IBPBII/1/415-341/11/ŚS - Opodatkowanie świadczeń medycznych.

Bank (wnioskodawca) nabywa od dostawcy usług medycznych (przychodnia) abonamenty medyczne i udostępnia je pracownikom banku. W ramach tych abonamentów pracownicy banku uzyskują uprawnienie do korzystania ze świadczeń opieki medycznej oferowanych przez przychodnię. Łącznie średnia liczba abonamentów wynosi ok. 8500 w skali roku oraz obejmuje dwanaście rodzajów abonamentów (kart) różniących się zakresem świadczeń medycznych oraz sposobem finansowania (tj. z udziałem lub bez udziału pracownika). Poniższa tabela przedstawia orientacyjną liczbę poszczególnych rodzajów abonamentów (kart):

Złoty Pojedynczy ---- 1

Złoty Rodzinny ----- 11

Srebrny Pojedyńczy -- 2

Srebrny Rodzinny --- 2

Prestiże Rodzinny --- 6

Niebieski Pojedyńczy - 6

Niebieski Rodzinny --- 1

Biały pojedyńczy ---- 1635

Biały Rodzinny ----- 580

Standard Plus ------ 61

Standard Premium --- 1042

Standard Komfort --- 4904

Podstawowym celem zakupu abonamentów medycznych przez wnioskodawcę i ich udostępnienia pracownikom banku jest wykonywanie przez przychodnię na rzecz banku i pracowników banku świadczeń i procedur medycznych wynikających z przepisów prawa pracy.

Wynagrodzenie przychodni z tytułu objęcia pracowników banku uprawnieniem do korzystania ze świadczeń medycznych jest ustalone ryczałtowo w odniesieniu do każdego rodzaju abonamentu (karty). Co do zasady koszty abonamentów medycznych ponosi wnioskodawca. Pracownicy banku ponoszą jednak wydatki związane z kosztami (i) objęcia świadczeniami medycznymi członków rodziny pracowników, oraz (ii) rozszerzenia standardu opieki medycznej ponad standard abonamentu przyznany pracownikowi przez bank zgodnie z jego zaszeregowaniem w strukturze organizacyjnej banku.

Wnioskodawca wskazał, iż świadczenie usług medycznych przez przychodnię na rzecz pracowników banku jak też określenie zakresu świadczeń składających się na poszczególne abonamenty (karty) dotychczas miało miejsce na podstawie umowy z dnia 1 stycznia 2006 r. zawartej między bankiem i przychodnią.

Wnioskodawca przywołał uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. (sygn. akt II FPS 1/10), zgodnie z którą wartość abonamentów medycznych stanowi przysporzenie majątkowe po stronie osób uprawnionych do świadczeń medycznych polegające na objęciu pracowników gotowością wykonywania przez centrum medyczne usług medycznych. Sąd uznał, że sama możliwość skorzystania z usług medycznych przez pracowników posiada istotny wymiar finansowy, a abonamenty medyczne mieszczą się w pojęciu "nieodpłatnego świadczenia" w rozumieniu art. 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to otrzymywane jest przez pracowników w momencie, gdy po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia usług medycznych. W konsekwencji, wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią dla pracowników uprawnionych do ich wykorzystania nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z tego powodu są przychodem podatkowym pracowników.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzyga zatem następujące kwestie:

* samo uprawnienie do korzystania z abonamentu medycznego jest nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika, jeżeli finansowane jest przez pracodawcę;

* wartość takiego świadczenia ustalana jest ryczałtowo niezależnie od faktu i skali rzeczywistego korzystania ze świadczeń medycznych i realnej wartości tych świadczeń;

* wolna od podatku jest ta część wartości abonamentu medycznego, która odpowiada wartości świadczeń medycznych przysługujących na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* przychodem pracownika powinna być wartość ryczałtu za abonament medyczny w części przypadającej na świadczenia medyczne, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stwierdził, iż w celu opodatkowania przyznanych pracownikom uprawnień do korzystania ze świadczeń medycznych, w sposób zgodny z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego, konieczne jest odpowiednie i szczegółowe wyodrębnienie w ramach poszczególnych abonamentów medycznych świadczeń medycznych stanowiących świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (świadczeń medycznych, do zapewnienia których na mocy przepisów prawa pracy jest zobowiązany pracodawca, zwanych w dalszej części wniosku "świadczeniami obowiązkowymi") oraz pozostałych świadczeń medycznych (tj. świadczeń wykraczających poza zakres świadczeń obowiązkowych, zwanych w dalszej części wniosku "świadczeniami dodatkowymi"). Ponadto, w celu ustalenia przychodu zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego konieczne jest również określenie, jaka wartość wynagrodzenia ryczałtowego przychodni w odniesieniu do poszczególnych abonamentów medycznych dotyczy uprawnienia do świadczeń dodatkowych.

Wnioskodawca wskazał, iż standardowy zakres świadczeń medycznych oferowanych przez przychodnię swoim klientom obejmuje następujące pozycje:

Wnioskodawca podkreślił, iż wskazana w tabeli powyżej pozycja A00 N01 MEDYCYNA PRACY stanowi jedynie techniczne (na wewnętrzne potrzeby przychodni) określenie jednego z rodzajów usług oferowanych przez przychodnię użyte na potrzeby sporządzenia wykazu usług. Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym przez przychodnię usługa A00 N01 MEDYCYNA PRACY

Na podstawie obowiązujących przepisów prawa pracy oraz praktyki przychodni jako podmiotu zawodowo świadczącego usługi medyczne następujące świadczenia medyczne należy kwalifikować jako świadczenia obowiązkowe:

Wnioskodawca nie posiada wiedzy i instrumentów pozwalających na określenie wartości wynagrodzenia ryczałtowego należnego przychodni w zamian za poszczególne rodzaje abonamentów medycznych, jak też pozwalających na wskazanie procentowego podziału wartości wynagrodzenia ryczałtowego na odpowiadające świadczeniom obowiązkowym i świadczeniom dodatkowym w ramach poszczególnych rodzajów abonamentów. Wszelkie dane, metody analityczne i instrumenty ku temu posiada przychodnia jako podmiot profesjonalnie zajmujący się udostępnianiem świadczeń medycznych.

Na podstawie listy świadczeń uznawanych za świadczenia obowiązkowe przychodnia wskazała procentowy udział wartości świadczeń obowiązkowych w całej wartości abonamentów medycznych. Udział ten przedstawia się następująco dla poszczególnych rodzajów abonamentów

Złoty Pojedynczy ---- 45,3069%

Złoty Rodzinny ----- 18,85877%

Srebrny Pojedynczy -- 68,31334%

Srebrny Rodzinny --- 26,04153%

Prestiże Rodzinny --- 23,46539%

Niebieski Pojedynczy - 90,16049%

Niebieski Rodzinny --- 35,17371%

Biały Pojedynczy ---- 92,47397%

Biały Rodzinny ----- 41,0695%

Standard Plus ------ 96,60016%

Standard Premium --- 100%

Standard Komfort ---- 100%

Właściwe określenie części odpowiadającej świadczeniom obowiązkowym ma również znaczenie dla prawidłowego wypełniania obowiązków wnioskodawcy jako płatnika składek na ubezpieczenia społeczne.

Umowa wnioskodawcy z przychodnią w zakresie świadczeń medycznych wykonywanych na rzecz banku i jego pracowników może w przyszłości ulegać zmianom bądź może w to miejsce zostać zawarta nowa umowa. Zakres obowiązkowych świadczeń medycznych zostanie jednak w takim przypadku ustalony na podstawie obowiązujących przepisów prawa analogicznie do zakresu świadczeń medycznych wskazywanych w niniejszym wniosku.

Dla zapewnienia przejrzystości niniejszego wniosku świadczenia medyczne przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy i tym samym stanowiące świadczenia medyczne, do zapewnienia, których jest obowiązany pracodawca zgodnie z terminologią przyjętą w pkt 7 stanu faktycznego będą w dalszej części niniejszego wniosku określone jako "świadczenia obowiązkowe", natomiast świadczenia medyczne wykraczające poza zakres tak zdefiniowanych świadczeń obowiązkowych będą określone jako "świadczenia dodatkowe".

Wnioskodawca stwierdził, iż świadczenia obowiązkowe nie zostały w sposób jednoznaczny zdefiniowane w przepisach prawa. Ustawodawca nie posługuje się wyliczeniem konkretnych świadczeń medycznych (np.: wizyta u specjalisty czy też badanie EKG), a odpowiednie przepisy dotyczą formalnej podstawy wykonania konkretnego badania, czyli w szczególności skierowania od pracodawcy. Katalog obowiązkowych badań znajduje się w art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), który stanowi, że następujące badania przeprowadzane są na koszt pracodawcy:

* badania wstępne,

* badania okresowe,

* badania kontrolne, oraz

* badania okresowe pracowników wykonujących pracę w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających po zaprzestaniu kontaktu z tymi substancjami, czynnikami czy pyłami oraz po rozwiązaniu stosunku pracy (jeżeli zainteresowany pracownik zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami).

Wnioskodawca wskazał, iż zakres badań profilaktycznych, a w przypadku badań okresowych również częstotliwość ich przeprowadzania, został szczegółowo określony w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie Pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.). Od strony formalnej badania profilaktyczne wykonuje się na podstawie skierowania od pracodawcy, które określa m.in. rodzaj badania profilaktycznego, określenie stanowiska pracy badanego pracownika oraz informację o występowaniu na danym stanowisku pracy czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych.

Wnioskodawca przywołał treść art. 229 § 6 Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracodawca ponosi również koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Zgodnie z § 6 rozporządzenia zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy obejmuje:

* przeprowadzenie badań lekarskich poza terminami wynikającymi z rozporządzenia na podstawie skierowania od pracodawcy w razie potrzeby stwierdzenia:

* konieczności przeniesienia pracownika do innej pracy ze względu na stwierdzenie szkodliwego wpływu wykonywanej pracy na zdrowie pracownika (art. 55 § 1 Kodeksu pracy);

* że ze względu na stan ciąży kobieta nie powinna wykonywać pracy dotychczasowej (art. 179 § 1 Kodeksu pracy);

* wystąpienia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej (art. 230 § 1 Kodeksu pracy); oraz

* niezdolności do wykonywania dotychczasowej pracy u pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy lub u którego stwierdzono chorobę zawodową lecz nie zaliczono go do żadnej z grup inwalidów (art. 231 Kodeksu pracy);

* w razie wystąpienia przypadku choroby zawodowej - wykonanie u pracowników, zatrudnionych na stanowiskach pracy stwarzających podobne zagrożenie, badań celowych lub testów ekspozycyjnych, ukierunkowanych na wczesną diagnostykę ewentualnych zmian chorobowych u tych pracowników;

* w razie, gdy pracownicy wykonują pracę w warunkach występowania przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia:

* wprowadzenie monitorowania stanu zdrowia tych pracowników,

* szkolenie pracowników w zakresie ochrony przed zagrożeniami i możliwościami ograniczenia ryzyka zawodowego, jakie wiążą się z pracą wykonywaną w tych warunkach,

* uczestniczenie lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami w komisji bezpieczeństwa i higieny pracy, powołanej w trybie określonym w art. 237¹² Kodeksu pracy.

Obok przepisów Kodeksu pracy zakres świadczeń obowiązkowych został również określony w ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 z późn. zm.), bowiem zgodnie z przepisami tej ustawy pracodawca ma obowiązek objęcia pracownika profilaktyczną opieką zdrowotną. Wnioskodawca stwierdził, iż pojęcie to dla potrzeb ustawy o służbie medycyny pracy zostało zdefiniowane w art. 4 pkt 1 tej ustawy jako "ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy".

Opierając się na wyżej wskazanych przepisach prawa pracy i odnosząc je do zakresu świadczeń przedstawionego przez przychodnię bank uznał, że świadczenia wskazane przez przychodnię i opisane w punkcie 10 stanu faktycznego niniejszego wniosku należy uznać za świadczenia obowiązkowe. Zdaniem wnioskodawcy, podstawą do uznania poszczególnych świadczeń oferowanych przez przychodnię za świadczenia obowiązkowe jest możliwość zaliczenia tych świadczeń do profilaktycznej opieki zdrowotnej w rozumieniu ustawy o służbie medycyny pracy, tj. ogółu działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami lub charakterem pracy. W tym kontekście wnioskodawca zwraca uwagę, że pozycja A00 N01 MEDYCYNA PRACY wskazana przez przychodnię w zakresie usług nie obejmuje wszystkich świadczeń obowiązkowych, gdyż w myśl stanowiska przychodni (czyli podmiotu, który stworzył listę usług dla swoich wewnętrznych potrzeb) usługa A00 N01 MEDYCYNA PRACY obejmuje jedynie badania wstępne, okresowe i kontrolne wymagane na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz szczepienia ochronne i badania dla celów sanitarno-epidemiologicznych. Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy i wynikające z nich obowiązki pracodawcy zapewnienia świadczeń medycznych zatrudnionym pracownikom usługa ujęta pod pozycją A00 N01 MEDYCYNA PRACY nie obejmuje wszystkich świadczeń obowiązkowych, w szczególności nie obejmuje świadczeń obowiązkowych uregulowanych w pozostałych przepisach prawa. Tymczasem, w świetle przepisów wskazanych w tych punktach wniosku bank jako pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom świadczenia medyczne w nich określone. Nie ulega zatem wątpliwości, że świadczenia medyczne określone w opisie istniejącego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie wykraczającym poza świadczenia określone jako A00 N01 MEDYCYNA PRACY również są świadczeniami, do których zapewnienia pracownikowi obowiązany jest bank. Powyższe stanowisko wnioskodawcy jest spójne również ze stanowiskiem przychodni jako podmiotu profesjonalnie świadczącego usługi medyczne, który uznaje że usługa określona przez przychodnię jako A00 N01 MEDYCYNA PRACY obejmuje jedynie wąski wycinek świadczeń obowiązkowych.

Pozostałych świadczeń, tj. innych niż wskazane w punkcie 10 stanu istniejącego i zdarzenia przyszłego opisanych w niniejszym wniosku, zdaniem wnioskodawcy, nie można zakwalifikować jako świadczeń obowiązkowych i z tych względów należy je uznać za świadczenia dodatkowe.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z powyższym przepisem do przychodów pracownika zalicza się również wartość nieodpłatnych świadczeń uzyskanych od pracodawcy. "Przez nieodpłatne świadczenia należy rozumieć wszelkiego rodzaju świadczenia, które są dokonywane bez jakiejkolwiek odpłatności (...) świadczenie nieodpłatne traktowane jest jako forma przysporzenia wśród innych form takich jak pieniądze, wartości pieniężne czy też świadczenia w naturze" (Podatek dochodowy od osób fizycznych 2009, pod redakcją Janusza Marciniuka, wydanie 10, CH Beck, Warszawa 2009, str. 145). W wyroku z dnia 10 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że " (...) dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku (...)" (sygn. akt I SA/Wr 45/10). Również w świetle definicji przytoczonej w uchwale NSA "nieodpłatnym świadczeniem" są wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W kontekście wyżej wymienionych poglądów dla stwierdzenia, że w konkretnej sytuacji mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem konieczne jest uznanie, że nastąpiło faktycznie świadczenie na rzecz pracownika, które skutkuje powstaniem u tego ostatniego przysporzenia majątkowego.

Wnioskodawca stwierdził, iż na podstawie przepisów Kodeksu pracy i innych aktów prawnych z zakresu prawa pracy, pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia w odniesieniu do zatrudnianych pracowników określonych świadczeń medycznych (świadczenia obowiązkowe). Niespełnienie tego obowiązku naraża pracodawcę na negatywne konsekwencje. Przykładowo, zgodnie z art. 229 § 4 Kodeksu pracy pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, a orzeczenie takie może być wydane wyłącznie w wyniku przeprowadzenia badań profilaktycznych (w szczególności wstępnych, okresowych lub kontrolnych). W rezultacie świadczenia obowiązkowe realnie stanowią świadczenie na rzecz pracodawcy a nie pracownika, bowiem ekonomicznym beneficjentem świadczeń obowiązkowych jest pracodawca. Warunkują one podjęcie lub kontynuowanie pracy przez pracownika i możliwość korzystania przez pracodawcę z efektów pracy pracownika. Sytuacja taka jest analogiczna do podróży służbowych, których odbycie jest niezbędne dla wykonywania zadań służbowych przez pracownika stąd rzeczywistym ich beneficjentem jest pracodawca a nie pracownik, który podróże służbowe odbywa. Zatem zarówno realnie wykonane przez przychodnię na rzecz pracowników wnioskodawcy świadczenia obowiązkowe, jak i sama gotowość ich wykonywania przez przychodnię na rzecz pracowników wnioskodawcy, nawet jeżeli posiada określoną wartość majątkową nie stanowi nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika wnioskodawcy (i tym samym nie skutkuje przysporzeniem majątkowym po stronie pracownika), lecz odpłatne świadczenie na rzecz jego pracodawcy.

W analizowanym stanie faktycznym bank finansuje zatem koszty świadczenia medycznego, którego jest zarazem realnym beneficjentem. Dzięki temu świadczeniu bowiem wnioskodawca wykonuje swój prawny obowiązek zapewnienia pracownikom opieki medycznej w zakresie wynikającym z przepisów prawa pracy. W rezultacie wartość świadczeń obowiązkowych dotyczących pracowników banku, do których zapewnienia bank jest zobowiązany przepisami prawa pracy nie stanowi przychodu pracowników wnioskodawcy w formie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, nawet w przypadku uznania, że pracownicy banku są realnymi beneficjentami świadczeń obowiązkowych i na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią one przychód pracownika, świadczenia obowiązkowe byłyby zwolnione z opodatkowania. Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, są wolne od podatku dochodowego. W konsekwencji, uprawnienie do świadczeń z tytułu otrzymanych abonamentów medycznych dotyczące obowiązkowych świadczeń medycznych zwolnione jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdza to treść uchwały NSA, w której Sąd stwierdził, że wolna od podatku jest ta część wartości abonamentu medycznego, która odpowiada wartości świadczeń medycznych przyznawanych na zasadach i warunkach określonych w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując zdaniem wnioskodawcy, na podstawie obowiązujących przepisów prawa pracy świadczenia wymienione w punkcie 10 stanu faktycznego niniejszego wniosku, należy uznać za świadczenia obowiązkowe, tj. za świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia których jest obowiązany pracodawca w stosunku do swoich pracowników. W rezultacie, wartość tej części abonamentu medycznego, która stanowi wynagrodzenie przychodni za przyznanie wnioskodawcy i jego pracownikom uprawnienia do świadczeń obowiązkowych jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym u pracowników ponieważ nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nawet gdyby taką wartość uznać za przychód pracowników, byłby to przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze, że w ramach poszczególnych rodzajów abonamentów przychodnia wskazała procentowy udział wartości wynagrodzenia ryczałtowego dotyczącego obowiązkowych świadczeń medycznych w całej wartości wynagrodzenia ryczałtowego dotyczącego świadczeń obowiązkowych i dodatkowych, zdaniem banku wartość ryczałtu należnego przychodni w części odnoszącej się świadczeń obowiązkowych podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (jako nie stanowiąca przychodu pracownika albo stanowiąca przychód zwolniony z podatku) i od tej części wynagrodzenia ryczałtowego przychodni wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz ich wpłaty do urzędu skarbowego.

osoby przyjmowane do pracy,

pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.

po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub pyłami,

po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami.