IBPBII/1/415-1011/12/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 listopada 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką pełnoletniego syna, który studiuje na studiach stacjonarnych i pozostaje na jej utrzymaniu. W 2011 r. syn Wnioskodawczyni pracował dorywczo, w wyniku czego uzyskał dochód w wysokości:

W zeznaniu rocznym za 2011 r. (PIT-37) Wnioskodawczyni zgłosiła do odliczenia ulgę na dziecko. Zgłaszając do odliczenia ulgę na syna Wnioskodawczyni uwzględniła dochód, jaki syn wykazał w pozycji 104 swojego zeznania PIT-37, czyli dochód po dokonaniu stosownych odliczeń. Takiego sposobu odliczenia Wnioskodawczyni dokonała na podstawie art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa granicę możliwych zarobków dziecka kwalifikujących do odliczenia ulgi na dziecko, jako "dochód podlegający opodatkowaniu", a więc dochód z pozycji 104 formularza PIT-37, w tym przypadku 3.015 zł.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w myśl art. 6 ust. 4 pkt 3, w związku z art. 27f ust. 6 ustawy o podatku od osób fizycznych, górny limit dochodów dziecka uprawniający do zastosowania ulgi na jego wychowanie, to kwota 3.098 zł.

Ponieważ dochód syna, po dokonaniu stosownych odliczeń, wyniósł 3.015,00 zł, a więc nie przekroczył kwoty określonej w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy, Wnioskodawczyni uznała, że przysługiwało jej uprawnienie do odliczenia ulgi na dziecko.

Taką interpretację art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych potwierdził wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 734/11.

W październiku bieżącego roku Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie od naczelnika urzędu skarbowego do złożenia korekty zeznania PIT-37, w związku z nieuprawnionym odliczeniem ulgi na dziecko, którego dochód, według urzędu, przekroczył kwotę 3.098,00 zł

W odpowiedzi na wezwanie, Wnioskodawczyni przedstawiła powyższe wyjaśnienia, jednak została poinformowana telefonicznie, że interpretacja urzędu nie zmieniła się iw dalszym ciągu jest wzywana do korekty zeznania i zwrotu otrzymanej ulgi na dziecko. Została również poinformowana, iż może zwrócić się do Biura Krajowej Informacji Podatkowej z prośbą o interpretację prawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawczyni wskazała, że "dochód podlegający opodatkowaniu" to dochód po dokonaniu stosownych odliczeń, czyli dochód wykazany w pozycji 104 formularza PIT-37.

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 3, w związku z art. 27f ust. 6 ustawy o podatku od osób fizycznych, przy ustalaniu czy przysługuje ulga na dziecko, które uzyskało dochód w danym roku podatkowym, należy uwzględnić kwotę z pozycji 104 zeznania podatkowego PIT-37.

Wnioskodawczyni uważa, że jeżeli kwota wskazana w pozycji 104 zeznania podatkowego PIT-37 nie przekracza kwoty 3.089,00 zł, wskazanej jako górny limit dochodów dziecka uprawniający do zastosowania ulgi, to ulga na dziecko przysługuje.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady korzystania z tzw. ulgi prorodzinnej określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 cyt. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, to dzieci:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Zatem aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ww. ustawy należy m.in.:

* osiągnąć dochody opodatkowane według skali podatkowej, określonej w art. 27f ww. ustawy,

* wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione lub też utrzymywać - w związku z wykonywaniem ciążącego obowiązku alimentacyjnego - dzieci do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku dzieci te nie uzyskiwały dochodów w kwocie określonej w cyt. art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* wykazać podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne).

Oznacza to, że z ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy osiągają dochody opodatkowane według skali podatkowej. Do ulgi mają prawo również podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatnicy osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych 19% podatkiem liniowym pod warunkiem, iż uzyskają w roku podatkowym także dochody opodatkowane według skali np. zasiłek chorobowy, dochody z najmu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pełnoletni syn Wnioskodawczyni, który studiuje na studiach stacjonarnych, pozostaje na jej utrzymaniu. W 2011 r. syn Wnioskodawczyni uzyskał dochód w wysokości przed odliczeniami: 3.578,39 zł - dochód wykazany w pozycji 39 zeznania PIT-37 złożonego przez syna, po odliczeniach od dochodu: 3.015,00 zł - dochód wykazany w pozycji 104 PIT-37.

W zeznaniu rocznym za 2011 r. (PIT-37) Wnioskodawczyni zgłosiła do odliczenia ulgę na dziecko. Zgłaszając do odliczenia ulgę na syna Wnioskodawczyni uwzględniła dochód, jaki syn wykazał w pozycji 104 swojego zeznania PIT-37, czyli dochód po dokonaniu stosownych odliczeń. Ponieważ dochód syna, po dokonaniu stosownych odliczeń, wyniósł 3.015,00 zł, a więc nie przekroczył kwoty określonej w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy, Wnioskodawczyni uznała, że przysługiwało jej uprawnienie do odliczenia ulgi na dziecko.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny należy stwierdzić, iż skorzystanie z ulgi prorodzinnej uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Jednym z tych warunków jest, aby dzieci uczące się w szkołach nie uzyskały dochodów - podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b-w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:

* zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

* potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak z powyższych przepisów wynika ustawodawca jasno w treści ustawy podatkowej zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając jednocześnie w treści art. 26 powołanej ustawy od tegoż dochodu - podstawę opodatkowania (podstawę obliczenia podatku). I tak, podstawę opodatkowania stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczonych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Określając natomiast warunki uprawniające do skorzystania z ulgi prorodzinnej ustawodawca wyraźnie odesłał do kwoty dochodu (a nie podstawy opodatkowania). Zatem, aby ustalić czy istnieje uprawnienie do skorzystania z ww. ulgi należy od przychodu dziecka odliczyć jedynie koszty uzyskania przychodu. Wynik takiego działania - to dochód podlegający opodatkowaniu, od którego można dokonać odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i wówczas ustalona zostanie podstawa obliczenia podatku (podstawa opodatkowania).

W 2011 r. wysokość dochodu nie powodującego zapłaty podatku wynosiła 3.089 zł. Kwotę dochodu nie powodującą obowiązku zapłaty oblicza się według zasad wynikających ze skali podatkowej tj. na podstawie kwoty zmniejszającej podatek, która w 2011 r. wynosiła 556 zł 02 gr. Oznacza to, że po obliczeniu 18% podatku dochodowego zgodnie ze skalą podatkową, od dochodu w wysokości 3.089 zł nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego, bowiem obliczony podatek będzie równy kwocie zmniejszającej podatek.

Wskazać należy, iż przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 cyt. ustawy, do którego odsyła art. 27f tejże ustawy jasno określa jak należy obliczyć kwotę maksymalnego dochodu, który uprawnia do skorzystania z omawianej ulgi. Kwota ta nie mogła przekroczyć w 2011 r. kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek (556,02 zł) i stawki podatku (18%), czyli ww. kwoty 3.089 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2011 r. syn Wnioskodawczyni uzyskał przychód - wykazany w poz. 39 zeznania PIT-37 - w wysokości 3.578,39 zł, natomiast dochód po odliczeniach (wykazany w poz. 104 zeznania PIT-37) wynosił 3.015,00 zł.

Jak wyżej wykazano, aby móc skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania dziecka, dochód dziecka uzyskany w 2011 r. nie mógł przekroczyć kwoty 3.089,00 zł. Tym samym od kwoty uzyskanego przez syna Wnioskodawczyni przychodu należało odliczyć jedynie koszty uzyskania przychodu. Otrzymana w ten sposób kwota to uzyskany przez podatnika dochód podlegający opodatkowaniu (poz. 39 zeznania PIT-37 lub poz. 62 po zsumowaniu dochodów pochodzących z różnych źródeł przychodu - w sytuacji gdyby dana osoba takie dochody uzyskiwała), od którego można dokonać odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i wówczas ustalona zostanie podstawa obliczenia podatku (poz. 104 zeznania PIT-37).

Reasumując, stwierdzić należy, że syn Wnioskodawczyni w 2011 r. uzyskał dochód w wysokości, która pozbawia Wnioskodawczynię możliwości skorzystania w 2011 r. z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f powołanej ustawy. Syn Wnioskodawczyni uzyskał bowiem dochód przekraczający kwotę 3.089 zł, tj. kwotę o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy.

Należy jeszcze raz podkreślić, że określając warunki uprawniające do skorzystania z ulgi prorodzinnej ustawodawca wyraźnie odesłał do kwoty dochodu podatnika (tekst jedn.: wykazywanej w poz. 39 zeznania lub poz. 62) a nie podstawy opodatkowania, czyli dochodu po odliczeniach (tekst jedn.: kwoty wykazanej w poz. 104 zeznania).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.