IBPBII/1/415-227/11/HK - PIT w zakresie ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wniosek dotyczy sposobu podzielenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka pomiędzy rodziców dziecka. Wnioskodawczyni jest matką sześcioletniej córki, która z nią mieszka. W dniu 23 listopada 2009 r. wyrokiem Sądu wnioskodawczyni otrzymała rozwód. W wyroku tym Sąd przyznał ojcu dziecka prawo widzenia z córką w następujący sposób: w poniedziałki i środy odbierać z przedszkola i odprowadzać o godz. 19-tej do miejsca zamieszkania, drugi i czwarty weekend w miesiącu w piątek odbierać dziecko z przedszkola i w poniedziałek odprowadzać do przedszkola, dwa pierwsze tygodnie lipca i dwa pierwsze tygodnie sierpnia, pierwszy tydzień ferii zimowych, w latach parzystych w Święta Wielkanocne, a w latach nieparzystych w Święta Bożego Narodzenia. Wnioskodawczyni interpretując wyrok Sądu obliczyła na podstawie sprawowanej faktycznej opieki nad córką to, że ojciec opiekę tą sprawował przez okres 90 dni co daje 3 miesiące w roku 2010.

Wnioskodawczyni informuje, iż jej obliczenia były następujące:

W poniedziałki i środy opiekę ojciec sprawował po odebraniu córki z przedszkola, tj. po godz. 14-tej, odprowadzał córkę do domu o godz. 19-tej, te dni wnioskodawczyni przyjęła jako opieka sprawowana przez 5 godzin. Wyjątki stanowiły poniedziałki przypadające do widzeń w weekendy, które wnioskodawczyni liczyła jako opieka przez cały dzień.

Wakacje zimowe i letnie z uwagi na pracę w szkole są dla wnioskodawczyni okresami wolnymi od pracy i w tym czasie dziecko nie uczęszcza do przedszkola. Przebywa w domu z wnioskodawczynią.

W wakacje zimowe opieka ojca nad dzieckiem odbywała się zgodnie z wyrokiem Sądu. Natomiast w wakacje letnie dwa tygodnie lipca były zgodnie z wyrokiem. Natomiast w okresie sierpnia ojciec sprawował opiekę tylko 7 dni i to w godzinach od 15-tej do 20-tej, resztę dnia dziecko przebywało z wnioskodawczynią. Jedynie w weekend, tj. sobotę i niedzielę dziecko przebywało z ojcem.

W miesiącu listopadzie i od 01 do 18 grudnia ojciec dziecka przebywał na delegacji w Niemczech. W tym okresie odwiedził dziecko w jedną sobotę i niedzielę. Tak sprawowana opieka przez ojca dziecka wg obliczeń wnioskodawczyni stanowi 90 dni tj. 3 miesiące w roku 2010.

Z wyliczeniami wnioskodawczyni nie zgadza się ojciec dziecka i żąda podzielenia ulgi z tytułu wychowania dziecka po połowie czyli po 6 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni:

O podjętej decyzji i dokonanych wyliczeniach wnioskodawczyni powiadomiła ustnie ojca dziecka, który nie zgadza się z powyższymi wyliczeniami, żądając podziału ulgi po połowie tj. po 6 miesięcy, co - w opinii wnioskodawczyni - jest niezgodne ze stanem faktycznym i sprawowaną przez ojca opieką. Wnioskodawczyni natomiast nie zgadza się z podziałem po 6 miesięcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Na podstawie art. 27f ust. 3 powyższej ustawy w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Artykuł 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jednocześnie art. 6 ust. 9 powyższej ustawy stanowi, iż zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W rozliczeniach za 2010 rok, zgodnie z ogólna zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona. Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.

Rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie, co oznacza, że rodzice dziecka powinni wspólnie uzgodnić sposób obliczenia okresów wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej, które będą stanowiły podstawę do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Odliczenie ulgi będzie wymagało uzgodnienia przez małżonków proporcji, w jakiej dokonają odliczenia za okresy, w których wspólnie wykonywali władzę rodzicielską nad córką. Wynika to z faktu, iż brak takiego uzgodnienia może spowodować, iż suma odliczeń dokonanych przez małżonków - w ich zeznaniach podatkowych za 2010 r.- przekroczy kwotę 1.112,04 zł (92,67 zł x 12 miesięcy) rocznie. Ustawodawca natomiast jednoznacznie określił limit odliczenia tytułem omawianej ulgi i wskazał, w jakich przypadkach ulga winna być dzielona wg klucza 1/30 kwoty miesięcznej za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, tejże proporcji nie można ściśle zastosować. Ulga bowiem przysługuje im wspólnie i podlega wykazaniu w zeznaniu w częściach równych lub wg proporcji przez małżonków przyjętej. Tym samym organ wydający niniejszą interpretację nie może rozstrzygnąć - w świetle powołanych przepisów - czy właściwy jest sposób obliczenia okresów sprawowania przez ojca dziecka opieki nad córką, wskazany przez wnioskodawczynię.

Z powyższego wynika bowiem, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok 2010, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich wspólnie ustalonych. Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili bądź nie są w stanie dojść do porozumienia w tej kwestii, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, skoro wnioskodawczyni oraz jej były mąż przez cały 2010 rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swojej małoletniej córki, a wnioskodawczyni nie ma możliwości ustalenia z ojcem dziecka kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy ewentualnie przyjąć że ulga przysługuje jej w połowie wysokości.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego z rodziców małoletniego dziecka, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z rodziców, tj. dla ojca dziecka.

Drugi z rodziców małoletniego dziecka, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Końcowo należy podkreślić, iż organ interpretacyjny jest jedynie uprawniony do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, co wynika z treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Nie ma natomiast uprawnień do rozstrzygania sporów pomiędzy osobami uprawnionymi do ulgi w zakresie wielkości, w jakiej ulgę tę winna każda z nich zastosować.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.