem dochodowym osób fizycznych jest wyrażone w tym przepisie stwierdzenie, że przychód powstaje w momencie faktycznego uzyskania przez podatnika (otrzymania lub postawienia do dyspozycji).

W odniesieniu do przeniesienia środków finansowych z jednego banku do drugiego należy stwierdzić, iż powyższe czynności (operacje) są zdarzeniami nie rodzącymi skutków podatkowych dla dokonujących powyższych operacji. Nie następuje bowiem dla osób dokonujących powyższych operacji przysporzenie majątkowe skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego.

Reasumując należy stwierdzić, iż przeniesienie środków finansowych z jednego banku do drugiego jest dla wnioskodawczyni obojętne podatkowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku został dołączony plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Jednocześnie wyjaśnia się, że w zakresie pozostałych zagadnień będących przedmiotem wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej ul. Traugutta 2a, 43-330 Bielsko - Biała.