IBPBII/1/415-397/10/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 7 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystawienia informacji PIT-8C - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystawienia informacji PIT-8C.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 31 maja 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-397/10/ŚS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 7 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą dystrybucyjną, jedynym przedstawicielem w Polsce artykułów biurowych i szkolnych pewnych marek. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie sprzedaż hurtową, przy czym współpracuje z hurtowniami z całej Polski. Wnioskodawca w ostatnim kwartale tego roku chce zorganizować promocję z wykorzystaniem bonów Sodexho. Bony zdaniem wnioskodawcy byłyby wydawane pracownikom - przedstawicielom handlowym klientów wnioskodawcy, a ich wysokość będzie uzależniona od wysokości zakupów klienta w firmie. Wnioskodawca wskazał, iż przykładowo za każdy zakup na 1000 zł będzie wydawany bon o wartości 50 zł, jeżeli firma zakupi towar o wartości 5000 zł to przedstawiciele handlowi tej firmy otrzymają od wnioskodawcy 5 bonów o wartości 50 zł, czyli razem 250 zł. Wnioskodawca stwierdził, iż zadaniem pracowników jego klienta będzie promowanie towaru wnioskodawcy wśród klientów oraz praca nad lepszym poznaniem zalet marek pod względem jakości i cen. Wnioskodawca oczekuje znacznego zwiększenia zainteresowania towarem bardzo dobrej jakości, który wnioskodawca sprowadza z krajów Unii Europejskiej, a tym samym wzrostu sprzedaży. Dla akcji będzie przygotowany regulamin promocji z dokładnym opisem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, winno nastąpić wydanie bonów na podstawie protokołu ze spisaniem wszystkich danych osoby otrzymującej będącej pracownikiem - przedstawicielem handlowym, a następnie wydanie deklaracji PIT - 8C na wartość otrzymanych bonów, aby pracownik mógł dokonać rozliczenia i zapłaty podatku w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzania przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wartości nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca w ostatnim kwartale tego roku chce zorganizować promocję z wykorzystaniem bonów. Bony zdaniem wnioskodawcy byłyby wydawane pracownikom - przedstawicielom handlowym klientów wnioskodawcy, a ich wysokość będzie uzależniona od wysokości zakupów klienta w firmie. Wnioskodawca stwierdził, iż zadaniem pracowników klienta będzie promowanie towaru wnioskodawcy wśród klientów oraz praca nad lepszym poznaniem zalet marek pod względem jakości i cen.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy ma zastosowanie w przypadku otrzymania od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia w związku z jego promocja lub reklamą.

Żeby stwierdzić czy przedmiotowe świadczenia korzystają z tego zwolnienia należy rozstrzygnąć czy mają one charakter świadczeń nieodpłatnych i czy są otrzymywane przez przedstawicieli handlowych w związku z promocją lub reklamą wnioskodawcy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno - reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne takie jak: kalendarze, upominki i drobne prezenty w postaci materiałów piśmiennych.

Nieodpłatne świadczenie to świadczenie stanowiące przysporzenie tylko po stronie obdarowanego nie związane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem "obdarowanego" na rzecz "darczyńcy". Nie można więc uznać za nieodpłatne świadczenie bonów otrzymywanych przez pracowników kontrahentów - przedstawicieli handlowych, bowiem ich przekazanie dokonywane jest w zamian za podjęcie określonych działań, tj. za zwiększenie sprzedaży - na rzecz podmiotu przekazującego świadczenie (bony).

Gdyby kontrahenci nie dokonali zakupów świadczenie nie zostałoby przekazane przedstawicielom handlowym.

Natomiast przez jednorazową wartość zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, jednorazowy to "raz jeden dany lub uczyniony" (http://sjp.pwn.pl/lista.php...co=jednorazowy). Chodzi zatem nie o pojedyncze świadczenie, tylko o sumę świadczeń, jaka jest otrzymywana w związku z jedną sytuacją. Należy mieć tu na uwadze, że mowa jest o jednorazowej wartości świadczeń. Chodzi zatem o wartość wszystkich świadczeń, które zostały dane w związku z daną sytuacją, czy też w danej sytuacji.

Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, iż reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu. Prowadzona przez wnioskodawcę akcja promocyjna nie mieści się w zakresie powyższych definicji, gdyż celem jej jest podniesienie wielkości sprzedaży określonego produktu wskazanego przez spółkę, poprzez nagradzanie w formie rzeczowej pracowników - przedstawicieli handlowych zatrudnionych u klientów spółki za sprzedaż określonego produktu. Oznacza to, że akcja ta skierowana jest do przedstawicieli handlowych - pracowników kontrahentów w celu zintensyfikowania ich działań skutkujących sprzedażą jak największej ilości towarów wskazanych przez spółkę.

W związku z powyższym każda wartość otrzymanych bonów (bez względu na to, czy przekracza kwotę 100 zł, czy też nie przekracza) stanowi u osoby fizycznej przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem po zakończeniu roku podatkowego podmiot dokonujący przekazania

ww. świadczenia w myśl art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązany jest do wystawienia informacji PIT-8C, w której wykazuje wartość przekazanego bonu towarowego.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodówi w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwyw sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.