IBPBII/1/415-102/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu napiwków - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu napiwków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie prowadzenia restauracji, klubu rozrywkowego, usług hotelowych i gastronomicznych. Klienci wnioskodawcy płacąc rachunki w formie karty płatniczej pozostawiają obsłudze napiwki. Napiwki są adresowane do pracowników wnioskodawcy, a program pozwala określić dokładną kwotę i pracownika, dla którego został przeznaczony. Kwoty te trafiają początkowo do pracodawcy, który następnie je rozdysponowuje wśród pracowników, gdyż prowadzona ewidencja pozwala określić tą osobę. Rozliczenie napiwków następuje w okresach miesięcznych. Pracodawca nie dokonuje wypłaty z własnych środków tylko należałoby go traktować jako pośrednika przekazującego określoną kwotę na rzecz osoby obsługującej klienta firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy napiwki stanowią dla obsługi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu i oskładkowaniu ZUS, czy jest to przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający jedynie dokumentowaniu w formie PIT-8C bez obowiązku pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Zdaniem wnioskodawcy, wartości tych napiwków nie można zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Napiwki te stanowią bowiem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy. Pracodawca napiwków tych nie ujmuje w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy, lecz w PIT-8C bez obowiązku pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy. Wnioskodawca uważa, że taki sposób kwalifikowania przychodów oraz fakt wystawienia informacji PIT-8C jest prawidłowy. Pracodawca nie ma obowiązku, jako płatnik pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od przychodów z tytułu napiwków. Nie może tu mieć zastosowania treść przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartości pieniężne świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zdaniem wnioskodawcy ww. przychód traci charakter przychodu ze stosunku pracy, gdyż źródłem finansowania takich wypłat są napiwki pozostawione przez klientów, a nie przychody własne pracodawcy osiągane z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Pracodawca ogranicza się wyłącznie do czynności technicznych, a klient decyduje o tym, któremu z pracowników chce pozostawić napiwek i w jakiej wysokości. Reasumując wnioskodawca uważa, iż napiwki wyszczególnione przy płatności kartą nie stanowią przychodu ze stosunku pracy, a jedynym obowiązkiem pracodawcy jest wystawienie deklaracji rocznej PIT-8C (przychody z innych źródeł) bez obowiązku pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od przekazanych pracownikom kwot.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

O zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu powołanego wyżej art. 12 ust. 1 ustawy decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, w rozumieniu ust. 4 tego przepisu, czy również inna osoba, niezwiązana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotne jest więc to, czy istnieje związek prawny lub też faktyczny, danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), bądź przychód, z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż napiwki są adresowane do pracowników wnioskodawcy, a program pozwala określić dokładną kwotę i pracownika, dla którego został przeznaczony. Kwoty te trafiają początkowo do pracodawcy, który następnie je rozdysponowuje wśród pracowników, gdyż prowadzona ewidencja pozwala określić tą osobę. Wypłaty napiwków dokonuje pracodawca.

Zatem w niniejszej sprawie źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący z pracodawcą stosunek pracy, a więc napiwki są pochodną wynagrodzenia ze stosunku pracy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że środki pieniężne w postaci napiwków adresowane imiennie do określonego pracownika trafiające do pracodawcy, który później rozdysponowuje je wśród pracowników, stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniami za pracę, od których wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek zgodnie z art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazania podatnikowi imiennych informacji (PIT-11) o uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Odróżnić od powyższego stanu faktycznego należy natomiast okoliczność, kiedy pracownik bezpośrednio od klienta (bez pośrednictwa pracodawcy) otrzymałby napiwek. Wówczas ich wypłaty nie dokonuje pracodawca. Wartości tych napiwków nie można wtedy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, napiwki te stanowią bowiem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy. I w przypadku takiej kwalifikacji przychodu brak jest podstaw do wystawiania PIT-8C przez pracodawcę, bowiem to nie on dokonuje wypłaty napiwków tylko klient.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W zakresie składek ZUS dotyczących ww. napiwków wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.