IBPBII/1/415-30/08/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji.

Z uwagi na to, że we wniosku wystąpiły dwa odrębne stany faktyczne, a opłata została uiszczona tylko od jednego stanu faktycznego, pismem z dnia 4 grudnia 2008 r. znak IBPB II/1/415-30/08/BJ IBPB II/2/415-22/08/MM wezwano wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota. Wniosek uzupełniono w dniu 22 grudnia 2008 r. poprzez dokonanie dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę został podpisany aneks do umowy na czas nieokreślony, w którym zmieniono miejsce wykonywania pracy - od dnia 14 sierpnia 2007 r. miejscem wykonywania pracy jest Szwecja. Zadaniem pracownika jest wyłącznie zbieranie informacji dla Spółki (wnioskodawcy) w zakresie zapotrzebowania rynku szwedzkiego na usługi programowania robotów przemysłowych oraz nawiązywania bezpośrednich kontaktów z potencjalnymi klientami. Pracownik może wykonywać zadania służbowe w różnych miejscach na terytorium Szwecji i za granicą (w tym na terenie Polski). Działalność operacyjna polega na rozmowach telefonicznych z klientami, poszukiwaniu nowych klientów. Wszelkie umowy są podpisywane w biurze w Polsce. Pracownik przyjeżdża przynajmniej raz w miesiącu na 3-7 dni w celu dokonania rozliczeń ze Spółką, złożenia podpisów oraz udziału w ewentualnych spotkaniach z klientami. Spółka nie posiada oddziału (zakładu), ani przedstawicielstwa na terenie Szwecji. Ww. pracownik nie posiada innego stosunku pracy, ani na terenie Polski, ani na terenie Szwecji. Dnia 15 sierpnia 2007 r. ww. pracownik wymeldował się z dotychczasowego polskiego adresu i zameldował się w Szwecji oraz uzyskał szwedzki numer personalny, potwierdzony wyciągiem z rejestru ludności (Extract of The Population Register) wydanym przez szwedzki urząd podatkowy (Swedish Tax Agency). Przeniósł ośrodek życia do Szwecji, założył w Szwecji konto bankowe. Pracownikowi przekazywane jest wynagrodzenie za pośrednictwem rachunku bankowego w Polsce i w Szwecji (część wynagrodzenia przekazywane jest na polski rachunek bankowy, a część na szwedzki w zależności od ustaleń z pracownikiem).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W którym państwie powinny być opodatkowane dochody pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji.

Zdaniem wnioskodawcy, w roku 2007 dochody ze stosunku pracy ww. pracownika powinny być opodatkowane w Polsce (do 15 sierpnia 2007 r. upłynęło 227 dni wobec 183 wymaganych), natomiast w roku 2008 dochody pracownika powinny być opodatkowane w Szwecji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193), z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (w Szwecji). Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie (w Szwecji).

Jednakże, w myśl art. 15 ust. 2 konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie (w Szwecji), podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie (w Polsce), jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 konwencji, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Szwecji. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Szwecji jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast, art. 15 ust. 2 konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Szwecji) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Jeżeli wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego w Szwecji zakładu, dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu w Szwecji tylko w sytuacji, gdy pobyt pracownika przekracza łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym. Jeżeli podatnik przebywa dłużej niż 183 dni w danym okresie, dochód z tytułu pracy podlega opodatkowaniu w Szwecji w całości, licząc od pierwszego dnia pobytu pracownika na terytorium Szwecji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w 2007 r. zostały spełnione warunki, o których mowa w powołanym wyżej art. 15 ust. 2 konwencji, tj.:

* pracownik przebywał w Szwecji przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym i

* wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę, który nie ma siedziby w Szwecji, i

* wynagrodzenie nie było ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w Szwecji,

zatem wynagrodzenie pracownika z tytułu pracy wykonywanej w 2007 r. w Szwecji podlegało opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast w 2008 r. mając na uwadze, iż pracownik nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przeniósł ośrodek życia do Szwecji i z wniosku nie wynika aby przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, zatem uzyskany przez niego dochód z pracy wykonywanej w Szwecji podlega w opodatkowaniu tylko w Szwecji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.