IBPBII/1/415-110/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego poza granicami kraju na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego poza granicami kraju na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni będąca inwalidą II grupy i emerytką, zamieszkująca na stałe w kraju, poddała się operacji ortopedycznej na terenie Niemiec. Poniosła koszty w pełnej wysokości za pobyt w szpitalu, na opłacenie anestezjologa i ortopedy oraz za rehabilitację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej tytułem wydatku poniesionego w 2008 r., na podstawie rachunku wystawionego przez rehabilitanta niemieckiego a także czy może odliczyć od dochodu opłaty poniesione za operację i pobyt w szpitalu również na podstawie faktur z Niemiec.

Zdaniem wnioskodawczyni, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może odliczyć od dochodu na druku PIT-O na podstawie ulgi rehabilitacyjnej kwotę 1965 euro w przeliczeniu na PLN na podstawie faktury wystawionej przez niemieckiego rehabilitanta. Natomiast nie przysługuje jej ulga z tytułu poniesionych kosztów za operację i pobyt w szpitalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni jest emerytką z orzeczoną niepełnosprawnością zaliczoną do II grupy inwalidztwa. Poddała się operacji ortopedycznej na terenie Niemiec i poniosła koszty operacji i za pobyt w szpitalu, na opłacenie anestezjologa i ortopedy oraz za rehabilitację.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "rehabilitacja". Definicja ta jest zawarta w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r. pod red. doc. dr J. Tokarskiego) oraz w art. 7 ust. 1 ustawy o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.); istnieje również definicja pojęcia "rehabilitacja" Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Każda z tych definicji jest inna i kładzie nacisk na inne elementy. Ponieważ organ podatkowy nie znajduje podstaw do uprzywilejowania którejkolwiek z tych definicji, dlatego mając na uwadze elementy wspólne tych definicji, należy przyjąć, że rehabilitacja to kompleksowe postępowanie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie, które ma na celu przywrócenie możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej, zdolności do pracy i zarobkowania oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym. Rehabilitacja jest procesem medyczno-społecznym. W szeroko pojmowanym procesie rehabilitacji wyróżnia się rehabilitację medyczną, społeczną i zawodową. Na rehabilitację medyczną składają się fizykoterapia (tj. elektroterapia, ultradźwięki, magnoterapia, laseroterapia, światłolecznictwo, ciepłolecznictwo, krioterapia, wodolecznictwo), kinezyterapia (leczenie ruchem) i masaż leczniczy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia od dochodu udokumentowanych wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne, bowiem te zostały ujęte przez ustawodawcę w cyt. art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, iż operacja ortopedyczna (zabieg operacyjny), poprawi stan zdrowia i przywróci możliwą do osiągnięcia sprawność fizyczną wnioskodawczyni, jednakże wydatek poniesiony na ww. operację (opłacenie anestezjologa i ortopedy) jak i opłacenie pobytu w szpitalu w związku z tą operacją nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze innym niż rehabilitacyjny. Tego typu wydatki nie zostały wymienione wśród pozostałych wydatków - wyliczonych w treści art. 26 ust. 7a powołanej ustawy - uprawniających do odliczenia tytułem ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec tego wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na opłacenie operacji oraz pobytu w szpitalu.

Należy tu zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiadającą II grupę inwalidztwa i poniosła udokumentowane koszty tytułem odpłatności za zabiegi rehabilitacyjne to będzie przysługiwało jej uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej tych kosztów. Natomiast wydatki poniesione przez wnioskodawczynię na zabieg operacyjny i pobyt w szpitalu w związku z tym zabiegiem nie podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku został dołączony plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.