IBPBII/1/415-11/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładach statków-jest prawidłowe.

W dniu 6 stycznia 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładach statków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zatrudniony jako geofizyk, członek załogi okrętów sejsmicznych w Spółce zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów za pomocą floty specjalistycznych statków badawczych. Spółka, z którą podpisał umowę o pracę, ma statutową siedzibę na Wyspie Man, jednak centrum jej zarządzania, podobnie jak centrum zarządzania całej Grupy X, znajduje się w Norwegii. Cała korespondencja dotycząca zatrudnienia wnioskodawcy odbywa się na i z adresu w Norwegii, również z Norwegii otrzymuje pensję i paski wynagrodzeń. Spółka notowana jest na norweskiej giełdzie papierów wartościowych. W 2009 r. wnioskodawca był członkiem załóg pływających m.in. pod banderami wysp Bahama i Panamy na wodach międzynarodowych i narodowych (Azja, Europa, Afryka). Na pokładzie statku spędza 188,5 dni w roku (z każdego rejsu dostaje od kapitana statku dokument zaświadczający jego pobyt na danym statku). Wszystkie statki są eksploatowane przez Spółkę (lub Spółkę X, norweską spółkę z Grupy również z centrum zarządzania w Oslo), są jej własnością lub są przez nią dzierżawione.

W Polsce razem z żoną są współwłaścicielami mieszkania, za które spłacają kredyt. W 2009. poza przychodami z ww. umowy o pracę wnioskodawca nie osiągnął w Polsce żadnych przychodów z wyjątkiem odsetek na rachunku bankowym (podatek z tego tytułu jest potrącany każdorazowo przez bank). Zgodnie z umową o pracę wnioskodawca sam jest odpowiedzialny za swoje rozliczenia w zakresie podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji wnioskodawca powinien składać zeznanie podatkowe w Polsce za 2009 r., jeśli w tym roku nie osiągnął w Polsce żadnych dochodów z wyjątkiem wspomnianego oprocentowania rachunku bankowego.

Zdaniem wnioskodawcy, w opisanej wyżej sytuacji nie istnieje obowiązek złożenia zeznania podatkowego za rok 2009 w Polsce. Dochody uzyskane przez wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę podlegają opodatkowaniu w Norwegii. Podatek od dochodów z tytułu odsetek od środków na rachunku bankowym nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym, ponieważ jest każdorazowo po kapitalizacji odsetek pobierany przez płatnika.

Wnioskodawca przywołując treść art. 3 ust. 1 i ust. 1a oraz art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, iż ze względu na specyfikę wykonywanej pracy, a zwłaszcza fakt, że jest ona świadczona na pokładzie statku w ruchu międzynarodowym, aby ustalić którą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zastosować, należy się odwołać do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków dochodowych i podatków od majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Konwencja Modelowa przewiduje, że co do zasady dochody z pracy najemnej są opodatkowane w państwie rezydencji pracownika, chyba że praca jest wykonywana w innym państwie; wówczas dochody te mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca jest wykonywana (art. 15 ust. 1). Art. 15 ust. 2 przewiduje wyjątki od tej zasady jeżeli obecność pracownika w drugim państwie nie przekracza 183 dni w okresie 12- miesięcznym i wynagrodzenie jest wypłacane przez lub w imieniu pracodawcy, który nie jest rezydentem tego państwa i nie jest związane z działalnością zakładu, który pracodawca posiada w tym państwie. Ustęp 3 art. 15 przewiduje natomiast szczególne uregulowanie dla sytuacji, w których praca jest wykonywana w trakcie "przemieszczania się miejsca jej wykonywania" - statku lub samolotu - pomiędzy terytoriami różnych państw. Wówczas dochody z takiej pracy są opodatkowane w tym państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek lub samolot.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (...) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, wyrażoną w art. 8 Konwencji Modelowej. Zgodnie z tą zasadą wynagrodzenia załóg statków morskich podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. Zasada ta została wypracowana ze względu na specyfikę pracy wykonywanej na pokładzie statku czy okrętu, który znajduje się w ruchu międzynarodowym oraz dochodów uzyskanych z eksploatacji takich statków i okrętów. Ponieważ w przypadku ciągłego przemieszczania się statków pomiędzy różnymi państwami często nie sposób określić, na terytorium jakiego kraju wykonywana jest praca lub osiągane są zyski, przyjęto, że prawo do ich opodatkowania będzie miało to państwo, w którym rzeczywisty zarząd ma przedsiębiorstwo eksploatujące dany statek.

Należy przy tym zauważyć odmienność terminologii, jaką posługuje się art. 15 ust. 3 w odróżnieniu od art. 15 ust. 2. Mianowicie w ust. 2 jest mowa o pracodawcy, natomiast w ust. 3 o przedsiębiorstwie. Wynika stąd, że miejsce opodatkowania tych dochodów należy wiązać nie tyle z miejscem zarządu pracodawcy (podmiotu widniejącego w umowie o pracę), lecz raczej z miejscem faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego statek, na którym praca jest wykonywana (tak m.in. Klaus Vogel w komentarzu do Konwencji Modelowej; Klaus Vogel on Double Taxation Conventions, wydanie trzecie, Haga, 2006, str. 918). Zatem niezależnie od tego czy statek będzie wykorzystywany przez formalnego pracodawcę czy przez inną spółkę, wskaźnikiem co do miejsca opodatkowania będzie miejsce rzeczywistego zarządu spółki go wykorzystującej. Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego pływającego pod obcą banderą, istotne jest więc, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

W opisanej przez wnioskodawcę sytuacji miejscem faktycznego zarządu Spółki, a równocześnie miejscem faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego statki, na których wykonywana jest praca (niezależnie od tego czy jest to Spółka czy Spółka X), jest Norwegia. W związku z tym, w celu ustalenia miejsca opodatkowania przychodów ze stosunku pracy należy zastosować postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.; dalej: umowa polsko-norweska).

Zgodnie z art. 15 ust. 3 umowy polsko-norweskiej wynagrodzenia z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku; samolotu, pojazdu szynowego lub drogowego w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Artykuł 24 ust. 1 umowy polsko-norweskiej stanowi, iż jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami tej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części pozostałego dochodu lub majątku takiej tej osoby stosować stopę podatkową podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu. Zatem wynagrodzenie wnioskodawcy za pracę wykonywaną na pokładzie statku eksploatowanego na wodach międzynarodowych będzie podlegało opodatkowaniu w Norwegii, a w Polsce zostanie do niego zastosowana metoda unikania podwójnego opodatkowania określana jako wyłączenie z progresją, uregulowana w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 tej ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, powyższą zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach. Ponieważ w niniejszym wypadku nie występują za rok 2009 dochody podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie istnieje konieczność ustalania dla nich odpowiedniej stopy procentowej podatku. Co do odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym, to obowiązek ich wykazania w zeznaniu rocznym istniałby tylko wówczas, gdyby nie zostały pobrane przez płatnika, co wynika wprost z brzmienia art. 45 ust. 3b ww. ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym zdaniem wnioskodawcy, nie ma również obowiązku składania zeznania podatkowego za rok 2009 zgodnie z art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż brak jest dochodu lub straty, które mogłyby zostać w tym zeznaniu wykazane. Wnioskodawca wskazał, iż słuszność takiego stanowiska potwierdził m.in. Minister Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2009 r. (sygn.: IPPB4/415-389/09-6/SP), wydanej w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego. Organ w interpretacji tej stwierdził: "dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę, mającego miejsce zamieszkania w Polsce, za pracę wykonywaną na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Norwegii, podlega opodatkowaniu zarówno w Norwegii jak i w Polsce. Jednakże w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania należy zastosować określoną w umowie - metodę wyłączenia z progresją. Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawca nie osiągnął w 2008 r. i nie osiągnie w 2009 r. innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, nie powinien składać zeznania podatkowego za te lata i wykazywać uzyskanych dochodów osiągniętych za pracę na statku." Również w piśmie Ministerstwa Finansów z 13 sierpnia 2007 r. (sygn. DD4-033-0308/IDy/07/MB7-3251), odnoszącym się do pracownika wykonującego pracę na statku eksploatowanym przez spółkę zarządzaną z Norwegii, wskazano: "dochód uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku, eksploatowanego przez firmę, której miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Norwegii podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Jednakże w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę określoną w art. 24 ust. 1 polsko-norweskiej umowy. Ze względu na to, że Podatnik w 2006 r. nie uzyskał żadnych dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski nie spoczywa na nim obowiązek składania rocznego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy powołany wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (...) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego; zgodnie z tą zasadą wynagrodzenia załóg statków morskich podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego pływającego pod obcą banderą, istotne jest więc, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Jak wynika z wniosku, w 2009 r. wnioskodawca był członkiem załóg pływających m.in. pod banderami wysp Bahama i Panamy na wodach międzynarodowych i narodowych (Azja, Europa, Afryka). Na pokładzie statku spędzał 188,5 dni w roku (z każdego rejsu dostaje od kapitana statku dokument zaświadczający jego pobyt na danym statku). Wszystkie statki są eksploatowane przez Spółkę (lub Spółkę X, norweską spółkę z Grupy również z centrum zarządzania w Oslo), są jej własnością lub są przez nią dzierżawione.

Wobec powyższego, jeżeli istotnie faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statki, na pokładach których w 2009 r. wnioskodawca wykonywał pracę jako geofizyk, członek załogi okrętów sejsmicznych w Spółce zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów za pomocą floty specjalistycznych statków badawczych, znajduje się w Norwegii, to w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 umowy dnia 24 maja 1977 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157.), pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 15 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Stosownie do art. 15 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia powyższych ustępów wynagrodzenia z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku, samolotu, pojazdu szynowego lub drogowego w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Użyty w art. 15 ust. 3 umowy zwrot "mogą być opodatkowane" oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę. Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, może być opodatkowany zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce. Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 24 ust. 1 umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Ww. zasada znajduje odzwierciedlenie w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jego postanowień jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Powyższą zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

Z treści wniosku wynika, iż w 2009 r. wnioskodawca poza dochodami z tytułu umowy o pracę nie osiągnął w Polsce żadnych przychodów z wyjątkiem odsetek na rachunku bankowym. Wnioskodawca wskazał, iż podatek z tego tytułu jest potrącany każdorazowo przez bank.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą,

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W myśl art. 45 ust. 3 pkt 1 tej ustawy zeznaniami, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a pkt 2, nie obejmuje się dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 29-30a.

Zgodnie z art. 45 ust. 3b powołanej ustawy w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż dochód uzyskiwany przez wnioskodawcę, mającego miejsce zamieszkania w Polsce, za pracę wykonywaną na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Norwegii, podlega opodatkowaniu zarówno w Norwegii jak i w Polsce. Jednakże w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania należy zastosować określoną w umowie - metodę wyłączenia z progresją.

Wobec powyższego, jeżeli wnioskodawca nie osiągnął w 2009 r. innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, za wyjątkiem przychodów z odsetek na rachunku bankowym, od których podatek został pobrany przez bank, nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego za ten rok podatkowy. Natomiast, jeżeli wnioskodawca będzie chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem, dochód uzyskany z tytułu zatrudnienia przez firmę w Norwegii powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.