IBPBII/1/415-381/10/MZ - Możliwość zwiększenia kosztów uzyskania przychodu pracownika o 25% z tytułu dojazdu do pracy poza miejsce zamieszkania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zatrudniony w zakładzie pracy, który w swoich dokumentach przy wskazaniu adresu używa omyłkowo innej nazwy miejscowości niż ta, w której się znajduje. Zakład pracy wnioskodawcy jako miejsce swojej siedziby używa nazwy miejscowości X, mimo że znajduje się na terenie miejscowości Y. Natomiast w miejscowości X, używanej przez zakład pracy wnioskodawcy jako miejsce siedziby znajduje się poczta obsługująca ten zakład oraz pozostałą część miejscowości Y. Oficjalne mapy miejscowości X potwierdzają, że zakład pracy wnioskodawcy leży w miejscowości Y (np. na stronie internetowej miejscowości X). Również władze miejscowości X pisemnie i oficjalnie potwierdziły, iż zakład pracy wnioskodawcy znajduje się poza granicami administracyjnymi miejscowości X, w miejscowości Y.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż miejsce zamieszkania, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego określa miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Natomiast miejscowości X i Y są dwiema różnymi miejscowościami, chociaż leżącymi w tej samej gminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca jako mieszkaniec miejscowości X, pracujący na terenie miejscowości Y, może zwiększyć swoje koszty uzyskania przychodu o 25%, ze względu na dojazd do pracy poza miejsce zamieszkania, mimo że zakład pracy, w którym jest zatrudniony używa błędnie miejsca położenia poczty (miejscowości X) jako miejsca swojej siedziby...

Zdaniem wnioskodawcy, właściwym organem w zakresie podziału administracyjnego są władze miejscowości X (gminy), które zarządzają tym obszarem, a one stwierdziły, że zakład pracy wnioskodawcy leży w innej miejscowości.

W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy, ma on prawo do zwiększenia kosztów uzyskania przychodu o 25% z tytułu dojazdu do pracy poza miejsce zamieszkania. Wnioskodawca wskazał, iż omyłkowa zmiana miejscowości przez zakład pracy przy podawaniu adresu swojej siedziby nie może wpływać na postanowienia wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż w niniejszej interpretacji dokonano oceny stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy. Jednocześnie wyjaśnia się, iż w odniesieniu do stanowiska wnioskodawcy, dotyczącego określenia organu właściwego w sprawie ustalenia położenia administracyjnego zakładu pracy, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Przepis art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

W myśl natomiast ust. 13 powołanego wyżej art. 22 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 5 ww. ustawy, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie; przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca mieszkający na terenie miejscowości X jest zatrudniony w zakładzie pracy, mającym swoją siedzibę na terenie miejscowości Y, lecz używającym w swoim adresie nazwy miejscowości X, jako miejsca położenia poczty obsługującej m.in. ten zakład. Zdaniem wnioskodawcy, ma on prawo do zwiększenia kosztów uzyskania przychodu o 25% z tytułu dojazdu do pracy poza miejsce zamieszkania. Natomiast omyłkowa zmiana miejscowości przez zakład pracy przy podawaniu adresu swojej siedziby nie może, w ocenie wnioskodawcy, wpływać na postanowienia wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stwierdza się, że jeżeli istotnie wnioskodawca jest zatrudniony i wykonuje swoją pracę w zakładzie pracy znajdującym się w innej miejscowości niż jego miejsce zamieszkania i o ile wnioskodawca nie otrzymuje od tegoż zakładu pracy dodatku za rozłąkę ani nie otrzymuje zwrotu kosztów przejazdu, to w przedmiotowej sprawie istnieją przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Koszty te mogą zostać zastosowane w wysokości 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w sytuacji, gdy wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku pracy lub nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy wnioskodawca uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku pracy.

Odnosząc się do stwierdzenia wnioskodawcy, iż omyłkowa zmiana miejscowości przez zakład pracy przy podawaniu adresu swojej siedziby nie może wpływać na postanowienia wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśnia się, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla prawidłowego zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, istotne są tylko te przesłanki, które odpowiadają rzeczywistej sytuacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.