IBPBII/1/415-299/11/MZ - PIT w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez spółkę składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej na rzecz członków zarządu i rady nadzorczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez spółkę składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej na rzecz członków zarządu i rady nadzorczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez spółkę składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej na rzecz członków zarządu i rady nadzorczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i zgodnie z wymogiem ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037) powołał zarząd i radę nadzorczą. Zarząd i rada nadzorcza spółki działają in corpore oraz indywidualnie przez swoich członków, którym zarząd i rada nadzorcza, wyznaczają określone zadania do realizacji. Z tytułu realizacji swoich zadań członkowie zarządu i rady nadzorczej ponoszą szeroką odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność cywilną. Mając to na uwadze wnioskodawca rozważa zawarcie z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia członków zarządu i rady nadzorczej. Wysokość składki ubezpieczeniowej nie byłaby uzależniona od ilości osób wchodzących w skład zarządu i rady nadzorczej czy długości sprawowanej przez nich funkcji w organie. Nie dotyczyłaby więc konkretnej osoby fizycznej powołanej do organu spółki, lecz dowolnej osoby fizycznej powołanej do organu, z której działaniem - w konkretnych warunkach - związana byłaby odpowiedzialność cywilna. Składka opłacana byłaby za cały rok z góry w styczniu każdego kalendarzowego roku ubezpieczenia ze środków własnych spółki. Składka nie byłaby zwracana spółce w żadnej formie przez osoby powołane do zarządu lub rady nadzorczej. Ze względu na zaproponowane przez ubezpieczyciela warunki umowne, jak też podejmowanie decyzji przez zarząd i radę nadzorczą in gremio i realizację tych decyzji przez poszczególnych członków tych organów, wnioskodawca nie znajduje obiektywnych możliwości do przypisania składki ubezpieczeniowej z tytułu odpowiedzialności cywilnej do poszczególnej osoby powołanej do sprawowania funkcji w zarządzie i radzie nadzorczej spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy spółka podpisałaby z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków zarządu i rady nadzorczej z tytułu dokonywanych przez nich czynności w związku z powołaniem ich do organów spółki i jako ubezpieczonego wskazanoby w sposób abstrakcyjny każdą z osób wchodzących w skład organu spółki (zarówno aktualnie wchodzącą w skład tego organu, jak też każdą potencjalną w przyszłości w okresie ubezpieczenia), jednak bez imiennego ich wymienienia, a wysokość składki ubezpieczeniowej określona w sposób zryczałtowany ponoszona byłaby ze środków własnych spółki, to składka ta nie stanowiłaby przychodu do opodatkowania u członków zarządu i rady nadzorczej spółki, a na spółce nie ciążyłby obowiązek płatnika.

Zdaniem wnioskodawcy w sytuacji, gdy podpisałby on z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków zarządu oraz rady nadzorczej z tytułu dokonywanych przez nich czynności w związku z powołaniem ich do organów spółki i jako ubezpieczonego wskazano by w sposób abstrakcyjny każdą z osób wchodzących w skład organu spółki (zarówno aktualnie wchodzącą w skład tego organu, jak też każdą potencjalną w przyszłości w okresie ubezpieczenia), jednak bez imiennego ich wymienienia, to składka ubezpieczeniowa opłacona przez spółkę, ustalana w sposób zryczałtowany, nie stanowiłaby w żadnej swojej części przychodu członka zarządu lub rady nadzorczej spółki ze względu na niemożność jej przypisania w odpowiedniej części do abstrakcyjnie określonej osoby, na rzecz której umowa została zawarta, a na spółce nie ciążyłby obowiązek płatnika.

Wnioskodawca wskazał, iż ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dalej jako "k.c." określa umowę ubezpieczenia (art. 805 § 1 k.c.) jako wzajemny stosunek obligacyjny, w którym zakład ubezpieczeń (ubezpieczyciel) zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W przypadku ubezpieczenia majątkowego świadczenie ubezpieczyciela może w szczególności polegać na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.). Jako nieprzewidziany wypadek należy rozumieć zdarzenie losowe, którym jest niezależne od woli ubezpieczającego zdarzenie przyszłe i niepewne, którego nastąpienie powoduje uszczerbek w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrzeb majątkowych po stronie ubezpieczającego lub innej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową (art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.)). Kodeks cywilny dopuszcza, iż umowę ubezpieczenia można zawrzeć, także na rzecz osoby trzeciej (art. 808 § 1). Osoba trzecia może nie być w umowie wymieniona. Ubezpieczający może w czasie trwania umowy wskazywać osoby, na których rzecz została zawarta umowa. Kodeks cywilny dopuszcza różną formę rozliczenia się zakładu ubezpieczeń z odszkodowania lub świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej.

Wnioskodawca wskazał również, iż zgodnie z art. 808 § 3 i 4 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, osobie trzeciej przysługuje bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie lub świadczenie należne z tytułu tej umowy, a odszkodowanie lub świadczenie z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej zakład ubezpieczeń może wypłacić ubezpieczającemu za zgodą osoby, na której rzecz umowa ubezpieczenia została zawarta. Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia (art. 822 § 1 k.c.), przy czym umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa powyżej będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia.

W ocenie wnioskodawcy projektowana przez spółkę umowa ubezpieczenia jaką miałaby zawrzeć spółka z zakładem ubezpieczeń pozostaje w zgodzie z przytoczonymi powyżej przepisami zarówno Kodeksu cywilnego, jak też i ustawy o działalności ubezpieczeniowej, a w szczególności: ubezpieczającym jest spółka; osobą na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia może być dowolna osoba, w tym przypadku jest nią abstrakcyjnie określony członek zarządu i/lub rady nadzorczej spółki; umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody wyrządzone osobom trzecim przez któregokolwiek członka zarządu lub rady nadzorczej spółki z tytułu pełnienia przez nich ww. funkcji, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia; osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia może nie być wymieniona imiennie w umowie ubezpieczenia, jakkolwiek osobę taką już po zawarciu umowy można wskazać; odszkodowanie lub świadczenie z tytułu umowy ubezpieczenia przysługuje co do zasady osobie trzeciej, której wyrządzono szkodę bezpośrednio z zakładu ubezpieczeń; odpowiedzialność za wyrządzenie szkody ponosi osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia; obowiązanym do uiszczenia składki jest ubezpieczający.

Skoro przepisy kodeksu cywilnego expressis verbis pozwalają na zawarcie umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej, która może nie być w umowie imiennie wymieniona, to, zdaniem wnioskodawcy, nie ma przeszkód natury formalnej i prawnej aby wnioskodawca zawarł z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej niewymienionych imiennie członków zarządu i rady nadzorczej spółki, na rzecz których została zawarta ta umowa. Taka konstrukcja prawna umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pociąga za sobą, że konkretna osoba fizyczna - poza swoją świadomością i wolą - z chwilą jej powołania do ww. organu spółki zostaje objęta umową ubezpieczenia, jako że spełnia warunki definiujące abstrakcyjnie określoną osobę, na rzecz której została zawarta ww. umowa.

Wnioskodawca podniósł, że aby przychód członka zarządu lub rady nadzorczej można było zaliczyć do katalogu źródeł przychodów w ramach art. 13 pkt 7 lub pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) sam przychód w postaci opłaconej przez ubezpieczyciela składki ubezpieczeniowej powinien spełniać definicję przychodu, określoną przez ustawodawcę w art. 11 ustawy. Wnioskodawca wskazał, iż w myśl tego przepisu przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, że opłacona przez spółkę składka na rzecz ubezpieczyciela nie jest otrzymanymi, ani tym bardziej postawionymi do dyspozycji podatnika (członka zarządu lub rady nadzorczej) pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi. Nie jest też świadczeniem w naturze, albowiem nie jest świadczeniem otrzymanym. Opłacenie składki nie jest świadczeniem na rzecz osoby powołanej do zarządu lub rady nadzorczej, albowiem nie jest świadczeniem spółki w zamian za konieczne świadczenie każdego z członków ww. ciał statutowych spółki. Opłacenie składki ubezpieczeniowej przez wnioskodawcę nie jest też nieodpłatnym świadczeniem na rzecz członków zarządu lub rady nadzorczej, albowiem z momentem zawarcia przez wnioskodawcę umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ww. osoby nabywają jedynie ekspektatywę przyszłego prawa podmiotowego, które może nie dojść do skutku, jeśli szkoda nie wystąpi.

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2019/08, przytaczając argumenty Sądu. Zgodnie z nimi skoro ubezpieczonym jest każdy członek zarządu i każdy członek rady nadzorczej, bez względu na sposób wykonywanych przez siebie obowiązków i ich konsekwencje, a składka ubezpieczeniowa wyliczona jest od łącznej ilości osób w zarządzie i łącznej liczbie osób w radzie nadzorczej, trudno uznać, że przychód każdego członka zarządu i każdego członka rady nadzorczej (art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest powiększony o wymierną jemu przypisaną kwotę składki od zakupionego ubezpieczenia. Umową tą jest ubezpieczony zarząd spółki i rada nadzorcza spółki, ale umowa ubezpieczenia faktycznie chroni samą spółkę przed odpowiedzialnością wobec osób trzecich. Przy zarządach wieloosobowych tak jak przy radach nadzorczych składka ubezpieczeniowa nie może stanowić przychodu dla jej członków, o ile ubezpieczenie i ta składka nie jest przypisana konkretnej osobie z nazwiska i imienia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również kwoty składek od odpowiedzialności cywilnej pokrywanych przez ubezpieczającego dla członków organów swoich władz. Wobec braku przepisów zwalniających je z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podlegający opodatkowaniu. Przy czym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione - według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

W myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.

Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Świadczenia pieniężne ponoszone za inną osobę (np. członka zarządu, rady nadzorczej, pracownika) należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin "świadczenie" pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 tego Kodeksu oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wnioskodawca rozważa opłacenie swoim członkom zarządu i członkom rady nadzorczej zbiorczego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Umowa ubezpieczenia zostałaby zawarta bezimiennie i odnosiła się zbiorczo do członków organów spółki, zarówno aktualnie wchodzących w skład tych organów, jak też wchodzących potencjalnie w przyszłości, w okresie ubezpieczenia. Ochrona ubezpieczeniowa nie dotyczyłaby zatem konkretnej osoby fizycznej powołanej do zarządu lub rady nadzorczej, lecz dowolnej osoby fizycznej powołanej do każdego z tych organów.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż mająca być zawarta przez wnioskodawcę bezimienna, zbiorcza umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej zapewni w rezultacie ochronę każdemu członkowi ww. organów spółki. Będzie chronić te osoby przed stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód powstałych wskutek wykonywania przez nich obowiązków czy też podejmowania decyzji w związku z pełnieniem swoich funkcji. W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla członka każdego z ww. organów będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Wnioskodawca bowiem ubezpieczy członków swoich władz oraz opłaci składkę na to ubezpieczenie. A zatem osoby objęte ubezpieczeniem niewątpliwie uzyskają korzyść finansową w postaci ochrony prawnej, za którą nie będą musiały płacić. Trzeba bowiem podkreślić, iż gdyby nie planowana przez wnioskodawcę ochrona ubezpieczeniowa skutki swego działania (negatywne) musieliby ponosić członkowie zarządu czy też rady nadzorczej, co niewątpliwie wiązałoby się z obciążeniem finansowym tychże osób.

Fakt, że umowa zawarta będzie w wersji bezimiennej a składka naliczana będzie w sposób ryczałtowy, nie będzie stanowił przeszkody w ustaleniu wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Wskazany krąg osób ubezpieczonych jest bowiem ograniczony. Są nimi członkowie zarządu i członkowie rady nadzorczej. W każdym zatem okresie objętym ubezpieczeniem, za jaki płacona będzie składka znana będzie ilość członków zarządu i ilość członków rady nadzorczej ubezpieczonych w danym okresie czasu. Ustalenie, jakiej osobie przysługuje przysporzenie majątkowe z tytułu opłacanej składki nie budzi wątpliwości. Ilość członków ww. organów pełniących swe funkcje w okresie objętym ubezpieczeniem i ich dane osobowe będą znajdować się niewątpliwie w posiadaniu wnioskodawcy. W rezultacie będzie można więc będzie wskazać każdą osobę, która będzie objęta tym ubezpieczeniem, kiedy ta osoba pełni swoją funkcję a także okres, w którym będzie korzystać z ochrony ubezpieczeniowej. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconej składki oraz okres ubezpieczenia będzie można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę. Zatem przychód dla osoby objętej ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej powstanie w chwili opłacenia przez wnioskodawcę składki na ww. ubezpieczenie. Jeżeli wysokość składki jest skalkulowana jedną kwotą, to należy uznać, że kwota składki rozkłada się solidarnie (po równo) na wszystkich objętych przedmiotowym ubezpieczeniem.

W tym miejscu należy powtórzyć utrwalone w orzecznictwie sądowym stanowisko, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych osób mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96).

W związku z powyższym, ubezpieczone przez wnioskodawcę osoby będą osiągać korzyść finansową, gdyż nie będą zobowiązane do zapłaty składki ubezpieczeniowej na własne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, ponieważ składkę tę będzie pokrywać za nich wnioskodawca. Dzięki temu dochodzić będzie u nich do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot poniesie koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będą musieli oni uszczuplać swojego majątku. Osoby te będą zatem beneficjentami ubezpieczenia, gdyż dzięki niemu nie będą narażone na dochodzenie przez ubezpieczającego lub osoby trzecie wobec nich roszczeń wynikających z pełnionych funkcji. To oznacza, że wbrew twierdzeniom wnioskodawcy powstanie u nich przychód z nieodpłatnych świadczeń. Nieodpłatnym świadczeniem będzie bowiem zapewnienie ww. osobom ochrony przed ewentualnymi stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód powstałych w wyniku podjętych przez nich decyzji w sytuacji, kiedy za tę ochronę w postaci polisy ww. osoby nie płacą. A takie działanie, wbrew twierdzeniu wnioskodawcy oznacza otrzymanie konkretnego, wymiernego świadczenia przez świadczeniobiorcę, niezależnie od tego czy w przyszłości dojdzie do powstania szkody i ewentualnej wypłaty odszkodowania.

W konsekwencji składki opłacane przez wnioskodawcę będą stanowić nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskiwane przez członków zarządu i członków rady nadzorczej, objętych ubezpieczeniem.

Zasady określania wartości pieniężnej świadczeń w naturze określa przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Wynika z tego, iż przychodem każdego z członków organów spółki objętych ubezpieczeniem będzie przypadająca na niego część ceny zakupu usługi ubezpieczenia. Przy czym przychód powstanie w dniu zapłaty składki.

W przypadku osób wskazanych we wniosku dochodzi do sytuacji sprawowania funkcji na podstawie aktu powołania, zatem otrzymana korzyść zaliczana jest do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że kwotę składki na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w części przypadającej na poszczególną osobę będzie należało doliczyć do przychodów tej osoby osiąganych z ww. tytułu i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie ww. okoliczności należy uznać, że mające być opłacone przez wnioskodawcę ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej na rzecz członków zarządu i członków rady nadzorczej, będzie stanowić dla tychże osób, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Objęcie bowiem ww. osób umową ubezpieczenia i sfinansowanie kosztów tejże umowy, to przekazanie osobom ubezpieczonym nieodpłatnych świadczeń. Nieodpłatne świadczenie - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - to zapewnienie uprawnionym osobom - w sposób nieodpłatny - określonych możliwości, przekazanie określonych uprawnień; w przedmiotowej sprawie będzie to objęcie ochroną ubezpieczeniową.

W związku z powyższym należy również stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie opłacone składki z tytułu umowy ubezpieczenia ww. osób, pełniących funkcje w okresie trwania umowy, stanowią przychód u tychże osób z tytułu ubezpieczenia ich od odpowiedzialności cywilnej. Wnioskodawca będzie miał zatem obowiązek zaliczyć opłacone przez siebie składki od odpowiedzialności cywilnej do przychodu każdej z ubezpieczonych osób.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez wnioskodawcę wyroku sądowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Organ pragnie podkreślić, że nie podziela stanowiska zawartego we wskazanym wyroku, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.