IBPBII/1/415-330/10/MK - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych udzielenia przez wspólnotę mieszkaniową bonifikaty w płatnościach czynszu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 21 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-330/10/MK Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych udzielenia przez wspólnotę mieszkaniową bonifikaty w płatnościach czynszu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu do Organu - 16 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 1 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia przez Wspólnotę Mieszkaniową bonifikaty w płatnościach czynszu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia przez Wspólnotę Mieszkaniową bonifikaty w płatnościach czynszu.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 18 maja 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-330/10/MK, IBPB I/2/423-450/10/PP wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 1 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest małą Wspólnotą Mieszkaniową (budynek jest sześcio-lokalowy) rządzącą się wg przepisów Kodeksu cywilnego.

Aby uniknąć w niektórych przypadkach wysokich kosztów wynajęcia firm usługowych wnioskodawca postanowił drogą uchwały podjąć decyzję udzielania bonifikat w płatnościach czynszu w zamian za wykonywanie prac na rzecz Wspólnoty.

Np. aktualna stawka czynszu wynosi 230 zł. Pan K. i Pan N. w zamian za np. odśnieżanie, zamiatanie, pielęgnację zieleni na posesji Wspólnoty otrzymaliby bonifikatę w wysokości 20 zł, czyli ich czynsz wynosiłby 210 zł.

Według opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego w powyższej spawie zobowiązanie podatkowe nie występuje, gdyż są to według niego tzw. usługi wzajemne niepodlegające opodatkowaniu, ale polecił wnioskodawcy o wystąpienie o interpretację.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 28 maja 2010 r., który wpłynął do Organu w dniu 1 czerwca 2010 r. wynika, iż udzielone bonifikaty w płatnościach czynszu w ramach tzw. usług wzajemnych polegających na drobnych pracach porządkowych na terenie posesji Wspólnoty.

W powyższym zakresie jest podjęta stosowna Uchwała regulująca udzielanie bonifikat. Zgodnie z podjętą Uchwałą lokator (współwłaściciel) wykonujący prace na rzecz Wspólnoty płaci niższy czynsz, więc po stronie przychodów Wspólnoty zgodnie z podjętymi uchwałami o wysokościach czynszu oraz udzielaniu bonifikat wszystko się zgadza, tzn. saldo zobowiązań i należności wynosi zero.

Według wnioskodawcy w żadnym wypadku nie następuje zwrot żadnej kwoty, bo takowe nie są zarachowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy występuje zobowiązanie podatkowe po stronie osoby fizycznej od udzielonej bonifikaty w płatnościach czynszu w ramach tzw. usług wzajemnych polegających na drobnych pracach porządkowych na terenie posesji Wspólnoty Mieszkaniowej...

Zdaniem wnioskodawcy, zobowiązanie podatkowe nie występuje, gdyż żadna ze stron nie ma w tym przypadku żadnego dochodu, który podlegałby opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia przez Wspólnotę Mieszkaniową bonifikaty w płatnościach czynszu.

W pozostałym zakresie, tj. dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych, dokonano odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z przepisu art. 14 tej ustawy wynika, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1.

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2.

opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3.

ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4.

wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5.

wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. ustawy do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej.

Przepis art. 22 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż czynnościami przekraczającymi zakres zwykłego zarządu jest m.in. ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu.

Z powołanego powyżej przepisu art. 15 ustawy o własności lokali wynika, iż na pokrycie kosztów zarządu właściciel lokalu uiszcza zaliczkę w formie bieżących opłat (czynsz). Natomiast na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się m.in. wydatki na utrzymanie porządku i czystości. Przy czym do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, którym jest m.in. ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu, potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności. Oznacza to, że decyzja w powyższym zakresie pozostaje w gestii właścicieli lokali.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż aby uniknąć w niektórych przypadkach wysokich kosztów wynajęcia firm usługowych wnioskodawca postanowił drogą uchwały podjąć decyzję udzielania bonifikat w płatnościach czynszu w zamian za wykonywanie prac na rzecz Wspólnoty. Udzielone bonifikaty w płatnościach czynszu w ramach tzw. usług wzajemnych polegają na drobnych pracach porządkowych na terenie posesji Wspólnoty. Podjęto stosowną Uchwałę regulującą udzielanie bonifikat. Zgodnie z podjętą Uchwałą lokator (współwłaściciel) wykonujący prace na rzecz Wspólnoty płaci niższy czynsz.

Zgodnie z art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do użytkowania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z przepisu tego wynika, iż zapłata czynszu może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wysokość zobowiązania niektórych właścicieli lokali wobec Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu czynszu została określona częściowo w pieniądzu a częściowo w formie bonifikat w ramach tzw. usług wzajemnych polegających na drobnych pracach porządkowych na terenie posesji Wspólnoty. Przyjęto bowiem w drodze uchwały, że w zamian za część zaliczki wnoszonej na poczet opłat za mieszkanie (czynsz) niektórzy lokatorzy (współwłaściciele) będą świadczyć dla wnioskodawcy - Wspólnoty Mieszkaniowej - różne prace. Oznacza to, że część czynszu oznaczona zostanie w świadczeniach.

Zatem w przedmiotowej spawie nie mamy do czynienia ze zmniejszeniem zobowiązania właścicieli lokali względem Wspólnoty Mieszkaniowej, ale ze szczególnym sposobem ustalenia kwoty należnego czynszu. Dlatego też udzielone bonifikaty w płatnościach czynszu w ramach tzw. usług wzajemnych polegających na drobnych pracach porządkowych na terenie posesji Wspólnoty nie mogą stanowić przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl