IBPBII/1/415-246/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu do Organu - 3 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 i 30 maja 2011 r. oraz w dniu 08 i 9 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej w latach 2008-2010 z Holandii przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej w latach 2008-2010 z Holandii przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku pismem z dnia 16 maja 2011 r. i z dnia 1 czerwca 2011 r. znak: IBPBII/1/415-246/11/MCZ wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 28 maja 2011 r. i 8 czerwca 2011 r. (uiszczenie opłaty) oraz w dniu 30 maja 2011 r. i 9 czerwca 2011 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2007 r. wnioskodawczyni powróciła na stałe do Polski po ponad 30 latach przebywania w Holandii. Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczypospolitej Polskiej oraz obywatelką Holandii. Z Holandii wnioskodawczyni otrzymuje rentę rodzinną po mężu - renta ta jest wypłacana z dwóch różnych instytucji, tj. przez SVB - holenderski ZUS (BREDA) i przez fundusz emerytalny GBF (Anstendom) zgodnie z przepisami systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Renta po zmarłym mężu jest jedynym świadczeniem otrzymywanym z Holandii. Wnioskodawczyni przez ponad 33 lata pracowała i wychowywała dzieci w Holandii, ale swoje świadczenia emerytalne otrzyma dopiero po ukończeniu 65 roku życia i będą ono zgodne z prawem holenderskim; nie otrzymuje innych dochodów (świadczeń) z Holandii ani z Polski. Dochody z renty rodzinnej są opodatkowane w Holandii. Wnioskodawczyni nie dokonała opodatkowania ww. renty w Polsce. Dopiero po wezwaniach z urzędu skarbowego z sierpnia 2010 r. i konsultacjach z biurami rachunkowymi wnioskodawczyni złożyła PIT-36 za lata 2008 i 2009, z których wynika, że nie musi płacić podatku w Polsce. Opodatkowanie dochodów z Holandii dotyczy lat 2008-2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wnioskodawczyni ma się rozliczyć w Polsce z dochodów z Holandii.

Zdaniem wnioskodawczyni, jej obowiązkiem jest się rozliczyć i płacić podatek w Holandii, tam gdzie pobiera świadczenie i gdzie posiada przez cały ten czas ubezpieczenie zdrowotne w pełnym zakresie. Wnioskodawczyni uważa płacenie podatku od ww. renty w Polsce za wielką niesprawiedliwość.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawczyni zajętego w przedstawionym stanie faktycznym dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej w latach 2008-2010 z Holandii przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. W pozostałym zakresie, odnoszącym się do zdarzenia przyszłego, tj. opodatkowania renty otrzymywanej po 2010 r., wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. i tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 2008-2010, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a powołanej wyżej ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Natomiast stosownie do art. 12 ust. 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. w przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni, ma miejsce zamieszkania w Polsce i otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym mężu z Holandii, a zatem w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Holandią.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana (w Holandii), zgodnie z prawem tego Państwa:

Natomiast w myśl art. 18 ust. 5 powołanej Konwencji wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa (w Holandii) osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie (w Holandii).

W świetle powyższego, co do zasady, wynikającej z treści art. 18 ust. 1 powołanej Konwencji emerytury i inne podobne świadczenia jak również renty podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania (tutaj w Polsce). Jednakże w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 18 ust. 2 lit. a)-c) Konwencji dochody uzyskane ze świadczeń, o których mowa w tychże przepisach, w tym z tytułu renty wypłacanych z Holandii, mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Tak samo, jednakże bez spełnienia dodatkowych warunków, dochody uzyskane z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji polsko-holenderskiej jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast postanowień art. 27 ust. 9a powołanej ustawy w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, iż ww. metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Metodę tę zgodnie z powołanymi postanowieniami umowy należy zatem zastosować do dochodów uzyskanych z Holandii z tytułu emerytury, rent i innych podobnych świadczeń. Osoby fizyczne zamieszkałe w Polsce zobowiązane są wykazać dochody z tytułu ww. świadczeń w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochody (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36).

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Łącznie z zeznaniem należy złożyć PIT/ZG - informację o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym.

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, wnioskodawczyni otrzymuje z Holandii świadczenie z tytułu renty rodzinnej po zmarłym mężu. Świadczenie to jest wypłacane z dwóch różnych instytucji, tj. przez SVB - holenderski ZUS (BREDA) i przez fundusz emerytalny GBF (Anstendom). Jego wypłata następuje według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Wnioskodawczyni złożyła PIT-36 za rok 2008 i 2009.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie rentowe otrzymywane przez wnioskodawczynię w latach 2008-2010 podlega na mocy powołanej powyżej konwencji (art. 18) opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. w Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania tj. w Polsce.

Przy czym, do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) lub tylko zagraniczne (jeśli krajowych nie posiada) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawczyni była zobowiązana złożyć roczne zeznania podatkowe za lata 2008-2010 (za każdy rok podatkowy osobno) na formularzu PIT-36 (wraz z załącznikiem PIT/ZG) - wykazując w nim dochody z renty z Holandii oraz podatek zapłacony za granicą. Obowiązek ten wynika z powołanego wyżej art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i istnieje niezależnie od tego czy wystąpi czy też nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku w Polsce (bo np. przysługujące odliczenie z tytułu podatku zapłaconego za granicą spowoduje, iż kwota podatku do zapłaty wyniesie "0").

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Organ jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawczynię. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie wiążąca dla wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Organ podatkowy nie jest bowiem uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.