IBPBII/1/415-1107/13/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 10 grudnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 4 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-1107/13/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 13 lutego 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 września 2010 r. Sąd Okręgowy na mocy wyroku sygn. akt (.../10) rozwiązał przez rozwód małżeństwo Wnioskodawcy. W treści wyroku władzę rodzicielską Sąd powierzył matce, natomiast nie pozbawił władzy rodzicielskiej a jedynie ją ograniczył Wnioskodawcy, z czego wywiązuje się on w pełni swoich sił i możliwości. Sąd nałożył na Wnioskodawcę również obowiązek alimentacyjny na dwoje dzieci z małżeństwa: XX ur..... r. (7 lat) w kwocie 450 zł oraz YY ur.... r. (5 lat) w kwocie 400 zł. Z powyższego obowiązku Wnioskodawca wywiązuje się co miesiąc nie zalegając z żadną płatnością. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż w treści wyroku rozwodowego Sąd Okręgowy określił kontakty z dziećmi w każdy piątek miesiąca w godzinach 16:00 a 18:00, pierwszą i trzecią sobotę miesiąca w godzinach 11:00 a 13:00, w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia oraz świąt Wielkanocnych, a które to w mniemaniu Wnioskodawcy były nieadekwatne do potrzeb dzieci, w maju 2011 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Sądu Rejonowego o poszerzenie kontaktów z dziećmi. Wynikiem tego był wyrok Sądu Rejonowego z dnia 26 marca 2013 r., który również nie był w mniemaniu Wnioskodawcy wystarczający i nie pozwalał na zaspokojenie jego potrzeb na kontakty z dziećmi. Wnioskodawca złożył więc apelację do Sądu Okręgowego. Postanowieniem z dnia 30 lipca 2013 r. sygn. akt (.../13) Sąd przyznał Wnioskodawcy kontakty w pierwszy i trzeci weekend miesiąca od godziny 16:00, w piątek do godziny 16:00, w niedzielę, w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia oraz świąt Wielkanocnych a także dwa tygodnie wakacji w ostatni tydzień lipca oraz pierwszy tydzień sierpnia. Z uwagi na takie rozstrzygnięcie sprawy a w szczególności fakt możliwości zabierania dzieci na wakacje, Wnioskodawca postanowił, iż pieniądze uzyskane z ulgi na dzieci zostaną przeznaczone właśnie na wakacje z dziećmi, na które zgodnie z wyrokiem może je zabrać. Jednakże jakiekolwiek rozmowy z matką dzieci w temacie rozliczenia ulgi na dzieci po połowie nie przyniosły żadnego rezultatu gdyż nie akceptuje ona takiego rozwiązania, uznając, iż całość odliczenia należy się jej pomimo tłumaczenia, że pieniądze będą przeznaczone na wakacje z dziećmi.

Wnioskodawca nadmienił, iż w wyroku Sądu Okręgowego sygn. akt. (.../10) w punkcie trzecim został nałożony obowiązek wspólnego ponoszenia kosztów utrzymania i ich wychowania. Wnioskodawca zaznaczył, że była żona nadal utrudnia mu kontakt z dziećmi i nie zawsze dochodzi do sądownie ustalonych spotkań co zapewne przy dalszym takim postępowaniu matki dzieci poskutkuje kolejną sprawą sądową. Oprócz alimentów Wnioskodawca ponosi również dodatkowe koszty utrzymania dzieci: prezenty (święta, urodziny), udział kosztów zakupu komputera, podręczników, odzieży, leczenia dzieci, rozrywek dla dzieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy i w jakiej proporcji Wnioskodawca może skorzystać z ulgi z tytułu wychowania dzieci z pierwszego małżeństwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego postępowanie w kierunku jak najlepszych i jak najczęstszych kontaktów z dziećmi, regularnie płaconych alimentów oraz regularnych spotkań z dziećmi, zgodnie z wyrokiem Sądu, świadczą o tym, iż Wnioskodawca chce i uczestniczy w życiu dzieci. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie pozbawił go władzy rodzicielskiej a jedynie mu ją ograniczył. Ponadto zwrot podatku z ulgi przeznaczony zostanie na wakacje z dziećmi co również świadczy o wywiązywaniu się z obowiązku jaki spoczywa na rodzicu.

Aktualnie stan rodziny Wnioskodawcy powiększył się, zawarł związek małżeński z (...). i ma z nią dwoje dzieci, co czyni jego rodzinę 6-cio osobową, a ponoszone przez nich koszty są wyższe.

Wnioskodawca wskazał, że wcześniejsza interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2010 r. znak: IBPB II/1/415-523/10/ASz pozwala mu interpretować przepisy w ten sposób iż ulga na dzieci przysługuje mu w stosunku równym po połowie na każde dziecko, co w jego opinii jest działaniem prorodzinnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (tekst jedn.: przy zastosowaniu skali podatkowej), pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl ust. 2, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1,w stosunku do:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, albo wstąpiło w związek małżeński (art. 27f ust. 2c ww. ustawy).

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów albo osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności (art. 27f ust. 2d pow. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tekst jedn.: dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3)), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko.

Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dziecko rodzic dziecka dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z wniosku wynika, że wyrokiem z dnia 30 września 2010 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. W treści wyroku Sąd powierzył władzę rodzicielską matce, natomiast nie pozbawił władzy rodzicielskiej a jedynie ją ograniczył Wnioskodawcy. W punkcie trzecim wyroku został nałożony obowiązek wspólnego ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci. Oprócz alimentów Wnioskodawca ponosi również dodatkowe koszty utrzymania dzieci.

Wnioskodawca wskazał, że jakiekolwiek rozmowy z matką dzieci w temacie rozliczenia ulgi na dzieci po połowie nie przyniosły żadnego rezultatu gdyż nie akceptuje ona takiego rozwiązania uznając, iż całość odliczenia należy się jej.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, uznać należy, że w sytuacji gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie władzy rodzicielskiej wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ona ograniczona.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca oraz jego była żona przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że przysługuje mu ulga w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.