IBPBII/1/415-118/12/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników, dzieci pracowników w spotkaniach/imprezach sfinansowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych Spółki bądź z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników, dzieci pracowników w spotkaniach/imprezach sfinansowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych Spółki bądź z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Spółce okresowo odbywają się spotkania pracowników mające znamiona integracyjnych typu: wyjście do kręgielni, spotkanie w plenerze połączone ze zwiedzaniem obiektów firmy, a także akcje związane z ochroną środowiska (np. sprzątanie świata) i inne spotkania okolicznościowe (wigilijne, jubileuszowe itp.).

Wszystkie wymienione powyżej formy spotkań są finansowane ze środków obrotowych Spółki i mają na celu umacnianie więzi między pracownikami oraz wymianę doświadczeń zawodowych pomiędzy nimi. Cele konsumpcyjne mają w wymienionych spotkaniach charakter drugorzędny. Spotkania kierowane są do wszystkich pracowników firmy, brak jest list obecności, mają zatem charakter otwarty, a pracownicy stawiając się na spotkaniu poświęcają swój czas wolny dla dobra Spółki. Szacunkowa liczba osób uczestniczących w spotkaniach jest ustalana na bazie doświadczeń z lat ubiegłych. Nie ma możliwości przyporządkowania dokładnie wyliczonych kosztów do konkretnego pracownika, bowiem nie można określić, jaką ilość i za jaką wartość skonsumowała dana osoba.

W Spółce organizowane są również spotkania okolicznościowe dla dzieci pracowników (Mikołajki, Dzień Dziecka) finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Imprezy kierowane są do pracowników posiadających dzieci w wieku od 1 do 14 lat mają charakter otwarty, a liczba osób uczestniczących często uzależniona jest od warunków pogodowych. Doświadczenie wskazuje na maksymalnie 50% frekwencję w stosunku do ilości dzieci pracowników firmy spełniających kryterium wiekowe.

Dzieci mają możliwość skorzystania z atrakcji typu zjeżdżalnie dmuchane, karuzele, przejażdżki bryczką, oglądają przedstawienia teatralne, biorą udział w różnych konkurencjach sportowych itp. Na tego typu imprezach rozdawane są również napoje, słodycze, czasem drobne upominki. Podobnie jak w przypadku spotkań finansowanych ze środków obrotowych, nie jest tu sporządzana lista obecności i nie ma możliwości wyliczenia konkretnych korzyści dla dziecka danego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do konkretnej osoby, a zaproszenia skierowane do wszystkich uprawnionych pracowników/dzieci pracowników nie są równoznaczne z ich obecnością na danym spotkaniu/imprezie, przedsiębiorstwo jest zobowiązane do pobrania zaliczki na podatek dochodowy, a jeśli tak, to w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy teza, że zaliczkę na podatek należy pobrać zawsze, nawet wówczas, gdy przychód nie został faktycznie otrzymany, a tylko postawiony do dyspozycji pracownika w przypadku tego rodzaju świadczeń jest dla pracownika bardzo krzywdząca.

Nie można, zdaniem Spółki, dokonać podziału kosztów danego spotkania na wszystkie osoby uprawnione. Zaproszenie ma zawsze charakter otwarty. Nie ma możliwości stwierdzenia, kto dokładnie w spotkaniu uczestniczył i z czego skorzystał, gdyż przedsiębiorstwo zatrudnia 550 pracowników. Jednocześnie nawet sama deklaracja uczestnictwa w spotkaniu nie powoduje, że pracownik faktycznie weźmie w nim udział, oraz że skorzysta ze wszystkich oferowanych produktów i usług. Z powodu niestawienia się na spotkanie/imprezę pracownik nie może zdaniem Wnioskodawcy zostać obciążony podatkiem, gdyż nie uzyskuje wówczas żadnego przychodu. Pracownicy uczestniczący w spotkaniu również nie uzyskują przychodu w wysokości przypisanej im poprzez ewentualny podział kosztów imprezy na wszystkich uprawnionych. Taki podział spowodowałby obciążanie pracowników wartością zarówno artykułów skonsumowanych przez innych pracowników, jak i wartością niewykorzystanych w czasie spotkania produktów. W ocenie Wnioskodawcy przypisanie przychodu we wskazany sposób byłoby zatem nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że pracownicy nie uczestniczą w wymienionych spotkaniach w celu osiągnięcia przychodu w postaci konsumpcji i opodatkowanie ich z tego tytułu, często w wysokości znacznie zawyżonej, w wielu sytuacjach będzie jednoznaczne z rezygnacją z uczestnictwa.

W przypadku imprez organizowanych dla dzieci pracowników dodatkowym czynnikiem determinującym udział są warunki pogodowe. Zaproszenie skierowane jest do uprawnionych dzieci pracowników również nie może, zdaniem Spółki, spowodować opodatkowania wszystkich potencjalnych uczestników. Jednocześnie podział kosztów imprezy na faktycznych uczestników - kiedy ich liczba będzie na tyle niewielka, że możliwa do określenia imiennie (np. w przypadku złych warunków pogodowych) byłby również krzywdzący, gdyż może się okazać, że koszty imprezy oszacowane i poniesione na np. 100 osób, Spółka będzie zmuszona podzielić na 10 faktycznych uczestników.

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu może podlegać wyłącznie przychód faktycznie otrzymany. Jak wykazano powyżej niemożliwym i krzywdzącym jest ustalenie przychodu pracownika w drodze arytmetycznego podziału kosztów spotkania/imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników uprawnionych do wzięcia w niej udziału lub też faktycznie uczestniczących (w przypadku niskiej frekwencji), a nie korzystających w pełnym zakresie z oferowanych świadczeń.

Z uwagi na powyższe Spółka, jako płatnik nie znajduje ustawowego obowiązku w szacowaniu przychodów pracownika ani nie posiada możliwości i narzędzi do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania w celu naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wykazanych na wstępie świadczeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych (w tym okolicznościowych), a w zasadzie ich wartość.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika (dziecko) - to wartość tegoż świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, bowiem świadczenia związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy), tj. m.in. według ceny zakupu - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* otrzymywane są w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w Spółce okresowo odbywają się spotkania pracowników, mające znamiona spotkań integracyjnych, typu: wyjście do kręgielni, spotkanie w plenerze połączone ze zwiedzaniem obiektów firmy, a także akcje związane z ochroną środowiska (np. sprzątanie świata) i inne spotkania okolicznościowe (wigilijne, jubileuszowe itp.) finansowane są ze środków obrotowych Spółki. W Spółce organizowane są również spotkania okolicznościowe dla dzieci pracowników (Mikołajki, Dzień Dziecka) finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zatem wydatki związane z organizacją ww. spotkań zostaną sfinansowane przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych Spółki jak i z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż świadczenia uzyskane przez pracowników w związku z udziałem w spotkaniach mających charakter spotkań integracyjnych, sfinansowanych ze środków obrotowych, jak i udziałem dzieci pracowników w spotkaniach okolicznościowych typu Mikołajki, Dzień Dziecka, sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią dla faktycznych uczestników spotkań (osób, które skorzystają z zaproszenia) nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to - w przypadku pracowników jak i członków ich rodzin (dzieci) - należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (doliczając do tego przychodu również wartość świadczenia przypadającą na każdego członka rodziny danego pracownika).

Należy przy tym wskazać, iż w sytuacji, gdy źródłem finansowania spotkań okolicznościowych typu Mikołajki czy Dzień Dziecka, organizowanych dla dzieci pracowników - jak wskazał Wnioskodawca - będą środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to wówczas przychód jaki powstanie po stronie pracownika jako nieodpłatne świadczenie z racji uczestnictwa dziecka pracownika w ww. spotkaniu będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, oczywiście przy zachowaniu pozostałych warunków określonych w tym przepisie.

Podkreślić jednak należy, iż na wysokość przychodu danej osoby powstałego w związku z jej uczestnictwem w ww. spotkaniach nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena, którą uiści Wnioskodawca za zorganizowanie spotkań nie będzie uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez uczestników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik lub inny zaproszony uczestnik, jak również w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas spotkania.

Wartość nieodpłatnego świadczenia stanowić będzie koszt jednostkowy udziału poszczególnych uczestników w danym spotkaniu. Poruszoną przez Wnioskodawcę kwestię trudności w ustaleniu dokładnej liczby pracowników jak i członków ich rodzin uczestniczących w ww. spotkaniach, należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Wartość świadczenia, jaką Spółka winna doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę kosztów zorganizowania poszczególnych imprez integracyjnych przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeśli impreza była przewidziana na wszystkich pracowników) lub tych, którzy zdeklarowali swój udział (jeżeli takie deklaracje zbierano i sporządzono listę chętnych do udziału w spotkaniach), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom uczestniczącym w danej imprezie, jak również pracownikom, których dzieci w imprezie uczestniczyły.

Nie można więc zgodzić się z przywołaną przez Wnioskodawcę argumentacją, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie można mówić o powstaniu przychodu, bowiem do tego, aby w przypadku nieodpłatnych świadczeń powstał przychód, świadczenia te muszą być otrzymane faktycznie a nie tylko postawione do dyspozycji i koniecznym jest, aby znana była faktyczna (a nie tylko ustalana przy pomocy arytmetycznego działania) wielkość tegoż dochodu.

Należy podkreślić, iż nieodpłatnym świadczeniem - w przedstawionym we wniosku opisie - nie są poszczególne atrakcje dostępne w ramach ww. spotkań (jak posiłki, napoje, itd.), ale bezpłatny udział w zorganizowanym spotkaniu. Zatem potwierdzeniem otrzymania nieodpłatnego świadczenia przez pracownika (jak i członka jego rodziny) jest jego uczestnictwo w adresowanej do niego imprezie, sfinansowanej przez pracodawcę. Tym samym otrzymanie nieodpłatnego świadczenia nie może być utożsamiane z jego skonsumowaniem i od tego uwarunkowane jego zaliczenie do przychodu podatkowego. Aby bowiem coś skonsumować należy tym najpierw dysponować (mieć postawione do dyspozycji), a w tym przypadku - otrzymać. Dlatego też w przedmiotowej sprawie pracownik (członek jego rodziny) otrzyma nieodpłatnie świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na dane spotkanie, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje czy atrakcje.

Skoro bowiem Wnioskodawca ponosi koszty zapewnienia pracownikom (i członkom ich rodzin) realizacji atrakcji związanych z ww. spotkaniami (okolicznościowymi czy też o charakterze integracyjnym), to w konsekwencji przedmiotem świadczenia, które uzyskają pracownicy, jest możliwość skorzystania z takich atrakcji, a nie ich realizacja. Możliwość ta posiada konkretną wartość finansową, ponieważ dla jej uzyskania, nie zaś w celu wykonania poszczególnych atrakcji (skorzystania z nich) należy ponieść konkretne wydatki. I takie właśnie wydatki Wnioskodawca ponosi. Z tego powodu prawo i wynikająca z niego możliwość nieodpłatnego korzystania z atrakcji gwarantowanych w ramach ww. spotkań stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro więc analizowane nieodpłatne świadczenie polega na udostępnieniu atrakcji, z których można skorzystać, to uprawniony otrzymuje je w momencie, w którym są mu te atrakcje postawione do dyspozycji. Przy czym podkreślić należy, iż ww. świadczenia stanowią przychód (ustalony w sposób powyżej wskazany), tylko dla osób, które faktycznie w imprezie (spotkaniach) uczestniczyły.

W związku z powyższym, wartość świadczeń jaka została poniesiona przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych Spółki w ramach organizowanych dla pracowników spotkań o charakterze integracyjnym Wnioskodawca, działając jako płatnik, będzie miał obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobnie sytuacja będzie wyglądała ze świadczeniami sfinansowanymi ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zwolnienia, określone w cytowanym powyżej art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, iż jedynie w sytuacji, gdy spotkania będą miały charakter otwarty, tzn. że każdy kto zechce może w nich wziąć udział (a więc np. nie tylko pracownicy Wnioskodawcy, członkowie ich rodzin ale również osoby postronne), to tylko wówczas nie ma podstaw do ustalenia przychodu u poszczególnych uczestników. Ze świadczeń oferowanych na spotkaniach mogą bowiem korzystać osoby, które w żaden sposób nie są określone. Na dzień spotkania nie można w takiej sytuacji jednoznacznie ustalić grona osób uczestniczących w danym spotkaniu, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności. Jednakże w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie wskazuje by w ww. spotkaniach brały udział osoby postronne, tj. niezaproszone.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała