IBPBII/1/415-277/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółkę umowy ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółkę umowy ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) w okresie od dnia 1 lutego 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. był stroną umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków władz spółek.

Polisa ubezpieczenia oprócz ubezpieczenia członków władz Spółki obejmowała także ubezpieczenie samej Spółki. Z tytułu ubezpieczenia, na Spółkę został nałożony obowiązek zapłaty składki w kwocie 9.970,00 zł, płatnej do dnia 14 lutego 2012 r. Z polisy nie wynikało wprost w jakim zakresie składka ubezpieczenia dotyczy ubezpieczenia członków władz spółki, a w jakim ubezpieczenia Spółki. Ponadto wobec istniejących wątpliwości co do obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przychodu na rzecz osób ubezpieczonych - objętych ww. polisą Spółka wystąpiła do organu podatkowego o wydanie interpretacji indywidualnej.

Z uzyskanej interpretacji indywidualnej zamieszczonej pod sygn. IBPB II/1/415-268/12/ASz wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, wynika że koszt opłaconej przez Spółkę składki stanowi dla osób ubezpieczonych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Spółka zastosowała się do wydanej w jej sprawie interpretacji indywidualnej. Z uwagi na fakt, że Spółka była zobowiązana do zapłaty jednej składki w kwocie 9.970,00 zł, a nazwa umowy spółki wskazywała, że dotyczy ona tylko ubezpieczenia członków władz Spółki, od tej kwoty została naliczona wartość przysporzenia majątkowego ubezpieczonych osób, tzn. Wnioskodawca podzielił kwotę 9.970,00 złotych przez ilość osób ubezpieczonych i od tak ustalonej wartości przysporzenia majątkowego, naliczył, pobrał i odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pod koniec obowiązywania umowy, Spółka powzięła wątpliwość, czy dokonała prawidłowego naliczenia przysporzenia majątkowego na rzecz ubezpieczonych członków władz Spółki i czy w prawidłowej wysokości odprowadziła i opłaciła podatek dochodowy od osób fizycznych. W wyniku zapytania skierowanego do ubezpieczyciela, dniu 30 stycznia 2013 r.

Spółka uzyskała informację, że składka została podzielona na następujące zakresy ochrony:

* 5% składki, tj. kwotę 498,50 zł przeznaczono na zakres ubezpieczenia A,

* 25% składki, tj. kwotę 2.492,50 zł przeznaczono na zakres ubezpieczenia B,

* 25% składki, tj. kwotę 2.492,50 zł przeznaczono na zakres ubezpieczenia C,

* 45% składki, tj. kwotę 2.492,50 zł przeznaczono na zakres ubezpieczenia D.

Poszczególne zakresy ochrony zostały zdefiniowane przez ubezpieczyciela w następujący sposób:

Zakres A: "Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej, w przypadku gdy przeciwko Osobie Ubezpieczonej zostanie wniesione Roszczenie o odszkodowanie z tytułu Szkody Majątkowej powstałej w wyniku Nieprawidłowego Zachowania Osoby Ubezpieczonej".

Zakres B: "Ubezpieczyciel zwróci Ubezpieczonej Spółce wypłacone przez nią odszkodowanie w granicach, w których było ono zasadne i mogło być dochodzone na drodze sądowej, po zaspokojeniu przez Ubezpieczoną Spółkę należnego Roszczenia zgłoszonego przeciwko Osobie Ubezpieczonej, wynikającego z Nieprawidłowego Zachowania Osoby Ubezpieczonej".

Zakres C: "Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej Ubezpieczonym Spółkom, w przypadku gdy przeciwko Ubezpieczonym Spółkom zostało wniesione Roszczenie o odszkodowanie z tytułu Szkody Majątkowej powstałej w wyniku ich Nieprawidłowego Zachowania w związku z Obrotem Papierami Wartościowymi Ubezpieczonych Spółek".

Zakres D: "Ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej Ubezpieczonym Spółkom, w przypadku gdy przeciwko Ubezpieczonym Spółkom zostało wniesione na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Roszczenie o odszkodowanie z tytułu Szkody Majątkowej powstałej w wyniku popełnionego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Nieprawidłowego Zachowania Osób Ubezpieczonych ale jedynie w sytuacji gdy Ubezpieczona Spółka jest pozwana wspólnie z osobami Ubezpieczonymi jako współpozwany (w oparciu o solidarną odpowiedzialność). Koszty Obrony Ubezpieczonej Spółki pokrywane są oddzielnie, niezależnie od Kosztów Obrony Ubezpieczonych, jeżeli i w takim zakresie w jakim oddzielna obrona jest niezbędna w celu uniknięcia konfliktu interesów".

Z uzyskanej informacji wynika zatem, że składka na ubezpieczenie członków władz Spółki, stanowi jedynie 5% składki łącznej, a nie jak przyjął Wnioskodawca przy ustalaniu wysokości przysporzenia majątkowego tych osób 100% składki łącznej.

Po ustaniu okresu obowiązywania ww. umowy ubezpieczenia, Wnioskodawca zawarł kolejną umowę, tym razem na okres od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2014 r. Nowa umowa ubezpieczenia obejmuje taki sam zakres ubezpieczenia jak poprzednia. Zmieniony został jedynie okres ubezpieczenia, wysokość kwotowa składki i nazwa umowy, która nie sugeruje już, że dotyczy jedynie członków władz spółki. Z tytułu ubezpieczenia na Spółkę został nałożony obowiązek zapłaty łącznej składki w kwocie 13.000,00 zł, płatnej do dnia 26 lutego 2013 r. Składka została podzielona na takie same jak w poprzedniej umowie zakresy ochrony i w przypadku członków władz spółki stanowi jedynie 5% całej składki, tj. kwotę 650,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy prawidłowo ustalić wartość przysporzenia majątkowego ubezpieczonych członków władz Spółki, czy przyjmując za podstawę wyliczeń kwotę całej składki, którą należy podzielić przez liczbę ubezpieczonych osób i od tak ustalonej wartości, ustalić, pobrać i odprowadzić należny podatek dochodowy od osób fizycznych każdego ubezpieczonego, czy przyjmując za podstawę wyliczeń kwotę odpowiadającą wartości 5% całej składki, którą należy podzielić przez liczbę ubezpieczonych osób i od tak ustalonej wartości, ustalić, pobrać i odprowadzić należny podatek dochodowy od osób fizycznych każdego ubezpieczonego.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPB II/1/415-268/12/ASz, składki na polisę ubezpieczeniową dla członków zarządu, rady nadzorczej i prokurenta stanowią dla nich przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 11 i art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika że, przy ustaleniu wysokości nieodpłatnego świadczenia najeżałoby danej osobie doliczyć do przychodu wartość faktycznie uzyskanego przez nią świadczenia stosując cenę zakupu usługi. Osoby, na rzecz których Spółka wykupiła ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej osiągają korzyść finansową, polegającą na tym, iż nie są zobowiązane do zapłaty składki ubezpieczeniowej za własne ubezpieczenie, gdyż składkę tę pokrywa za nich Spółka. Dzięki takiemu działaniu u członków organów Spółki dochodzi do przysporzenia w majątku, albowiem inny podmiot ponosi za nie koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie muszą one uszczuplać swojego majątku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obliczenie wysokości przychodu każdej osoby ubezpieczonej przy przyjęciu jako wartości początkowej wysokości całej składki, jaką Spółka ponosi za siebie i za ubezpieczone osoby, która została podzielona przez liczbę osób ubezpieczonych, nie jest prawidłowe. Powoduje to bowiem wliczenie do wartości przysporzenia majątkowego ubezpieczonych korzyści, których ubezpieczeni w rzeczywistości nie otrzymali. Określenie ich przychodów poprzez podzielenie wysokości całej składki ubezpieczeniowej opłaconej przez Spółkę (ubezpieczającego) przez ilość osób wchodzących w skład tych organów, nie jest przychodem każdej z tych osób z uwagi na to, że końcowa składka stanowi sumę czterech składek cząstkowych, z których tylko jedna w kwocie 498,50 zł w przypadku pierwszej umowy i w kwocie 650,00 zł w przypadku drugiej umowy stanowiąca 5% końcowej składki, dotyczy przysporzenia majątkowego członków władz Spółki. Natęży bowiem mieć na uwadze, że umowa ubezpieczenia, którą związana była Spółka dotyczy nie tylko ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków zarządu, rady nadzorczej i prokurenta (Zakres A), ale również ubezpieczenia Spółki (Zakresy B-D).

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowany może być jedynie przychód, odpowiadający ściśle wartości uzyskanego przez podatnika nieodpłatnego świadczenia. Zatem mając na uwadze, że tylko 5% składki jaką Wnioskodawca miał uiścić z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia dotyczy ubezpieczenia członków władz Spółki, przysporzenie majątkowe tych osób powinno zostać ustalone poprzez podzielenie tej wartości przez liczbę osób ubezpieczonych, a nie jak dokonał tego Wnioskodawca poprzez podzielenie sumy składek jednostkowych przez liczbę tych osób. Z tego względu Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku pierwszej umowy doszło do nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i uprawniony jest do dokonania stosownej korekty deklaracji uwzględniającej prawidłowe wyliczenia wartości przysporzenia majątkowego, zaś w przypadku drugiej umowy Wnioskodawca powinien wyliczyć wartość przysporzenia majątkowego członków władz spółki przyjmując za podstawę wyliczeń jedynie kwotę 650,00 zł, stanowiącą 5% łącznej składki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 ust. 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) w okresie od dnia 1 lutego 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. był stroną umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków władz spółek.

Polisa ubezpieczenia oprócz ubezpieczenia członków władz Spółki obejmowała także ubezpieczenie samej Spółki. Z tytułu ubezpieczenia, na Spółkę został nałożony obowiązek zapłaty składki w kwocie 9.970,00 zł, płatnej do dnia 14 lutego 2012 r. Z polisy nie wynikało wprost w jakim zakresie składka ubezpieczenia dotyczy ubezpieczenia członków władz spółki, a w jakim ubezpieczenia Spółki.

Z uzyskanej interpretacji indywidualnej wynika, że koszt opłaconej przez Spółkę składki stanowi dla osób ubezpieczonych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Spółka zastosowała się do wydanej w jej sprawie interpretacji indywidualnej. Z uwagi na fakt, że Spółka była zobowiązana do zapłaty jednej składki w kwocie 9.970,00 zł, a nazwa umowy spółki wskazywała, że dotyczy ona tylko ubezpieczenia członków władz Spółki, od tej kwoty została naliczona wartość przysporzenia majątkowego ubezpieczonych osób, tzn. Wnioskodawca podzielił kwotę 9.970,00 złotych przez ilość osób ubezpieczonych i od tak ustalonej wartości przysporzenia majątkowego, naliczył, pobrał i odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pod koniec obowiązywania umowy, Spółka powzięła wątpliwość, czy dokonała prawidłowego naliczenia przysporzenia majątkowego na rzecz ubezpieczonych członków władz Spółki i czy w prawidłowej wysokości odprowadziła i opłaciła podatek dochodowy od osób fizycznych. W wyniku zapytania skierowanego do ubezpieczyciela, dniu 30 stycznia 2013 r. Spółka uzyskała informację, że składka na ubezpieczenie członków władz Spółki, stanowi jedynie 5% składki łącznej, a nie jak przyjął Wnioskodawca przy ustalaniu wysokości przysporzenia majątkowego tych osób 100% składki łącznej.

Po ustaniu okresu obowiązywania ww. umowy ubezpieczenia, Wnioskodawca zawarł kolejną umowę, tym razem na okres od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2014 r. Nowa umowa ubezpieczenia obejmuje taki sam zakres ubezpieczenia jak poprzednia. Zmieniony został jedynie okres ubezpieczenia, wysokość kwotowa składki i nazwa umowy, która nie sugeruje już, że dotyczy jedynie członków władz spółki. Z tytułu ubezpieczenia na Spółkę został nałożony obowiązek zapłaty łącznej składki w kwocie 13.000,00 zł, płatnej do dnia 26 lutego 2013 r. Składka została podzielona na takie same jak w poprzedniej umowie zakresy ochrony i w przypadku członków władz spółki stanowi jedynie 5% całej składki, tj. kwotę 650,00 zł.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, że świadczenia pieniężne ponoszone za inną osobę należą do nieodpłatnych świadczeń. Przy czym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również - co do zasady - kwoty składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej pokrywane przez Wnioskodawcę za inne osoby (osoby trzecie).

Skoro zatem z zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynika, że składka na ubezpieczenie członków władz spółki stanowi jedynie 5% składki łącznej, to należy uznać, że przysporzenie dla ww. osób powinno zostać ustalone poprzez podzielenie powyższej wartości (5% składki łącznej) przez liczbę osób ubezpieczonych. W związku z powyższym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku drugiej umowy (zawartej na okres od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2014 r.) Wnioskodawca powinien wyliczyć wartość przysporzenia majątkowego członków władz Spółki przyjmując za podstawę wyliczeń jedynie kwotę 650,00 zł, stanowiącą 5% łącznej składki.

Odnosząc się natomiast do możliwości dokonania przez Wnioskodawcę korekty deklaracji należy wskazać, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości, co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Natomiast zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl art. 73 § 2 ww. ustawy dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W myśl natomiast art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, między innymi w przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. a podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści art. 38 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. (...).

Z kolei przepis art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (...) (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Korygując deklaracje PIT-4R Wnioskodawca winien zatem wykazać należną zaliczkę jaka winna była być przez niego pobrana w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem - w przedstawionym staniem faktycznym - z tytułu świadczenia uzyskanego w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W deklaracji PIT-4R winny być bowiem wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Przy czym zaznaczyć należy, iż korekta PIT-4R nie uprawnia Wnioskodawcy w żadnym wypadku do wystąpienia do organu podatkowego o stwierdzenie nadpłaty. Pobrane przez Wnioskodawcę zaliczki podlegają rozliczeniu przez podatnika, z którego dochodu zostały potrącone - to on ma prawo do dysponowania nimi (rozliczenia ich w zeznaniu podatkowym).

W informacji PIT-11 powinny być wykazane przychody w wysokości uzyskanej przez osoby ubezpieczone. W skorygowanej informacji PIT-11 winny zostać jednak uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki pobrane przez Wnioskodawcę. Informacja PIT-11 odzwierciedlać winna bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał zaliczki od uzyskanych przez osoby ubezpieczone świadczeń, to zaliczki te winny być uwzględnione również w skorygowanej informacji; informacja PIT-11 jest bowiem, jak sama nazwa wskazuje - informacją o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.