IBPBII/1/415-386/14/BJ - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaty zaległych wynagrodzeń z tytułu umowy o pracę, na podstawie ugody pozasądowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2014 r. (data wpływu do Biura - 2 maja 2013 r.), uzupełnionym 16 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zaległego wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zaległego wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 18 czerwca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-386/14/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 16 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W zeznaniu podatkowym za 2012 rok Wnioskodawca ujął kwotę 70.000,00 zł, którą uzyskał z tytułu ugody pozasądowej zawartej z firmą X. Jako osoba fizyczna Wnioskodawca odprowadził do kasy Urzędu Skarbowego kwotę 11.488,00 zł z tytułu podatku dochodowego. Uzyskana kwota 70.000,00 zł stanowiła zaległe wynagrodzenie nie wypłacone przez firmę Y Sp. z o.o.

Firma X nie wystawiła na osobę Wnioskodawcy PIT-8C.

W piśmie z 9 lipca 2014 r. (data wpływu - 16 lipca 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca zawarł ugodę pozasądową z właścicielem firmy X na podstawie prawomocnego wyroku wydanego przez Sąd Apelacyjny z dnia 19 kwietnia 2012 r., który oddalił apelację pozwanego właściciela firmy X od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 marca 2010 r. Z ustaleń wyroku wynika, iż pozwany powinien zapłacić Wnioskodawcy kwotę 70.000,00 zł, zasądzoną wyrokiem Sądu Okręgowego, ponieważ Sąd ten uznał za bezskuteczną w stosunku do Wnioskodawcy umowę przelewu wierzytelności z dnia 26 listopada 2004 r. kwoty 70.000.00 zł zawartą pomiędzy dłużnikiem Wnioskodawcy firmą Y Sp. z o.o., a między innymi firmą X, a to wobec zawarcia wymienionej umowy z pokrzywdzeniem Wnioskodawcy, któremu przysługiwała wierzytelność w stosunku do dłużnika - firmy Y Sp. z o.o. w wysokości kwoty głównej 71.331,78 zł określonej w wyroku Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2004 r., prawomocnym z dniem 18 listopada 2004 r.

Dłużnik Wnioskodawcy firma Y Sp. z o.o. uniemożliwiła Wnioskodawcy zaspokojenie się z wyroku Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2004 r. poprzez usunięcie majątku dłużnika spod zajęcia komorniczego w postaci umowy przelewu wierzytelności przysługującej dłużnikowi Wnioskodawcy wobec firmy P Sp. z o.o., która uznała swój dług i zobowiązała się do jego ratalnej spłaty. Wierzytelność tę w wysokości 227.000,00 zł, z wniosku Wnioskodawcy, zajął Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym.

Dłużnik Wnioskodawcy zawarł z właścicielem firmy X umowę cesji wierzytelności na kwotę 70.000,00 zł. Jest bezsprzecznym faktem, iż czynność ta zdziałana była z pokrzywdzeniem Wnioskodawcy. Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 kwietnia 2012 r. wynika, iż właściciel firmy X z tytułu zawartej w dniu 26 listopada 2004 r. umowy cesji wierzytelności zapłacił dłużnikowi Wnioskodawcy kwotę 70.000,00 zł.

Dłużnik bez wątpienia działał z pokrzywdzeniem Wnioskodawcy, skoro nie zawiadomił właściciela firmy X, jako cesjonariusza, iż wyegzekwowana kwota wysokości 70.000,00 zł powinna być wpłacona do ręki Wnioskodawcy, a okolicznością bezsporną był fakt, iż dłużnik był niewypłacalny, a zawarta umowa cesji wierzytelności niewątpliwie pogłębiła stan tej niewypłacalności.

Sąd Apelacyjny oddalając apelację właściciela firmy X przyjął, iż osoba trzecia, która pozbyła się przedmiotu czynności prawnej dokonanej z dłużnikiem (wpłata 70.000,00 zł), nie przestaje być odpowiedzialna wobec wierzyciela (Wnioskodawcy) za to, że nie mógł zaspokoić się z majątku dłużnika. Odpowiedzialność ta może wyrażać się także w formie zapłaty przez osobę trzecią (właściciela firmy X) odpowiedniej kwoty. Wierzyciel (Wnioskodawca) może zatem poszukiwać ochrony przed niewypłacalnością dłużnika przez bezpośrednie żądanie zasądzenia od osoby trzeciej sumy jaką by pozyskał w wyniku egzekucji prowadzonej z majątku dłużnika.

Wnioskodawca zażądał od właściciela firmy X zapłaty na swoją rzecz kwoty 70.000,00 zł. Ponieważ ten ociągał się ze spełnieniem żądania Wnioskodawca wytoczył pozew przeciwko niemu przed Sądem Rejonowym. Dopiero wówczas pełnomocnik właściciela firmy X zaproponował zawarcie ugody pozasądowej pod warunkiem wycofania przez Wnioskodawcę pozwu. Ugodę pozasądową zawarto dnia 2 listopada 2012 r. i na jej mocy właściciel firmy X zapłacił Wnioskodawcy kwotę w wysokości 70.000,00 zł.

2. Przedmiotowe świadczenie w wysokości 70.000,00 zł wypłacone przez właściciela firmy X nie było odszkodowaniem.

3. Wnioskodawca był zatrudniony przez Y Sp. z o.o. od dnia 25 maja 1993 r. do dnia 27 listopada 2004 r. i od tej firmy domagał się zapłaty zaległego wynagrodzenia na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek dochodowy w wysokości 11.488,00 zł od kwoty 70.000,00 zł uzyskanej w wyniku ugody pozasądowej dotyczącej wypłaty zaległych wynagrodzeń z tytułu umowy o pracę.

Wnioskodawca uważa, że nie powinien ww. podatku odprowadzać do kasy Urzędu Skarbowego, ponieważ z dłużnikiem na podstawie wyroku Sądu zawarta została ugoda pozasądowa, a sprawa dotyczyła zaległej kwoty wynagrodzeń (części) bez odsetek ustawowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z wniosku wynika, iż w zeznaniu podatkowym za 2012 rok Wnioskodawca ujął kwotę 70.000,00 zł, którą uzyskał z tytułu ugody pozasądowej zawartej z firmą X. Uzyskana kwota stanowiła zaległe wynagrodzenie nie wypłacone przez firmę Y Sp. z o.o., w której Wnioskodawca był zatrudniony od 25 maja 1993 r. do 27 listopada 2004 r. i od tej firmy domagał się zapłaty zaległego wynagrodzenia przyznanego na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2004 r. Przedmiotowe świadczenie wypłacone nie było odszkodowaniem. Firma X nie wystawiła na osobę Wnioskodawcy PIT-8C.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, iż jego dłużnik, tj. firma Y Sp. z o.o. uniemożliwiła mu zaspokojenie się z wyroku Sądu Okręgowego z dnia 4 października 2004 r. poprzez usunięcie majątku spod zajęcia komorniczego w postaci umowy przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec firmy P Sp. z o.o. Wierzytelność tę w wysokości 227.000,00 zł, z wniosku Wnioskodawcy, zajął Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym. Dłużnik zawarł z właścicielem firmy X umowę cesji wierzytelności na kwotę 70.000,00 zł. Wnioskodawca zażądał od właściciela firmy X zapłaty na swoją rzecz kwoty 70.000 zł. Ponieważ ten ociągał się ze spełnieniem żądania Wnioskodawca wytoczył pozew przed sądem. Dopiero wówczas doszło do zawarcia ugody i na jej podstawie właściciel firmy X wypłacił Wnioskodawcy 70.000 zł. Wypłacone świadczenie nie było odszkodowaniem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wypłacona Wnioskodawcy kwota zaległego wynagrodzenia miała swe źródło w uprzednio łączącym Wnioskodawcę z byłym pracodawcą stosunkiem pracy. Mimo, iż zaległe wynagrodzenie nie zostało wypłacone przez byłego pracodawcę (dłużnika), gdyż ten był niewypłacalny i zostało wypłacone w wyniku zawartej ugody pozasądowej przez właściciela firmy X, na którego dłużnik Wnioskodawcy dokonał cesji wierzytelności na kwotę 70.000.00 zł, świadczenie to stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jest to bowiem wypłata zaległych należności z tytułu łączącego byłego pracownika z byłym pracodawcą stosunku pracy. W takim wypadku dla skutków (i obowiązków) powstałych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez znaczenia pozostaje fakt, czy realizacja tych należności nastąpiła na podstawie ugody pozasądowej.

Należy zauważyć, że gdyby Wnioskodawcy wypłacono wynagrodzenie z Y Sp. z o.o. byłoby wówczas opodatkowane na bieżąco. Charakteru wypłaconego wynagrodzenia nie zmienia jego późniejsza wypłata ani to, że wypłaty dokonał właściciel firmy X.

Firma X z uwagi na to, że nie była pracodawcą Wnioskodawcy, nie była też płatnikiem w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej w odniesieniu do wypłaconego Wnioskodawcy świadczenia, a zatem nie była też zobowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku. Fakt niepobrania od ww. świadczenia zaliczki na podatek dochodowy nie zwalnia jednak Wnioskodawcy z jego opodatkowania.

Wobec powyższego, kwotę zaległego wynagrodzenia w wysokości 70.000.00 zł. Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu podatkowym za 2012 r. i opodatkować łącznie z innymi dochodami uzyskanymi w tym roku podatkowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.