IBPBII/1/415-102/13/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zawarła ze swoim ojcem (pożyczkodawcą) kilka umów pożyczek pieniężnych, w konsekwencji których, po jego stronie powstały wierzytelności o zwrot pożyczonych kwot. W związku z zawarciem powyższych umów pożyczek, Wnioskodawczyni złożyła także odpowiednie deklaracje p.c.c.-3 w ustawowych terminach.

Obecnie, ojciec Wnioskodawczyni rozważa dokonanie darowizny na jej rzecz (swojej córki). Przedmiotem darowizny byłyby przysługujące pożyczkodawcy wierzytelności wobec Wnioskodawczyni o zwrot pożyczek oraz zapłatę naliczonych odsetek. Wierzytelność zostałyby przeniesione na Wnioskodawczynię na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy darowizny wykonanej poprzez cesję wierzytelności w rozumieniu art. 509 § 1 kodeksu cywilnego.

W związku z zawarciem umowy darowizny i cesją Wierzytelności, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia na rzecz pożyczkodawcy. Jednocześnie, w wyniku dokonanej darowizny wierzytelności zostałyby przeniesione z pożyczkodawcy na Wnioskodawczynię i doszłoby do tzw. konfuzji, tj. do zlania się w osobie Wnioskodawczyni: obowiązków dłużnika oraz uprawnień wierzyciela z tytułu ww. umów pożyczek. W konsekwencji, zobowiązanie Wnioskodawczyni do zwrotu pożyczek udzielonych przez pożyczkodawcę wygasłoby z mocy prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dokonana na rzecz Wnioskodawczyni przez pożyczkodawcę darowizna, której przedmiotem byłyby wierzytelności, będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn, a z uwagi na występujące pomiędzy Wnioskodawczynią a pożyczkodawcą stosunki rodzinne darowizna taka zwolniona będzie z opodatkowania tym podatkiem.

Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, wartość wierzytelności otrzymanych przez Wnioskodawczynię będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji poniżej przywołano jedynie stanowisko odnoszące się do pytania oznaczonego nr 2.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w przypadku uznania, że jej stanowisko w zakresie podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe i przyjęcia, że nieodpłatna cesja wierzytelności na rzecz Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zdaniem Wnioskodawczyni, przychód z tytułu otrzymania wierzytelności podlegałby ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz byłby zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy tej nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli zatem Dyrektor Izby Skarbowej odmówi uznania darowizny wierzytelności za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, wartość takich wierzytelności stanowiłaby przychód Wnioskodawczyni na podstawie przepisów wskazanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (tekst jedn.: zaliczonych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście).

Z uwagi na fakt, że:

Wnioskodawczyni otrzymałaby przedmiotowe wierzytelności nieodpłatnie (zatem stanowiłyby te wierzytelności nieodpłatne świadczenie na rzecz Wnioskodawczyni),

Wnioskodawczyni otrzymałaby te wierzytelności od swojego ojca, czyli osoby zaliczonej do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni otrzymałaby wierzytelności na podstawie umowy darowizny, a nie na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej, czy na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychód z tytułu otrzymania wierzytelności podlegałby zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na postawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny wierzytelności. W pozostałym zakresie wniosku, tj. w zakresie skutków podatkowych powstałych na gruncie podatku od spadków i darowizn, w związku z darowizną wierzytelności zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że ojciec Wnioskodawczyni rozważa dokonanie darowizny na jej rzecz. Przedmiotem darowizny ma być przysługujące mu wobec Wnioskodawczyni prawo majątkowe w postaci wierzytelności z tytułu zawarcia umowy pożyczki (wraz z odsetkami).

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

To oznacza, iż organ uprawniony do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego posiada kompetencje jedynie do rozstrzygania w zakresie uregulowań zawartych w przepisach podatkowych. Tym samym nie jest kompetentny m.in. do stwierdzenia czy dana czynność stanowi darowiznę czy też nie. Ustalenie w tym zakresie dokonane w niniejszej sprawie przez Wnioskodawczynię przyjmuje więc jako element zdarzenia przyszłego, który nie podlega ocenie, gdyż nie regulują go przepisy prawa podatkowego.

Jeżeli zatem istotnie opisana we wniosku cesja wierzytelności (pożyczka wraz z naliczonymi odsetkami) w rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, będzie stanowiła umowę darowizny wierzytelności, to do nabycia przez Wnioskodawczynię tejże wierzytelności - znajdą przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. To oznacza, że do takiego zdarzenia przyszłego nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do powołanego powyżej art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nabycie podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od spadków i darowizn, to przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do takiego nabycia (przysporzenia) nie mają zastosowania.

Oznacza to, że nabycie przez Wnioskodawczynię (jako obdarowaną) w drodze darowizny ww. prawa majątkowego nie podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego też względu bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie spełnienia przesłanki uprawniającej do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 125 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.