IBPBII/1/415-1026/13/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura - 18 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie samodzielnego obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od uzyskanego wynagrodzenia - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie samodzielnego obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od uzyskanego wynagrodzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jego miejsce zamieszkania i rezydencji podatkowej znajduje się w Polsce. W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca podpisał umowę o pracę ze Spółką X z siedzibą w Turcji. Spółka ta zajmuje się produkcją szkła w postaci warstwowej i płytowej, w tym szkło zbrojone, szkło matowe, przyciemniane szyby płaskie, płaskie szkło powlekane, szkło wylewane, wytłaczane, ciągnięte, dmuchane, lane polerowane, lakierowane oraz obrabiane innymi metodami.

Od 1 października 2013 r. Spółka X posiada w Polsce przedstawicielstwo co potwierdzone zostało zaświadczeniem wystawionym przez Ministerstwo Gospodarki o dokonaniu wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych. Wpisu dokonano stosownie do art. 96 i art. 98 ust. 1. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z przepisami wymienionej ustawy zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego.

Jako osoba zatrudniona przez Spółkę X Wnioskodawca miał za zadanie otworzyć w Polsce przedstawicielstwo Spółki X - co zostało już dokonane - oraz działać w interesie i na rzecz tejże Spółki. Do głównych obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. kierowanie biurem przedstawicielstwa, reprezentowanie biura i spółki, sporządzanie stosownych dokumentów dotyczących przedstawicielstwa, zatrudnianie pracowników, reprezentowanie przed urzędami państwowymi, bankami i prywatnymi spółkami akcyjnymi.

Przedstawicielstwo posiada założony w Polsce rachunek bankowy, którym Wnioskodawca dysponuje w ramach stosownego pełnomocnictwa. Rachunek bankowy przedstawicielstwa jest zasilany finansowo w razie konieczności przez Spółkę X.

Zgodnie z umową o pracę na początku każdego miesiąca z rachunku bankowego przedstawicielstwa Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie za pracę za miesiąc poprzedni. Z uwagi na mnogość spraw i obowiązków związanych z otwarciem przedstawicielstwa pierwsza wypłata wynagrodzenia - za okres od sierpnia do października 2013 r. - miała miejsce dopiero na początku listopada 2013 r.

Pracę Wnioskodawca wykonuję w całości na terytorium Polski, a wspomnianą umowę o pracę zawarł na okres 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od wypłaconego w listopadzie bieżącego roku wynagrodzenia oraz od wynagrodzeń za pracę otrzymanych w przyszłości, Wnioskodawca winien odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy samodzielnie, tj. bez pośrednictwa płatnika zgodnie z art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy przy wyliczaniu zaliczki na podatek od wynagrodzenia za pracę zgodnie z art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca winien uwzględnić kwotę zmniejszającą podatek (aktualnie jest to kwota 46,33 zł za miesiąc).

W ocenie Wnioskodawcy powinien on odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od otrzymywanego wynagrodzenia samodzielnie, tj. bez pośrednictwa płatnika w sposób określony przepisami art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu: "podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy (...) - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a". W związku z powyższym przepisem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę zawartą ze Spółką X z siedzibą poza granicami kraju (a nie jej przedstawicielstwem w Polsce) powinien on odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od otrzymywanego wynagrodzenia bez pośrednictwa płatnika, tj. samodzielnie.

Przy wyliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od otrzymywanego wynagrodzenia Wnioskodawca nie powinien stosować kwoty zmniejszającej podatek. Zgodnie z przepisem art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: "podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1". Zatem literalne brzmienie ww. przepisu w sposób jednoznaczny wyklucza możliwość zastosowania przy wyliczaniu należnej zaliczki na podatek kwoty zmniejszającej podatek. Kwota zmniejszająca podatek zostanie przez Wnioskodawcę uwzględniona dopiero w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 przy rozliczaniu uzyskanego dochodu wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-82/14/BD.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 1 ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z ogólną zasadą zawartą w postanowieniach umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody z pracy najemnej podlegają opodatkowaniu w kraju, w którym praca jest wykonywana.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą rezydencję podatkową w Polsce. W sierpniu 2013 r. podpisał umowę o pracę ze Spółką X z siedzibą w Turcji. Od 1 października 2013 r. Spółka X posiada w Polsce przedstawicielstwo. Jako osoba zatrudniona przez turecką Spółkę X Wnioskodawca miał za zadanie otworzyć w Polsce przedstawicielstwo tejże Spółki X - co zostało już dokonane - oraz działać w interesie i na rzecz tej Spółki. Do głównych obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. kierowanie biurem przedstawicielstwa, reprezentowanie biura i Spółki, sporządzanie stosownych dokumentów dotyczących przedstawicielstwa, zatrudnianie pracowników, reprezentowanie przed urzędami państwowymi, bankami i prywatnymi spółkami akcyjnymi. Przedstawicielstwo posiada założony w Polsce rachunek bankowy, którym Wnioskodawca dysponuje w ramach stosownego pełnomocnictwa. Rachunek bankowy przedstawicielstwa jest zasilany finansowo w razie konieczności przez turecką Spółkę X. Zgodnie z umową o pracę na początku każdego miesiąca z rachunku bankowego przedstawicielstwa Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie za pracę za miesiąc poprzedni. Pracę Wnioskodawca wykonuję w całości na terytorium Polski, a wspomnianą umowę o pracę zawarł na okres 5 lat ze Spółką mającą siedzibę w Turcji.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na położenie źródeł przychodów.

Z kolei miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

Jako, że Spółka, z którą Wnioskodawca zawarł umowę o pracę ma swoją siedzibę na terenie Turcji, zastosowanie w przedmiotowej sprawie będzie miała umowa z 3 listopada 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 58), a dokładnie jej art. 15 regulujący opodatkowanie dochodów z pracy najemnej.

Z treścią ust. 1 zdania pierwszego tegoż przepisu wynika, że z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski przez pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Tym samym, wynagrodzenia uzyskane przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia w Polsce pracy na podstawie zawartej ze Spółką X (mającą siedzibę w Turcji) umowy o pracę podlegać będą opodatkowaniu wyłącznie w Polsce zgodnie z powołanymi niżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a tej ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ustawy). Z kolei na podstawie art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, tj. PIT-36, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wobec powyższego, od otrzymanego wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę zawartej ze Spółką mającą siedzibę za granicą - Wnioskodawca jest obowiązany, bez wezwania, wpłacać w ciągu roku podatkowego obliczone samodzielnie zaliczki na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przychód był uzyskany, stosując zasady określone w powołanych powyżej przepisach art. 44 ust. 3a i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczkę oblicza według najniższej stawki określonej w skali podatkowej, lub według własnego uznania - może zastosować większą stawkę podatkową. Przy czym miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrąca się ani o całą kwotę zmniejszającą podatek ani o 1/12 tej kwoty. Bowiem ustawodawca określając w treści art. 44 ust. 3a zasady obliczania zaliczki m.in. od dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy z zagranicy nie dał możliwości potrącenia zaliczki o kwotę zmniejszającą podatek. Ustawodawca wyraźnie wskazał, iż zaliczkę tę oblicza się od miesięcznych dochodów przy zastosowaniu najniższej stawki podatku określonej w skali (tekst jedn.: 18%) lub przy zastosowaniu wyższej stawki określonej w tejże skali. Kwotę zmniejszającą podatek wnioskodawca winien zastosować w zeznaniu podatkowym (PIT-36) składanym za dany rok podatkowy, przy wyliczaniu podatku dochodowego od osób fizycznych należnego za tenże rok.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - jako podatnik osiągający dochody bez pośrednictwa płatnika - jest obowiązany w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy obliczaniu zaliczki (w zeznaniu podatkowym) Wnioskodawca może zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Zaliczki powinny być wpłacane w Polsce na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.