IBPBI/2/423-996/12/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy kwota zagranicznego podatku od wartości dodanej, o zwrot którego Spółka występuje zgodnie z regulacjami VIII Dyrektywy, powinna zostać uznana przez Wnioskodawcę za koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy Spółka powinna dokonywać korekty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od kiedy zmieniło się stanowisko MF, czy na bieżąco zaliczać w koszty kwotę zagranicznego podatku od wartości dodanej zawartego w cenie towarów i usług

- jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy kwota zagranicznego podatku od wartości dodanej, o zwrot którego Spółka występuje zgodnie z regulacjami VIII Dyrektywy, powinna zostać uznana przez Wnioskodawcę za koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy Spółka powinna dokonywać korekty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od kiedy zmieniło się stanowisko MF, czy na bieżąco zaliczać w koszty kwotę zagranicznego podatku od wartości dodanej zawartego w cenie towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wykonuje usługi transportowe w kraju i poza krajem. Spółka ma swoją siedzibę i miejsce prowadzenia działalności tylko w Polsce i tu jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT. W ramach świadczenia usług transportowych na terytorium Unii, na zlecenie zarówno podmiotów z Polski, jak i z Unii, Spółka nabywa towary i usługi związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Za zakup paliwa czy opłatę za autostradę poza terytorium Polski kontrahent unijny obciąża Spółkę fakturą wystawioną w walucie obcej doliczając do wartości paliwa czy opłaty za autostradę kwotę podatku od wartości dodanej.

Spółka zaliczała powyższe wydatki w koszty podatkowe w dniu ich poniesienia w kwocie brutto (łącznie z zagranicznym VAT). W przypadku zwrotu podatku od wartości dodanej od zagranicznych władz podatkowych (na podstawie regulacji VIII Dyrektywy) Spółka wykazywała przychód podatkowy.

W związku z pojawiającymi się różnymi interpretacjami organów podatkowych Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Na podstawie odpowiedzi uzyskanej od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2011 r. Nr IBPBI/2/423-693/11/MO, Spółka działa zgodnie z uzyskaną interpretacją tzn. faktury za wydatki pochodzące od kontrahentów z terytorium Wspólnoty księguje w koszty w kwocie netto. W związku z brakiem możliwości zaliczenia podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodu, również zwrot tego podatku od zagranicznych władz podatkowych nie stanowi przychodu podatkowego.

W wyroku z 27 września 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 571/11 WSA w Gdańsku zgodził się z opinią skarżącej spółki, że podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT i stwierdził, że podatnik, który dokonuje nabycia towarów i usług w innym państwie członkowskim, nie uzyskuje uprawnienia odliczenia podatku naliczonego na warunkach ustawy z 11 marca 2004 r. Zatem wynikający z faktur podatek od wartości dodanej jest dla podatnika kosztem podatkowym. Również Ministerstwo Finansów zmieniło stanowisko w tej sprawie przychylając się do wyroku WSA.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z nowym stanowiskiem MF, sprzecznym z wydaną dla Spółki indywidualną interpretacją, kwota zagranicznego podatku od wartości dodanej, o zwrot którego Spółka występuje zgodnie z regulacjami VIII Dyrektywy, powinna zostać uznana przez Wnioskodawcę za koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie poniesienia wydatku, którego częścią jest podatek od wartości dodanej.

Czy dokonać korekty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od kiedy zmieniło się stanowisko MF, czy na bieżąco zaliczać w koszty kwotę zagranicznego podatku od wartości dodanej zawartego w cenie towarów i usług.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o p.d.o.p. Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, polskie przepisy stosujemy do stanów prawnych, które mają miejsce na terytorium Polski. Podatek od wartości dodanej z faktury zagranicznej nie jest podatkiem naliczonym w rozumieniu polskiej ustawy o VAT i nie podlega zwrotowi na podstawie jej przepisów, a zatem prawidłowe jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty brutto.

Zdaniem Spółki, działała Ona w zaufaniu do organu i zgodnie z uzyskaną interpretacją. Zatem nie jest zobowiązana do dokonania korekt zaliczek na podatek dochodowy, a nowe zasady ma stosować od otrzymania odpowiedzi na niniejszy wniosek. Spółka uważa również, że uzyskany zwrot podatku od wartości dodanej, którego zgodnie z interpretacją indywidualną Spółka nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów, w momencie zwrotu nie będzie stanowił przychodu opodatkowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka ma swoją siedzibę i miejsce prowadzenia działalności tylko w Polsce i tu jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT. W ramach świadczenia usług transportowych na terytorium Unii, na zlecenie zarówno podmiotów z Polski jak i z Unii, Spółka nabywa towary i usługi związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Za zakup paliwa czy opłatę za autostradę poza terytorium Polski kontrahent unijny obciąża Spółkę fakturą wystawioną w walucie obcej doliczając do wartości paliwa czy opłaty za autostradę kwotę podatku od wartości dodanej. Ponadto Spółka wskazała, iż na podstawie odpowiedzi uzyskanej od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2011 r. Nr IBPBI/2/423-693/11/MO, Spółka działa zgodnie z uzyskaną interpretacją w związku z czym faktury za wydatki pochodzące od kontrahentów z terytorium Wspólnoty księguje w koszty w kwocie netto.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Podatek naliczony stanowi zatem koszt uzyskania przychodu, jeżeli podatnik:

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 ustawy.

Z kolei przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, iż ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż cytowany art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej. Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka winna uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących wskazane w opisie stanu faktycznego koszty w kwocie brutto.

Przechodząc z kolei, do ustalenia czy Spółka powinna dokonać korekty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od kiedy zmieniło się stanowisko MF, czy na bieżąco zaliczać w koszty kwotę zagranicznego podatku od wartości dodanej zawartego w cenie towarów i usług, należy odnieść się do przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie ochrony wynikającej z zastosowania się do interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14k § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, zastosowanie się Spółki do będącej w obrocie prawnym interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-693/11/MO, chroni Spółkę przez negatywnymi konsekwencjami. Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekt zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za poprzednie okresy, a uzyskany zwrot podatku od wartości dodanej (niezliczony do kosztów uzyskania przychodów) nie stanowi przychodu opodatkowanego w momencie jego zwrotu.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.