IBPBII/1/415-346/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (wpływ do tut. Biura w dniu 16 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania w rozliczeniu rocznym za 2008 r. z ulgi na nowe technologie - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania w rozliczeniu rocznym za 2008 r. z ulgi na nowe technologie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest inżynierem mechanikiem o specjalności spawalnictwo (1976). Pracuje w publicznym Zespole Szkół Zawodowych ucząc przedmiotów zawodowych w zakresie spawalnictwa oraz prowadzi zajęcia praktyczne spawania.

Wnioskodawca świadom postępujących dokonań i zachodzących zmian naukowo-technologicznych w okresie I-X 2008 r. uczestniczył w Instytucie Spawalnictwa w aktualizacji swojej wiedzy zawodowej na poziomie międzynarodowego inżyniera spawalnika. Zdanie egzaminu według wymagań Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa stwierdza otrzymany certyfikat. Kosztów poznania nowych technologii dla potrzeb pracy nie poniosła szkoła ani jej organ prowadzący - poniósł je wnioskodawca w wysokości 5.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ww. przypadku w rozliczeniu podatkowym za 2008 r. wnioskodawca mógł skorzystać z ulgi na nowe technologie.

Zdaniem wnioskodawcy:

* zdobyta wiedza ma wartość niematerialną i prawną oraz obejmuje wyniki badań i prac rozwojowych w kraju i na świecie. Wiedza ta umożliwia wytwarzanie nowych i udoskonalonych wytworów i usług i jest stosowana w świecie przez okres także nie dłuższy niż pięć lat;

* aktualizacja wiedzy prowadzona była według stanu na czas bieżący przez Instytut Spawalnictwa tj. centralną krajową jednostkę naukowo-badawczą pod nadzorem instytucji międzynarodowej, tj. Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa;

* rezultaty nabycia wiedzy w zakresie nowych technologii służą bezpośredniemu przygotowaniu kadr dla przemysłu;

* zawodowe przygotowanie kadr powinno uwzględniać bieżący postęp naukowo-technologiczny dlatego zaangażowanie wnioskodawcy jest właściwe, ale finansowanie wiedzy w zakresie nowych technologii w całości na własny koszt jest niesłuszne, na co wskazywały choćby obowiązujące do niedawna przepisy podatkowe, pozwalające na ulgę na dokształcanie i doskonalenie we wszystkich kategoriach a nie tylko nowych technologii.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.), od podstawy obliczenia podatku (opodatkowania), ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484) (art. 26c ust. 2 ww. ustawy).

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 26c ust. 2a ww. ustawy).

Z treści art. 26c ust. 3 ww. ustawy wynika, iż prawo do odliczeń przysługuje podatnikowi uzyskującemu przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3. Kwota odliczeń nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z tego źródła.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłami przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przy czym definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Przepis tego artykułu stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że aby skorzystać z odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii musi być spełnionych szereg warunków łącznie. Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nie spełnia zasadniczych warunków umożliwiających mu takie odliczenie. Wnioskodawca zatrudniony jest w publicznym Zespole Szkół Zawodowych, zatem nie prowadzi działalności gospodarczej. Nadto nie nabył żadnych nowych technologii na podstawie umowy o przeniesienie tych praw i korzystanie z nich. Wnioskodawca uczestniczył wyłącznie w szkoleniu, dzięki któremu zaktualizował swoją wiedzę zawodową, co nie jest równoznaczne z faktem zawarcia umowy o przeniesienie na niego prawa do wiedzy technologicznej. Wnioskodawca sam wskazuje, że poniósł koszt poznania nowych technologii. Poznanie zaś nie oznacza nabycia do nich praw.

Organ podatkowy nie neguje argumentu wnioskodawcy, że wykonywany przez niego zawód nauczyciela winien uwzględniać bieżący postęp naukowy, jednakże nie ma już w prawie podatkowym ulgi z tytułu dokształcania i doskonalenia zawodowego, a wyłącznie w takich kategoriach należy rozpatrywać poniesiony przez niego wydatek w kwocie 5.000 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wnioskodawca nie mógł w zeznaniu podatkowym za 2008 r. skorzystać z odliczenia wydatków, o których mowa art. 26c ust. 1 ww. ustawy, gdyż wydatków takich nie poniósł.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.