IBPBII/1/415-344/09/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych kierowcom transportu międzynarodowego z tytułu odbywania podróży służbowej - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania należności wypłacanych kierowcom transportu międzynarodowego z tytułu odbywania podróży służbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży części do pojazdów mechanicznych sklasyfikowanych w Polskiej Działalności Gospodarczej pod nr 50.30. B (według uprzednio obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Działalności Gospodarczej). Spółka od 1 marca 2008 r. rozpoczęła działalność w zakresie międzynarodowego transportu drogowego osób (transport osób na obszarze Europy). W tym celu Spółka zatrudniła na podstawie umowy o pracę pracowników na stanowisku - kierowca. W umowach z pracownikami zatrudnionymi na stanowisku - kierowca jako miejsce świadczenia pracy wskazano siedzibę pracodawcy, czyli miejsce w którym następuje faktyczny przydział zadań do wykonania. Pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy wypłacane są koszty delegacji służbowych zgodnie z postanowieniami Regulaminu Wynagradzania obowiązującego w Spółce. Obowiązujący Regulamin Wynagradzania nie określa jednak wysokości należnych kosztów, o których mowa w zdaniu powyżej, stąd Spółka wypłaca kierowcom należności z tytułu podróży (w kraju i zagranicą) w kwotach określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991; Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990). Od wypłaconych należności z tytułu podróży służbowych kierowców Spółka nie nalicza i nie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należności wypłacane kierowcom transportu międzynarodowego z tytułu odbywania podróży służbowej poza miejscem wykonywania pracy określonej w umowie o pracę, w którym następuje przydział zadań są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym postępowanie Spółki jest zgodne z art. 21 ust. 1 pkt 16a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika. W ocenie Spółki, zasadnym jest przyjęcie, że pracownicy zatrudnieni na stanowisku kierowcy i wykonujący na polecenie pracodawcy zadania poza miejscem pracy określonym w umowie o pracę pozostają w podróży służbowej. Definicję podróży służbowej zawiera art. 77#61450; § 1 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Skoro w niniejszej sprawie kierowcy wykonują obowiązki służbowe poza miejscem pracy określonym w umowie o pracę (siedziba wnioskodawcy), w którym otrzymują przydział zadań, to pozostają oni w podróży służbowej, za którą należy im się zwrot kosztów, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Ilość zadań dla oddelegowanych kierowców do wykonania poza siedzibą Spółki ma charakter zmienny i bezpośrednio uzależniona jest od ilości pozyskanych zleceń ze strony firm zewnętrznych. Odbywanie przez kierowców podróży służbowej, a w związku z tym otrzymywanie należności w postaci diet i innych kosztów z tym związanych, potwierdzone zostało w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lutego 2009 r.,w sprawie o sygn. akt I SA/Po 1303/2008. Na marginesie wskazać należy, że dotychczasowy sposób postępowania Spółki jest zgodny z orzecznictwem organów podatkowych (interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2008 r. znak: IBPB1/415-95/08; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 października 2008 r. znak: IBPB/415-1288/08) i sądów administracyjnych. Spółka stoi na stanowisku, że jej postępowanie jest prawidłowe w świetle przytoczonych przepisów prawa podatkowego oraz ustawowej definicji podróży służbowej zawartej w przepisach prawa pracy.

Na sposób postępowania Spółki nie może wpłynąć przedstawiona w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie o sygn. akt II PZP 11/08 definicja podróży służbowej skutkującą wyeliminowaniem pracowników mobilnych, w tym kierowców z możliwości odbywania podróży służbowej, a w związku z tym pozbawieniem prawa do należności z tytułu odbywania podróży służbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uważa się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Odnośnie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.) przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W przepisie art. 775 § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy - kierowcy wykonują zadania służbowe zlecone przez pracodawcę, poza określonym w umowie miejscem pracy i w związku z tym wypłacane są im koszty delegacji służbowych w wysokości określonej przepisami rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Reasumując, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy zostają spełnione warunki wynikające z art. 775 § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia wypłacane przez pracodawcę z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystać będą ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji obejmuje jedynie przepisy podatkowe. Fakt, iż normy te powołują pojęcia uregulowane w innych gałęziach prawa - w prawie pracy, nie oznacza jednak, iż pojęcia te stają się prawem podatkowym. Dlatego też tut. organ zaznacza, że powyższa interpretacja jest prawidłowa pod warunkiem, iż wykonywane przez pracowników-kierowców wyjazdy stanowią - w świetle odrębnych przepisów - podróż służbową.

Ostateczne rozstrzygnięcie kwestii, czy wykonywanie pracy kierowcy może być uznane za podróż służbową należy do właściwości Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, które jest organem właściwym w zakresie prawa pracy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie i Katowicach, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Natomiast co do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków sądów, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.