IBPBII/1/415-310/10/MZ - Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet z tytułu podróży służbowej, wypłacanych kierowcom wykonującym pracę w ramach transportu krajowego oraz transportu międzynarodowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka Akcyjna) jest spółką prawa handlowego i wykonuje usługi w zakresie transportu międzynarodowego. Kierowcy wykonujący przewozy międzynarodowe wykonują również usługi na terenie kraju, a w umowach o pracę mają wskazane jako miejsce pracy - siedzibę spółki.

Wnioskodawca wskazał, iż w myśl uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2008 r. Sygn. akt II PZP 11/08 kierowca transportu międzynarodowego odbywający podróże w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejscu świadczenia pracy, nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy, a otrzymywane przez niego z tego tytułu świadczenia są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wyrok ten dotyczy kierowców, którzy w swojej pracy wykonują wyłącznie usługi transportu międzynarodowego.

W tej uchwale Sąd Najwyższy uzależnia stan prawny w tej kwestii od zapisów w umowie o pracę dotyczących obszaru wykonywania pracy przez kierowcę. Z drugiej jednak strony Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 października 2009 r. Sygn. akt II FSK 575/08 przyjmuje odmienne do cytowanego powyżej wyroku stanowisko uznając, że kierowcy nie mogą być traktowani inaczej niż pracownicy, którzy odbywają podróże służbowe, a zatem diety kierowców również podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z definicją podróży służbowej określonej w art. 775 § 1 Kodeksu pracy należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Ideą wypłaty diet delegacyjnych jest rekompensata zwiększonych kosztów utrzymania związanych z wykonywaniem pracy przez pracownika pracy w podróży służbowej.

Stanowisko to potwierdza interpretacja ogólna opublikowana przez Ministra Finansów z dnia 15 lutego 2010 r. (Znak: DD2/033/259/PMN/09/1113).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane diety będą podlegać zwolnieniu o którym mowa w art. 21 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, wypłacane kierowcom diety delegacyjne w wysokości określonej postanowieniami układu zbiorowego pracy zgodnie z art. 775 § 4 Kodeksu pracy powinny podlegać zwolnieniu w trybie art. 21 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 2009 r. Sygn. akt II FSK 575/08 oraz na interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 15 lutego 2010 r. Znak: DD2/033/259/PMN/09/1113.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W przypadku osób zatrudnionych na umowę o pracę (pracownicy) zastosowanie ma art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wskazany w powołanym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że wszelkie świadczenia przekazywane przez pracodawcę pracownikowi stanowią przychód.

Zgodnie z art. 21 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w wyżej cytowanych rozporządzeniach. Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. W takim przypadku zwolnienie dotyczy diet i innych należności za cały czas podróży służbowej pracownika.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W przepisie art. 775 § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzję o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż zatrudnieni u wnioskodawcy kierowcy wykonują swoje obowiązki w kraju i zagranicą a ich stałym miejscem pracy, wskazanym w umowie o pracę jest siedziba Spółki - wnioskodawcy. Zdaniem wnioskodawcy, wypłacane kierowcom diety delegacyjne w wysokości określonej postanowieniami układu zbiorowego pracy zgodnie z 775 § 4 Kodeksu pracy powinny podlegać zwolnieniu w trybie art. 21 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zaznacza, iż ideą wypłaty diet delegacyjnych jest rekompensata zwiększonych kosztów utrzymania związanych z wykonywaniem pracy przez pracownika pracy w podróży służbowej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kierowcy - pracownicy wnioskodawcy wykonują zadania służbowe zlecone przez pracodawcę poza określonym w umowie o pracę miejscem pracy i w związku z tym wypłaca są im diety delegacyjne w wysokości określonej postanowieniami układu zbiorowego pracy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż powołane zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymywanych w związku z odbywaniem przez pracowników podróży służbowych oraz limituje wysokość świadczenia uprawniającą do skorzystania ze zwolnienia. Tym samym nie są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym kwoty świadczeń wypłacanych ponad obowiązujące limity.

O ile zatem wypłacane przez wnioskodawcę diety z tytułu podróży służbowej nie przekraczają wysokości określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia te w całości kwalifikują się do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przeciwnym razie, wypłacane diety w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwoty diet ustalonych w ww. rozporządzeniach stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy.

Zatem w sytuacji, gdy zostaną spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 775 § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia wypłacane przez pracodawcę z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystać będą ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w wymienionych rozporządzeniach.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji obejmuje zatem jedynie przepisy podatkowe. Fakt, iż normy te powołują pojęcia uregulowane w innych gałęziach prawa - w prawie pracy - nie oznacza jednak, iż pojęcia te stają się prawem podatkowym. Dlatego też tut. Organ zaznacza, że powyższa interpretacja jest prawidłowa pod warunkiem, iż wykonywane przez pracowników, w tym przypadku kierowców, wyjazdy stanowią w świetle odrębnych przepisów - podróż służbową.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę wyroków sądowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.