IBPBII/1/415-167/14/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lutego 2014 r. (wpływ do Biura - 27 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników wyżywienia (w formie cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych) sfinansowanego przez Spółkę w ramach organizowanych szkoleń, targów, konferencji, prezentacji, spotkań służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lutego 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników wyżywienia (w formie cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych) sfinansowanego przez Spółkę w ramach organizowanych szkoleń, targów, konferencji, prezentacji, spotkań służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest firmą handlową sprzedającą medyczne środki pomocnicze, w szczególności medyczne pończochy uciskowe, rękawy uciskowe stosowane przy leczeniu obrzęków limfatycznych, opatrunki uciskowe przeciwzakrzepowe stosowane po zabiegach chirurgicznych żył oraz odzież uciskową stosowaną po zabiegach chirurgii plastycznej. W celu realizowania sprzedaży, Spółka zatrudnia pracowników, w tym przedstawicieli handlowych. Przedstawiciele handlowi zamieszkują w różnych częściach Polski i mają przydzielone odrębne obszary działania. Spółka bierze udział w targach, konferencjach i prezentacjach branżowych, w trakcie których pracownicy Spółki prezentują potencjalnym klientom oferowane przez Spółkę towary zachęcając ich do nawiązania kontaktów handlowych ze Spółką. Z uwagi na wprowadzanie do oferty coraz to nowych produktów, Spółka regularnie organizuje swoim pracownikom szkolenia wewnętrzne. Celem tych szkoleń jest opanowanie przez pracowników nowych produktów i tym samym umożliwienie im prawidłowego wykonywania obowiązków pracowniczych, co bezpośrednio przekłada się na przychody Spółki. Dzięki takim szkoleniom pracownicy mogą realizować cele sprzedażowe i przynosić Spółce zyski. Dodatkowo Spółka organizuje w określonych odstępach czasu (np. co miesiąc/kwartał - w zależności od potrzeb) spotkania służbowe kadry kierowniczej z pracownikami, w szczególności z przedstawicielami handlowymi, mające na celu dokonanie biznesowego podsumowania pewnego okresu czasu (np. miesiąca, kwartału, roku), omówienie dokonań Spółki, wskazanie i nagrodzenie wyróżniających się pracowników Spółki oraz wyznaczenie pracownikom nowych celów biznesowych na kolejny okres czasu.

W trakcie opisanych wyżej targów, konferencji, prezentacji, szkoleń wewnętrznych oraz spotkań służbowych pracownicy Spółki korzystają na koszt Spółki z wyżywienia nabywanego przez nią w formie gotowych posiłków oraz napojów bezalkoholowych dostarczanych bez żadnych usług wspomagających (catering) bądź w formie nabywanych na koszt Spółki usług gastronomicznych. Zdarza się również, że Spółka nabywa na swój koszt artykuły spożywcze (np. zupki w proszku, pieczywo itp.), które następnie są nieodpłatnie przekazywane pracownikom, w szczególności pracownikom pracującym przez cały dzień na stoiskach targowych. Często zdarza się również, że pracownicy Spółki korzystają z cateringu lub usług gastronomicznych razem z kontrahentami Spółki, szczególnie w ramach wspólnych posiłków spożywanych w towarzystwie klientów Spółki w trakcie targów, konferencji lub prezentacji.

W każdej z opisanych wyżej sytuacji Spółka nie ma możliwości określenia wartości skonsumowanych przez pracowników produktów spożywczych nabytych w ramach cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych. Spółka dokonuje świadczeń opodatkowanych podatkiem VAT oraz odlicza podatek VAT z faktur dokumentujących catering oraz nabycie artykułów spożywczych. Spółka nie odlicza podatku VAT z faktur dokumentujących usługi gastronomiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracownicy Spółki korzystający z cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych na koszt Spółki uzyskują przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki, pracownicy korzystający w przedstawionych we wniosku okolicznościach z cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych na koszt Spółki nie uzyskują przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, czego konsekwencją jest brak obowiązku Spółki do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy jednak zauważyć, że pracownicy Spółki biorą udział w targach, konferencjach, prezentacjach, szkoleniach oraz spotkaniach służbowych w związku z wykonywaniem przez nich pracy na podstawie łączącego ich ze Spółką stosunku pracy. Zatem korzystanie przez pracowników z cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych na koszt Spółki trzeba rozpatrywać jako element pracy tych osób oraz realizację ich obowiązków służbowych. Podmiotem uzyskującym korzyść z tego tytułu jest Spółka jako pracodawca ponoszący koszty wyżywienia własnych pracowników. Pracownicy korzystający z cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych nie uzyskują z tego tytułu żadnego przysporzenia o charakterze osobistym, nie występują bowiem w charakterze prywatnym, ale jako reprezentanci Spółki wobec jej klientów oraz potencjalnych klientów. Nabywane przez Spółkę usługi gastronomiczne oraz towary (catering, artykuły spożywcze) nie służą zatem realizacji indywidualnych potrzeb pracownika, lecz mają na celu zapewnienie właściwego wykonywania obowiązków pracowniczych w trakcie targów, konferencji, prezentacji, szkoleń oraz spotkań służbowych.

Należy również zauważyć, że Spółka nie ma możliwości określenia wartości skonsumowanych przez pracowników produktów spożywczych nabytych w ramach cateringu, usługi gastronomicznej bądź artykułów spożywczych, szczególnie w przypadku, gdy konsumpcja ma miejsce razem z klientami Spółki (np. w trakcie targów, konferencji itp.). Kwestia nieodpłatnych świadczeń stała się przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygnaturze P 52/13 zainicjowanej zapytaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spółka przychyla się do wskazanego w zapytaniu stanowiska sądów administracyjnych, iż w przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, to brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych, bowiem w takiej sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników kosztów wyżywienia w formie cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych poniesionych przez Spółkę w ramach organizowanych szkoleń, targów, konferencji, prezentacji, spotkań służbowych.

W zakresie ustawy o podatku od towarów i usług - wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Spółka bierze udział w targach, konferencjach i prezentacjach biznesowych, w których pracownicy prezentują klientom oferowane przez Spółkę towary. Z uwagi na wprowadzanie do oferty coraz to nowych produktów, regularnie organizuje swoim pracownikom szkolenia wewnętrzne. Celem tych szkoleń jest opanowanie przez pracowników nowych produktów i tym samym umożliwienie im prawidłowego wykonywania obowiązków pracowniczych, co bezpośrednio przekłada się na przychody Spółki. Dzięki takim szkoleniom pracownicy mogą realizować cele sprzedażowe i przynosić Spółce zyski. Dodatkowo Spółka organizuje w określonych odstępach czasu (np. co miesiąc/kwartał) spotkania służbowe kadry kierowniczej z pracownikami, w szczególności z przedstawicielami handlowymi, mające na celu dokonanie biznesowego podsumowania pewnego okresu czasu, omówienie dokonań Spółki, wskazanie i nagrodzenie wyróżniających się pracowników Spółki oraz wyznaczenie pracownikom nowych celów biznesowych na kolejny okres czasu.

W trakcie opisanych wyżej targów, konferencji, prezentacji, szkoleń wewnętrznych oraz spotkań służbowych pracownicy Spółki korzystają na koszt Spółki z wyżywienia nabywanego przez nią w formie gotowych posiłków oraz napojów bezalkoholowych dostarczanych bez żadnych usług wspomagających (catering) bądź w formie nabywanych na koszt Spółki usług gastronomicznych. Zdarza się również, że Spółka nabywa na swój koszt artykuły spożywcze (np. zupki w proszku, pieczywo itp.), które następnie są nieodpłatnie przekazywane pracownikom, w szczególności pracownikom pracującym przez cały dzień na stoiskach targowych. Często zdarza się również, że pracownicy Spółki korzystają z cateringu lub usług gastronomicznych razem z kontrahentami Spółki, szczególnie w ramach wspólnych posiłków spożywanych w towarzystwie klientów Spółki w trakcie targów, konferencji lub prezentacji. W każdej z opisanych wyżej sytuacji Spółka nie ma możliwości określenia wartości skonsumowanych przez pracowników produktów spożywczych nabytych w ramach cateringu, usług gastronomicznych bądź artykułów spożywczych.

Na wstępie podkreślić należy, iż na gruncie przepisów prawa pracy nie ma przeszkód, aby katalog świadczeń związanych z pracą obowiązujący u danego pracodawcy przewidywał zapewnienie pracownikowi wyżywienia, bądź zwrot kosztów wyżywienia związanego z wykonywaniem zadań służbowych poza miejscowością zamieszkania pracownika.

Nie oznacza to jednak, iż zapewnienie tego rodzaju świadczeń należy do obowiązków pracodawcy. Stąd sfinansowanie przez Spółkę wydatków dotyczących zakupu usług cateringowych, gastronomicznych bądź artykułów spożywczych, które zostały zapewnione pracownikom, stanowią dla nich dodatkowe świadczenie otrzymane przez pracownika od pracodawcy.

Świadczenia w postaci zapewnienia pracownikowi wyżywienia nie można utożsamiać z ustawowymi obowiązkami pracodawcy związanymi z organizacją pracy lub wyposażeniem pracowników w narzędzia i materiały niezbędne do wykonywania pracy. Czym innym jest bowiem organizacja stanowiska pracy, niezbędna do należytego wykonywania obowiązków pracowniczych (np. polegająca na udostępnieniu pracownikowi biurka, czy pokrywanie przez pracodawcę wydatków związanych z zużyciem prądu lub eksploatacją samochodu służbowego podczas godzin pracy), czym innym natomiast zapewnienie pracownikowi wyżywienia w sytuacji gdy dobowa norma czasu pracy pracownika nie obejmuje wyżywienia, pracownik nie przebywa w podróży służbowej, a na pracodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek finansowania wydatków żywieniowych pracownika, dla którego - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - wyjazdy na targi, konferencje i prezentacje biznesowe są nieodłącznym i stałym elementem wykonywania obowiązków służbowych. Z żadnych przepisów prawa nie wynika, aby obowiązkiem pracodawcy było zapewnienie pracownikowi wyżywienia podczas wykonywania obowiązków pracowniczych, nawet gdyby zapewnienie tego wyżywienia miało wpływ na jakość wykonywanej pracy. Decyzja o udostępnieniu (zapewnieniu wyżywienia) zależna jest więc od woli pracodawcy. Oczywiście, wyjątkiem jest zapewnienie wyżywienia w podróży służbowej czy też tzw. posiłków regeneracyjnych.

Zasadą jest, że wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W katalogu zwolnień ustawodawca jednoznacznie określił, które dochody (m.in. uzyskiwane przez pracownika) korzystają ze zwolnienia. Zatem skoro umieścił w nich również te świadczenia, które pracownik uzyskuje w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to należy uznać, że wszelkiego rodzaju świadczenia uzyskane w ramach stosunku pracy stanowią przychód pracownika - opodatkowany lub korzystający ze zwolnienia. Zaznaczyć bowiem należy, że gdyby ustawodawca zamierzał nie zaliczać do przychodu pracownika świadczeń uzyskiwanych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to dałby temu jednoznaczny wyraz w przepisach. Skoro tak nie jest, to brak jest podstaw, aby twierdzić przeciwnie. Za potwierdzeniem stanowiska zajętego w niniejszej interpretacji przemawia fakt, iż w katalogu zwolnień zawarte są dochody (świadczenia), które pracownik otrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Dochód zwolniony z opodatkowania, to m.in. świadczenia uzyskiwane w ramach podróży służbowej, ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracownika własne narzędzia (sprzęt, materiały).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Oznacza to, że omawiane zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W przypadku, gdy pracownik nie jest w podróży służbowej - wówczas nie ma możliwości zastosowania do ww. świadczeń zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 cyt. ustawy.

W związku z powyższym, sfinansowanie przez Spółkę wydatków dotyczących zakupu usług cateringowych, gastronomicznych bądź artykułów spożywczych zapewnionych pracownikom w trakcie wykonywania przez nich zadań służbowych, tj. odbywania szkoleń wewnętrznych, spotkań służbowych, uczestniczenia w targach, konferencjach lub prezentacjach będą stanowić dla ww. pracowników nieodpłatne świadczenia skutkujące powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego Spółka powinna obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31,32 i 38 ww. ustawy.

Wyjątkiem jest sytuacja, gdy pracownicy przebywają w podróży służbowej, o której mowa w Kodeksie pracy. Wówczas zapewnienie wyżywienia korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, jednakże tylko na zasadach i do wysokości limitów wynikających z zapisów art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż nie ma racjonalnego uzasadnienia, aby finansowanie wyżywienia pracownika podczas wykonywania przez niego obowiązków służbowych nie uznać za przychód podatkowy. Tego rodzaju świadczenie otrzymywane przez pracownika ma dla niego charakter osobisty, niezależnie od celu i okoliczności w jakich zostało mu one przekazane. To, że charakter obowiązków służbowych wykonywanych przez pracownika wiąże się m.in. z wyjazdami i uczestnictwem w targach, konferencjach lub prezentacjach czy też w szkoleniach nie oznacza, iż pracodawca ma obowiązek pokrywać (finansować) posiłki dla niego. Pracownik niezależnie gdzie wykonuje swoje obowiązki służbowe zawsze przecież ponosi wydatki związane z wyżywieniem, a tylko wówczas gdy jest w podróży służbowej pracodawca jest zobowiązany na sfinansowanie podwyższonych kosztów wyżywienia.

Twierdzenie Wnioskodawcy, iż nie jest on w stanie określić wartości skonsumowanych przez pracowników produktów spożywczych nabytych w ramach cateringu, usługi gastronomicznej bądź artykułów spożywczych jest z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia, gdyż nie jest ważne ile i za jaką wartość pracownik skonsumował. Techniczne trudności w ustaleniu wysokości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, że dana osoba (pracownik) świadczenia nie otrzymała. Powyższe stanowisko Organu interpretacyjnego potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, w którym stwierdzono, że: "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego".

Reasumując, poniesienie przez Spółkę wydatków dotyczących zakupu usług cateringowych, gastronomicznych bądź artykułów spożywczych zapewnionych pracownikom w trakcie wykonywania przez nich zadań służbowych, tj. odbywania szkoleń wewnętrznych, spotkań służbowych, uczestniczenia w targach, konferencjach lub prezentacjach, stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie skutkujące powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego Wnioskodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31,32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.