IBPBII/1/415-355/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikom dodatku za rozłąkę - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikom dodatku za rozłąkę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.), mająca siedzibę na terytorium Polski, jest przedsiębiorstwem budowlano-montażowym. Usługi wykonywane są w znacznej części poza siedzibą firmy i prace wykonują pracownicy oddelegowani czasowo do tych miejsc. Pracownicy mają w umowach o pracę jako miejsce pracy wskazaną siedzibę firmy. Poszczególne budowy znajdują się w różnych odległościach od siedziby firmy oraz z różną sytuacją, jeżeli chodzi o możliwość powrotu. Część budów jest tak oddalona, że pracownikom jest zapewniane bezpłatne zakwaterowanie w miejscu oddelegowania, z części natomiast możliwy jest codzienny powrót z tym, że czas dojazdu i powrotu (firmowym środkiem transportu) jest bardzo różny: od około godziny do kilku godzin dziennie łącznie. W związku z tym, wnioskodawca zamierza wypłacać dodatek za rozłąkę uzależniony od odległości od siedziby firmy. Dodatek ten równy będzie wysokości diety z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, wynikającej z odrębnych przepisów, jeżeli budowa położona będzie w odległości co najmniej 40 km od siedziby spółki oraz diety pomniejszonej o 5 zł, jeżeli budowa położona będzie w odległości mniejszej niż 40 km od siedziby spółki. Pracownikom tym nie będą wypłacane diety i inne należności z tytułu podróży służbowych. Stosowne zapisy wynikać będą z regulaminu pracy obowiązującego w spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym wypłacany dodatek za rozłąkę korzystać będzie w całości ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zdaniem wnioskodawcy, wypłacany dodatek za rozłąkę korzystać będzie w całości ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem zwalnia od podatku dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej (obecnie jest to rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r., zgodnie z którym dieta wynosi obecnie 23 zł). Ponieważ wypłacane przez wnioskodawcę dodatki za rozłąkę w żadnym przypadku nie będą przekraczały kwoty diet wynikających z ww. rozporządzenia, korzystać będą, zdaniem wnioskodawcy ze zwolnienia wynikającego z ww. ustawy. Nie ma jego zdaniem żadnego znaczenia, czy przepisy wewnętrzne uzależniają wysokość dodatku rozłąkowego od odległości budowy od siedziby formy, od czasu dojazdu czy też ew. od innych czynników. Ustawa bowiem nie zawiera w tej kwestii żadnych dodatkowych warunków. Wnioskodawca powołał się na wyjaśnienie Ministerstwa Gospodarki i Pracy w komunikacie Biura Prasowego zamieszczonym w biuletynie prasowym nr 38/2004, zgodnie z którym nie ma odrębnych, powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy w tym zakresie i sprawy świadczeń rozłąkowych mogą być regulowane u danego pracodawcy postanowieniami układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umów o pracę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów ustawodawca w sposób enumeratywny wyszczególnił w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich w pkt 1 został wymieniony m.in. stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Dyspozycją powołanego wyżej przepisu jest zwolnienie z opodatkowania dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom czasowo przeniesionym.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy.

Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

We wniosku wskazano, iż usługi wnioskodawcy wykonywane są w znacznej części poza siedzibą firmy i prace wykonują pracownicy oddelegowani czasowo do tych miejsc.

Powyższe wskazuje, że pracownicy wykonują powierzone im zadania w ramach podróży służbowych. Sam fakt wyjazdu pracowników na budowy znacznie oddalone od siedziby firmy nie oznacza, że zostali oni przeniesieni czasowo. Przeniesienie czasowe wiąże się ze zmianą w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy, a jak wynika z wniosku, pracownicy mają w umowach o pracę jako miejsce pracy wskazaną siedzibę firmy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż wypłacany pracownikom dodatek za rozłąkę nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.