IBPBI/2/4510-63/15/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2014 r. (data wpływu do Biura 16 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski, podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych przez siebie dochodów. 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwana: X Sp. z o.o.) z siedzibą na terytorium Polski, podlegająca w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów. Wnioskodawca był właścicielem wspólnotowego znaku towarowego, zarejestrowanego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante w Rejestrze Wspólnotowych Znaków Towarowych, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L2009.78.1). Ponadto Wnioskodawca był właścicielem prawa ochronnego na znak towarowy, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.).

W roku 2014, X Sp. z o.o. podjęła decyzję o umorzeniu części udziałów, które posiadała w kapitale Wnioskodawcy. Umorzenie udziałów nastąpiło w trybie art. 199 Kodeksu spółek handlowych za zgodą wspólnika, w drodze nabycia przez Wnioskodawcę umarzanych udziałów za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie za umarzane udziały określone zostało w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia przez Wnioskodawcę własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na rzecz X Sp. z o.o. Umorzenie udziałów nastąpiło z obniżeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

W tym celu w roku 2014 Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy podjęło uchwałę upoważniającą zarząd do nabycia udziałów celem umorzenia, za wynagrodzeniem, które zostało wypłacone X Sp. z o.o. Wysokość wynagrodzenia należnego X Sp. z o.o. ustalono w oparciu o rynkową wartość udziałów Wnioskodawcy, podlegających umorzeniu i przyjęło ono formę niepieniężną - zostało wypłacone w formie przeniesienia na X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP - posiadanych przez Wnioskodawcę. Wartość rynkowa wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP odpowiada wartości rynkowej udziałów, które Wnioskodawca nabył od X Sp. z o.o. celem ich umorzenia.

Celem skutecznego przeniesienia wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na X Sp. z o.o., Wnioskodawca zawarł w 2014 r. odrębną umowę o charakterze rozporządzającym. W wyniku zawarcia takiej umowy, wspólnotowy znak towarowy oraz prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane w Urzędzie Patentowym RP zostały przeniesione na X Sp. z o.o. W 2014 r. zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy podjęło również uchwałę o umorzeniu udziałów nabytych od X Sp. z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeniesieniem na rzecz X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały, powstał po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonane w 2014 r. przeniesienie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na rzecz X Sp. z o.o., stanowiące wypłatę wynagrodzenia za umarzane udziały, nie spowodowało powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zauważył, że przeniesienie przez Wnioskodawcę wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP nie mieści się w dyspozycji art. 12 ust. 1 do ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten określa podlegające opodatkowaniu przychody, których wspólną cechą jest to, że stanowią one definitywne przysporzenie majątkowe o określonej liczbowo wartości. Zdaniem Wnioskodawcy, nie może ulegać wątpliwości, że zbycie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy żadnego przysporzenia majątkowego w powyższym rozumieniu. W istocie bowiem Wnioskodawca nie otrzymał żadnego ekwiwalentu za przeniesienie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP. Ekwiwalentu tego pod żadnym pozorem nie mogą stanowić nabyte przez Wnioskodawcę udziały własne, gdyż udziały te zostały nabyte w celu ich umorzenia, a zatem podlegają unicestwieniu pod względem prawnym. Efektem operacji dobrowolnego umorzenia udziałów jest zatem zmniejszenie wartości aktywów Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, wniosku powyższego nie może również zmienić treść art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, (...), jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Po pierwsze przepis ten nie stanowi samoistnej podstawy dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, lecz zawiera w sobie regulację wskazującą sposób ustalenia wartości przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych. Po drugie przepis ten nie znajduje zastosowania do ustalonego w formie rzeczowej wynagrodzenia za nabywane w celu umorzenia udziały, ponieważ przeniesienie własności przedmiotu rzeczowego wynagrodzenia za te udziały, nie może zostać uznane za "odpłatne zbycie rzeczy lub praw majątkowych", o którym mowa w przedmiotowym przepisie ustawy. Jest tak dlatego, że wynagrodzenie w formie rzeczowej jest jednostronną czynnością prawną, polegającą na przeniesieniu wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP jako składnika majątkowego należącego do Wnioskodawcy, na rzecz X Sp. z o.o., której udziały zostają umorzone.

Świadczeniu Wnioskodawcy nie odpowiada więc świadczenie wzajemne o charakterze ekwiwalentnym, gdyż - jako wskazano wyżej - świadczenie Wnioskodawcy doprowadzi do zmniejszenia, a nie do zwiększenia majątku spółki. Przedstawione powyżej stanowisko potwierdza jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych, wśród których to orzeczeń, tytułem przykładu można wskazać:

* wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2299/12,

* wyrok NSA z 4 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2753/11,

* wyrok NSA z 25 kwietnia 2012 r., sygn. akt. II FSK 1950/10,

* wyrok NSA z 8 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1384/10.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów. Skoro orzecznictwo sądowe stanowi podstawę do dokonywanej z urzędu zmiany już wydanej interpretacji indywidualnej, to tym bardziej uwzględnienie orzecznictwa sądowego powinno stanowić podstawę dla oceny stanowiska Wnioskodawcy wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zauważyć, że począwszy od 1 stycznia 2015 r. obowiązuje dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepis art. 14a, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. W opinii Wnioskodawcy, treść dodanego przepisu wskazuje zatem, że wykonanie świadczenia niepieniężnego celem uregulowania zobowiązania z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia, skutkuje od dnia 1 stycznia 2015 r. powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. W ocenie Wnioskodawcy świadczy to jednoznacznie o tym, że przed 1 stycznia 2015 r. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmowała swoim zakresem zdarzenia w postaci wykonania świadczenia niepieniężnego w celu uregulowania zobowiązania z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia. Przepis art. 14a wprowadził w tym zakresie nieznaną przed 1 stycznia 2015 r. kategorię przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego. Treść art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu. Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej osiągnięte w roku podatkowym uważa się należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jest to tzw. metoda memoriałowa rozliczania przychodu.

Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski, podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych przez siebie dochodów. 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada X Sp. z o.o. z siedzibą na terytorium Polski, podlegająca w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów. Wnioskodawca był właścicielem wspólnotowego znaku towarowego, zarejestrowanego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante w Rejestrze Wspólnotowych Znaków Towarowych, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Ponadto Wnioskodawca był właścicielem prawa ochronnego na znak towarowy, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. W 2014 r., X Sp. z o.o. podjęła decyzję o umorzeniu części udziałów, które posiadała w kapitale Wnioskodawcy. Umorzenie udziałów nastąpiło w trybie art. 199 Kodeksu spółek handlowych za zgodą wspólnika, czyli X Sp. z o.o. w drodze nabycia przez Wnioskodawcę umarzanych udziałów za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie za umarzane udziały określone zostało w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia przez Wnioskodawcę własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na rzecz X Sp. z o.o. Umorzenie udziałów nastąpiło z obniżeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

W 2014 r. Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy podjęło uchwałę upoważniającą zarząd do nabycia udziałów celem umorzenia za wynagrodzeniem, które zostało wypłacone X Sp. z o.o. Wysokość wynagrodzenia należnego X Sp. z o.o. ustalono w oparciu o rynkową wartość udziałów Wnioskodawcy podlegających umorzeniu i przyjęło ono formę niepieniężną - zostało wypłacone w formie przeniesienia na X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP - posiadanych przez Wnioskodawcę. Wartość rynkowa wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP odpowiada wartości rynkowej udziałów, które Wnioskodawca nabył od X Sp. z o.o. celem ich umorzenia.

Celem skutecznego przeniesienia wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na X Sp. z o.o., Wnioskodawca zawarł w 2014 r. odrębną umowę o charakterze rozporządzającym. W wyniku zawarcia umowy wspólnotowy znak towarowy oraz prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane w Urzędzie Patentowym RP zostały przeniesione na X Sp. z o.o. W 2014 r. zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy podjęło również uchwałę o umorzeniu udziałów nabytych od X Sp. z o.o.

Przenosząc okoliczności faktyczne sprawy na grunt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wskazać, że jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 ustawy jest art. 14 tej ustawy. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie - jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Użyte przez ustawodawcę pojęcie "odpłatnego zbycia" obejmuje zarówno klasyczną sprzedaż, czyli zobowiązanie się zbywcy do przeniesienia na nabywcę prawa własności rzeczy lub prawa majątkowego w zamian za zobowiązanie się nabywcy do zapłaty ceny ustalonej przez strony w umowie, jak i czynności prawne o podobnym charakterze (np. zamiana lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych). W szczególności, posługując się terminem " wartość wyrażona w cenie", przepisy nie przesądzają o dopuszczalnej formie zapłaty tej należności. Może ona nastąpić zarówno w pieniądzu, jak i w innej postaci, np. w formie zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy lub przeniesienia na niego prawa własności rzeczy. Każde z wymienionych rozwiązań będzie prowadziło do uiszczenia "ceny" zbywanej rzeczy lub prawa majątkowego.

Odnosząc się do opisu stanu faktycznego sprawy należy zauważyć, że w Spółce z o.o. w 2014 r. nastąpiło umorzenie udziałów za zgodą wspólnika za wynagrodzeniem w postaci przeniesienia na niego własności prawa majątkowego.

W świetle ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.) umarzanie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi odrębna instytucję prawa prywatnego. Stosownie do art. 199 § 1 k.s.h., udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Każda z tych form prawnych umorzenia udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział (art. 199 § 2 k.s.h.). Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wskazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia dobrowolnego udziałów, kwestia minimalnej wysokości wynagrodzenia za nabywane w tym celu udziały została pozostawiona uznaniu wspólników (możliwe jest umorzenie bez wynagrodzenia).

Bezpośrednim skutkiem umorzenia jest zmniejszenie łącznej wartości nominalnej posiadanych przez wspólników udziałów.

Należy dostrzec, że przepisy k.s.h. nie regulują kwestii formy wynagrodzenia za zbywane przez udziałowca udziały. Wydaje się, że dopuszczalna jest wypłata wynagrodzenia zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej. Koniecznym jest jednak zastrzeżenie, że zapłata wynagrodzenia w formie pieniężnej i niepieniężnej ma charakter odrębny, co w szczególności prowadzi do odrębnych zmian w majątku spółki kapitałowej.

Zapłata wynagrodzenia ustalonego w formie pieniężnej prowadzi bowiem do przekazania środków pieniężnych w wartości nominalnej odpowiadającej ustalonej wartości wynagrodzenia. Przekazywane na rzecz wspólnika środki pieniężne zostały uprzednio odpowiednio ujęte (jako przychody albo jako przysporzenie niestanowiące przychodów) - w tej samej wartości nominalnej - dla celów rozliczeń podatkowych spółki jako wartości wchodzące do jej majątku.

Uregulowanie natomiast wynagrodzenia w formie niepieniężnej, tj. w formie przeniesienia w szczególności własności środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, udziałów papierów wartościowych - polega na przeniesieniu na rzecz udziałowca prawa własności odpowiednio składników majątku, praw majątkowych - których wartość co prawda odpowiada ustalonej wartości wynagrodzenia, ale których uprzednie wejście do majątku spółki (przez nabycie, objęcie lub wytworzenie) wiązało się z poniesieniem kosztu, który nie musi odpowiadać wartości rynkowej tych składników na dzień przekazania ich udziałowcowi. Gdyby zatem spółka zdecydowała się najpierw dokonać zbycia tych składników majątkowych, a następnie przekazać uzyskane z tej transakcji środki pieniężne na rzecz udziałowca - jako wynagrodzenie za nabycie udziałów w celu ich umorzenia, uzyskałaby przychód ze zbycia tych składników, prawo do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów ze zbycia nierozliczonych podatkowo kosztów ich nabycia, objęcia albo wytworzenia oraz poniosła niestanowiący kosztu podatkowego wydatek na zapłatę wynagrodzenia. W konsekwencji, spółka osiągnęłaby dochód albo poniosła stratę na transakcji zbycia składników majątku czy też praw majątkowych.

Oceniając charakter umorzenia udziałów za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej należy zauważyć, że także w tym przypadku spółka niejako decyduje się na zbycie składników majątku na rzecz udziałowca w zamian za cenę odpowiadającą wartości ustalonego wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów. Wobec tego, uzasadnionym jest rozpoznanie w takiej sytuacji po stronie spółki przychodu ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem tym będzie wartość ustalonego wynagrodzenia. Jednocześnie, w związku z odpłatnym zbyciem składników majątkowych (w tym praw majątkowych) spółka może rozliczyć nieuwzględnione dotąd w jej rozliczeniach podatkowych koszty ich nabycia, wytworzenia, objęcia (art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Należy podkreślić, że co do zasady spółka kapitałowa wypłacająca wynagrodzenie na rzecz udziałowca z tytułu umorzenia udziałów, nie uzyskuje przychodów. W szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.) nie zawiera przepisu, który dotyczyłby bezpośrednio takiej sytuacji. Niemniej jednak, w przypadku gdy wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów jest ustalone w formie niepieniężnej, transakcja dokonywana pomiędzy spółką a udziałowcem odpowiada odpłatnemu zbyciu rzeczy lub praw majątkowych - i jest objęta zakresem zastosowania art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyżej przedstawione uregulowania oraz okoliczności stanu faktycznego sprawy, stwierdzić należy wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, że przeniesienie przez Spółkę prawa własności do znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy, tj. własności prawa majątkowego - w ramach wynagrodzenia z tytułu nabycia własnych udziałów w celu ich umorzenia - skutkuje powstaniem po stronie Spółki przychodu z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Niemniej jednak Organ uwzględnił argumenty Wnioskodawcy wyrażone przez tezy przytoczonych przez niego wyroków sądowych, czemu dał wyraz przedstawiając tok swojego rozumowania przyjęty w niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.