IBPBII/1/415-198/10/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom i przedsiębiorcy - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom i przedsiębiorcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawową działalnością firmy transportowej wnioskodawcy jest zarobkowy transport drogowy samochodami ciężarowymi w kraju i za granicą. Czynności załadunku, przewozu towaru i rozładunku wykonują zatrudnieni kierowcy oraz właściciel firmy transportowej. Kierowcy jako miejsce wykonywania pracy mają wpisaną siedzibę firmy, dlatego też praca kierowców poza siedzibą firmy traktowana jest jako podróż służbowa, do której kierowcy wypełniają delegacje. Na podstawie wypełnionych delegacji wypłacane są diety w wysokości określonej w wymienionym poniżej rozporządzeniu. Natomiast wykonywany przez właściciela firmy transportowej przewóz towarów jest związany z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą.

Kierowcy drogowego transportu towarów często wyjeżdżają w podróże służbowe poza granice kraju. Przykładowa delegacja zagraniczna kierowcy trwa 4 dni 15 godzin, w tym 7 godzin kierowca przebywa na terenie kraju (od wyjazdu z firmy do dojazdu do granicy oraz od wyjazdu z granicy do przyjazdu do kraju). Resztę czasu, czyli 4 dni i 8 godzin kierowca przebywa poza granicami kraju.

Na posiadane przez wnioskodawcę konto walutowe wpływają należności od kontrahentów, za co bank pobiera sobie odpowiednią prowizję. Raz na miesiąc - w ostatni dzień miesiąca, a jeżeli ostatni dzień miesiąca przypada na dzień wolny od pracy, to w pierwszy dzień roboczy następnego miesiąca - wystawiane są wyciągi bankowe.

Pobrane prowizje przeliczane są przez wnioskodawcę wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia wyciągu bankowego, natomiast zaliczane są do kosztów w dniu wystawienia wyciągu bankowego. Od pobranej prowizji obliczane są następnie różnice kursowe według metody FIFO.

Wnioskodawca bierze pod uwagę kurs kupna banku najstarszych środków oraz kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia wyciągu bankowego. Jeżeli środki przeliczane według kursu kupna są wyższe od środków przeliczanych według kursu średniego NBP, to różnicę tę wnioskodawca traktuje jako ujemną różnicę kursową powiększającą pozostałe koszty, w przeciwnym wypadku traktuje ją jako dodatnią różnicę zaliczaną do pozostałych przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wypłacane pracownikom i właścicielowi firmy transportowej diety do wysokości limitów określonych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej przedstawionym poniżej zwolnione są od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a).

Wnioskodawca uważa, że wyjazdy kierowców i właściciela firmy w ramach świadczenia usług transportowych należy uznać za podróż służbową, a zatem świadczenia z tego tytułu podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych i ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącego możliwości zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych pracownikom i przedsiębiorcy. Natomiast ocena stanowiska w pozostałym zakresie zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) wyżej cytowanej ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w wyżej cytowanych rozporządzeniach. Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej, w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W przepisie art. 775 § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzję o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż stałym miejscem wskazanym w umowie o pracę jest siedziba firmy wnioskodawcy. Pracownicy - kierowcy wykonują zadania służbowe zlecone przez pracodawcę poza określonym w umowie miejscem pracy i w związku z tym wypłaca są im koszty delegacji służbowych w wysokości określonej odrębnymi przepisami. Należy jednak zauważyć, iż powołane zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymywanych w związku z odbywaniem przez pracowników podróży służbowych.

Zatem w sytuacji, gdy zostaną spełnione warunki wynikające z art. 775 § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia wypłacane przez pracodawcę z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystać będą ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w wymienionych rozporządzeniach.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji obejmuje jedynie przepisy podatkowe. Fakt, iż normy te powołują pojęcia uregulowane w innych gałęziach prawa - w prawie pracy - nie oznacza jednak, iż pojęcia te stają się prawem podatkowym. Dlatego też tut. Organ zaznacza, że powyższa interpretacja jest prawidłowa pod warunkiem, iż wykonywane przez pracowników, w tym przypadku kierowców, wyjazdy stanowią - w świetle odrębnych przepisów - podróż służbową.

Ostateczne rozstrzygnięcie kwestii, czy wykonywanie pracy kierowcy może być uznane za podróż służbową należy do właściwości Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, które jest organem właściwym w zakresie prawa pracy.

Natomiast w odniesieniu do należności z tytułu diet dla przedsiębiorcy, należy stwierdzić, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 13, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Z powyższego wynika, że diet dla przedsiębiorcy nie można byłoby objąć zwolnieniem m.in. wówczas, gdyby przedsiębiorca zaliczał je równocześnie do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.