IBPBII/1/415-110/11/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego opodatkowania wypłacanego na podstawie ugody sądowej byłemu pracownikowi odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracownika i wynagrodzenia za godziny nadliczbowe - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego opodatkowania wypłacanego na podstawie ugody sądowej byłemu pracownikowi odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracownika i wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotowa sprawa toczyła się przed Sądem Rejonowym Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z powództwa wnioskodawczyni przeciwko Pani B. o odszkodowanie w trybie art. 61#61446; Kodeksu Pracy, gdyż ww. (uprzednio zatrudniona w firmie wnioskodawczyni jako sprzedawczyni) rozwiązała umowę o pracę bez wypowiedzenia z wnioskodwczynią nie wskazując żadnej przyczyny złożenia takiego oświadczenia. Ww. złożyła w tej sprawie powództwo wzajemne przeciwko wnioskodawczyni jako pozwanej wzajemnie i w dniu 20 stycznia 2011 r. doszło do zawarcia ugody sądowej przed sądem. Wnioskodawczyni w związku z powyższym chce zgodnie z tą ugodą sądową terminowo i prawidłowo wypłacić objęte nią kwoty pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W ocenie wnioskodawczyni, należy pobrać i odprowadzić na rzecz Urzędu Skrbowego zaliczkę na podatek dochodowy od kwoty 4.176,55 zł, jako że stanowi to wypłatę wynagrodzenia za nadgodziny, które pani B. (działając w tym procesie jako pozwana - powódka wzajemna) jako roszczenie zgłosiła po uprzednim rozwiązaniu przez nią umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 55 § 1#61446; Kodeksu Pracy, gdyż w rzeczywistości stanowi to wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę pracownika za godziny nadliczbowe, które wypłacane jest po ustaniu stosunku pracy. Nieopodatkowane zaś powinno być odszkodowanie w wysokości 1.700 zł ustalone na jej rzecz w ww. ugodzie sądowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Na podstawie art. 55 § 11 Kodeksu pracy pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawczyni chce zgodnie z zawartą w dniu 20 stycznia 2011 r. ugodą sądową terminowo i prawidłowo wypłacić objęte nią kwoty pieniężne byłej pracownicy, a mianowicie kwotę w wysokości 1.700 zł tytułem odszkodowania na podstawie art. 55 § 1#61446; Kodeksu Pracy, jak również kwotę w wysokości 4.176,55 zł tytułem wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Wobec tego przedmiotowe odszkodowanie w kwocie 1.700 zł, które zostało przyznane byłej pracownicy na podstawie art. 55 § 1#61446; Kodeksu Pracy należy zakwalifikować jako odszkodowanie, którego wysokość wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw, czyli odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie to, w kwocie 1.700 zł przysługujące w związku z rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę nie zostało również wymienione w wyjątkach art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a) - g) ww. ustawy, tak więc powyżej wskazana kwota odszkodowania podlegała będzie zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie natomiast kwoty w wysokości 4.176,55 zł dotyczącej wynagrodzenia za godziny nadliczbowe należy stwierdzić, iż kwota ta stanowi w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, a zatem jest to wypłata zaległych należności z tytułu łączącego byłego pracownika z byłym pracodawcą - stosunku pracy. W tym wypadku bez znaczenia pozostaje fakt, iż realizacja tych należności nastąpiła na podstawie ugody sądowej. Tak więc wypłacona byłej pracownicy kwota w wysokości 4.176,55 zł dotycząca wynagrodzenia za godziny nadliczbowe będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, iż odszkodowanie w wysokości 1.700 zł przyznane byłej pracownicy na podstawie ugody sądowej z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę będzie zwolnione z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż wnioskodawczyni jako płatnik nie jest obowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty tegoż odszkodowania. Natomiast wynagrodzenie za godziny nadliczbowe w wysokości 4.176,55 zł będzie stanowić dla byłej pracownicy przychód ze stosunku pracy. Tym samym wnioskodawczyni od tej kwoty wynagrodzenia ma obowiązek zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, a następnie kwotę tego wynagrodzenia wykazać łącznie z innymi dochodami ze stosunku pracy w informacji PIT-11.

Powyższe oznacza, iż w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię oraz jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.