IBPBI/2/423-967/11/MO - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki akcyjnej wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych w związku z emisją akcji tj. wszelkich opłat rejestracyjnych, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat koniecznych dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłat na rzecz GPW oraz KDPW - jest prawidłowe,

* wydatków ponoszonych w związku z emisją akcji tj. szeroko rozumianych usług doradczych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych w związku z emisją akcji tj. wszelkich opłat rejestracyjnych, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat koniecznych dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłat na rzecz GPW oraz KDPW,

* wydatków ponoszonych w związku z emisją akcji tj. szeroko rozumianych usług doradczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest jednym z największych producentów wykładzin podłogowych PCW oraz włóknin. W związku z ogólnym rozwojem działalności Spółki, w dniu 25 maja 2010 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę w sprawie warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji akcji serii F oraz w sprawie emisji warrantów subskrypcyjnych serii A. Konsekwencją tej uchwały była emisja zbywalnych warrantów uprawniających do objęcia akcji przez inwestorów, ponadto wyemitowane akcje oferowane będą potencjalnym inwestorom w drodze subskrypcji prywatnej lub w drodze oferty publicznej bez konieczności sporządzania prospektu w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 184, poz. 1539 z późn. zm.). Akcje zostały wprowadzone do obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie ("GPW"). Rejestracja akcji odbyła się w systemie depozytowym, prowadzonym przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. ("KDPW").

W związku z powyższym Spółka poniosła następujące wydatki;

* wydatki na opłaty związane z formalnym wejściem na giełdę, tj. opłata z tytułu rejestracji akcji, opłata za dopuszczenie akcji do obrotu, opłata za wprowadzenie akcji do obrotu;

* koszty związane z doradztwem przy transakcji;

* podatek od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

Poza ww. wydatkami, Spółka poniosła niezbędne koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj. opłaty notarialne, sądowe, za publikację.

Podsumowując powyższe, należy wskazać, iż Spółka poniosła wydatki związane bezpośrednio i pośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego oraz ofertą publiczną swoich akcji (Spółka również oferowała akcje w drodze subskrypcji prywatnej). W pierwszej kolejności wydatki te obejmują koszty bezpośrednio i koniecznie związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tj. wszelkie opłaty rejestracyjne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłaty na rzecz GPW oraz KDPW. Oprócz tych wydatków Spółka poniosła także inne wydatki związane z tą transakcją nie mające już jednak charakteru formalnego i koniecznie warunkujących realizację emisji i oferty publicznej (koszty pośrednie). Usługi te obejmują szeroko pojęte doradztwo przy transakcji kapitałowej, których zakres określa umowa z dnia 28 lutego 2011 r. ze spółką doradczą z siedzibą w Warszawie (dalej "Doradca"). Zgodnie z ww. umową Doradca zobowiązał się do wykonania czynności, które zostały podzielone na dwa etapy:

(I) I Etap dotyczył prac wstępnych związanych z realizacją subskrypcji prywatnej;

(II) II Etap dotyczył prac związanych z wprowadzeniem do obrotu na rynku regulowanym, w którym to etapie Doradca pełnił rolę agenta emisji.

Prace Doradcy obejmowały zatem poszukiwania inwestorów i organizację spotkań z inwestorami, rozliczanie wpłat z warrantów, obsługę techniczno-organizacyjną, prowadzenie oferty publicznej, koordynowanie i nadzór prac związanych z wprowadzeniem akcji do obrotu, przygotowanie odpowiedniej dokumentacji, również przy współpracy z doradcą prawnym Spółki, rozliczenie oferty publicznej.

Jak to już zostało wskazane, przedmiotem działalności Spółki jest produkcja oraz dystrybucja wykładzin oraz włóknin. Spółka zatem wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane (Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym wykonującym czynności dające prawo do odliczenia podatku naliczonego). Kwoty pozyskane na skutek emisji akcji zostaną spożytkowane na prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę, z której uzyskane przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - dystrybucja wykładzin, włóknin itp. Spółka w związku z transakcją polegającą na podwyższeniu kapitału zakładowego i w konsekwencji emisji akcji, otrzymuje faktury VAT dokumentujące poniesione przez Spółkę wydatki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki związane z emisją akcji w postaci usług doradczych przy transakcji kapitałowej oraz innych usług prawno-podatkowych stanowiących wsparcie dla przedmiotowej transakcji stanowią, w świetle art. 15 ust. 1 Ustawy CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, zaliczane do kosztów w momencie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e Ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego i w konsekwencji emisji akcji i dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym, poniosła dwa rodzaje wydatków. Pierwsza grupa wydatków to wydatki bezpośrednio związane z transakcją, tj. wszelkie opłaty rejestracyjne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłaty na rzecz GPW oraz KDPW. Do drugiej kategorii wydatków, tzw. wydatków pośrednich, nie warunkujących podwyższenia kapitału zakładowego, należałoby zaliczyć wydatki na nabycie usług w celu emisji akcji - szeroko rozumianych usług doradczych. Przyjmując zatem tezę uchwały podjętej przez siedmioosobowy skład sędziowski NSA (sygn. akt II FPS 6/10), w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że jedynie koszty poniesione przez Spółkę w związku z usługami doradczymi świadczonymi na podstawie umowy z Doradcą oraz innymi usługami prawno-podatkowymi stanowiącymi wsparcie dla transakcji będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów, zaliczane w momencie ich poniesienia. Pozostałe wydatki (podatek p.c.c., opłaty giełdowe, notarialne, sądowe) nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu dla Spółki.

Zgodnie z art. 431 Kodeksu spółek handlowych, spółka może podwyższać kapitał zakładowy poprzez emisje nowych akcji lub podwyższenie wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Podwyższenie kapitału zakładowego jest zawsze zmianą statutu. Wymaga zatem, co do zasady, uchwały walnego zgromadzenia w trybie wymaganym dla zmiany statutu i konstytutywnego wpisu do rejestru sądowego. Z emisją nowych akcji oraz dopuszczeniem ich do obrotu wiążą się określone wydatki, które są niezbędne do tego, aby transakcja w ogóle doszła do skutku. Ponadto istnieje również kategoria kosztów, które ponoszone są w związku z transakcją, lecz nie mających charakteru formalnego i które nie są obligatoryjne.

Odnosząc powyższe do przepisów prawa podatkowego, należy przede wszystkim wskazać art. 12 ust. 4 pkt 4 Ustawy CIT, zgodnie z którym do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów pieniężnych jak i niepieniężnych, wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z jego powiększeniem nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Natomiast kwestia kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Tym samym należy uznać, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT oraz że mają one związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest zatem spełnienie następujących warunków:

* poniesienie wydatku;

* poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

* brak danego wydatku w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W opinii Spółki, kluczowe dla potwierdzenia zajętego przez nią stanowiska jest odniesienie się w szczególności do drugiego ze wskazanych powyżej warunków, nakazującego szersze spojrzenie na problematykę kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia językowa tego przepisu daje bowiem podstawę do stwierdzenia, że kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia konkretnego przychodu, ale także koszty pośrednio związane z przychodem, tj. nakierowane na zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT).

W prawie podatkowym obowiązuje zatem ogólna zasada, zgodnie z którą pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym pamiętać, że związek taki może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. W pierwszym przypadku kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które przyczyniają się do powstania konkretnego przychodu, natomiast w drugim wydatki z reguły związane z funkcjonowaniem działalności podatnika, tj. nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem firmy.

Opierając się na powyższym, należy uznać, że kosztami podatkowymi są między innymi wydatki ponoszone w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez np. emisję akcji lub udziałów, w przypadku gdy spełniają one omówione wyżej kryteria.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski (...), jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

Wobec powyżej przytoczonych przepisów, należy przeanalizować kwestię, czy wydatki poniesione na emisję akcji oraz ofertę publiczną, będące kosztami pośrednimi oraz bezpośrednimi mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W powyższej kwestii wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów. Uchwała w tej sprawie wydana została w dniu 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10. Zgodnie z tezą przedmiotowej uchwały, "tylko wydatki związane z emisją nowych akcji bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy".

NSA w sentencji wskazał, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjna kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Do tego rodzaju wydatków niewątpliwie należy zaliczyć opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych. Pozostałe wydatki stanowiąc koszty ogólne funkcjonowania spółki kapitałowej stanowią zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów.

NSA w przedmiotowej uchwale zgodził się z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu. Zatem zdaniem NSA koszty usług doradczych przy transakcji kapitałowej takiej jak emisja akcji i wprowadzenie ich do obrotu publicznego są kosztami pośrednimi związanymi z działalnością gospodarczą i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Pozostałe wydatki, tj. wydatki bezpośrednio związane z transakcją podwyższenia kapitału zakładowego, konieczne, by transakcja doszła do skutku, są wykluczone z kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, należy przypomnieć, że Spółka w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego i w konsekwencji emisji akcji i dopuszczeniu ich do obrotu na rynku regulowanym, poniosła dwa rodzaje wydatków. Pierwsza grupa wydatków to wydatki bezpośrednio związane z transakcją, tj. wszelkie opłaty rejestracyjne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłaty na rzecz GPW oraz KDPW. Do drugiej kategorii wydatków, tzw. wydatków pośrednich, nie warunkujących podwyższenia kapitału zakładowego, należałoby zaliczyć wydatki na nabycie usług w celu emisji akcji - szeroko rozumianych usług doradczych. Przyjmując zatem tezę uchwały podjętej przez siedmioosobowy skład sędziowski NSA, w ocenie Wnioskodawcy, należałoby przyjąć, że jedynie koszty poniesione przez Spółkę w związku z usługami doradczymi świadczonymi na podstawie umowy z Doradcą oraz innymi usługami prawno-podatkowymi stanowiącymi wsparcie dla transakcji będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów, zaliczane w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e Ustawy CIT. Pozostałe wydatki (podatek p.c.c., opłaty giełdowe, notarialne, sądowe) nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu dla Spółki.

Podkreślenia wymaga również fakt, że uchwała NSA podjęta w składzie siedmiu sędziów niezależnie od tego, że jest wiążąca w danej sprawie (art. 187 § 2 ustawy z dnia 20 sierpnia - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm., dalej "p.p.s.a."), ma ona ponadto tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 p.p.s.a. Przepis ten nie pozwala żadnemu składowi sądu administracyjnego rozstrzygnąć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu NSA. Skład, który nie podziela wspomnianego stanowiska, może jedynie ponownie przedstawić dane zagadnienie odpowiedniemu składowi powiększonemu. Moc wiążącą ma stanowisko zawarte w sentencji uchwały. Poglądy prawne wyrażone w uzasadnieniu pozbawione są mocy wiążącej, jeśli nie mają bezpośredniego związku z "zajętym stanowiskiem".

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o p.d.o.p. nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Ustawa o p.d.o.p. przewiduje dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki związane z emisją akcji tj. wszelkie opłaty rejestracyjne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłaty na rzecz GPW oraz KDPW, nabycie szeroko rozumianych usług doradczych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p.).

Należy podkreślić, że Spółka ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższanie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej. Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania.

Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.

Dodatkowo wskazać należy, że zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., zwrot normatywny "do przychodów nie zalicza się" odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., który stanowi w istotnym dla sprawy zakresie, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. wyłącza określone w nim przychody z przychodów określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. Ponieważ art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. mówi także o zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztach uzyskania przychodów jako kategorii współtworzącej dochód wskutek pomniejszenia przychodów o te koszty, staje się oczywiste, że koszty uzyskania przychodów nie mogą być wiązane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. zostały wyłączone. Stwierdzone powyżej rozróżnienie przychodu podatkowego, a więc przychodu określonego w art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., do którego odnoszą się koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., od przychodu (przysporzenia) określonego w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., do którego zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania nie mają zastosowania, ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia o zaliczeniu spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego w opinii tut. Organu, skoro konsekwencją emisji akcji będzie podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy to należy uznać, iż wszelkie ponoszone przez Spółkę wydatki związane z tą emisją tj. wszelkie opłaty rejestracyjne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłaty na rzecz GPW oraz KDPW, szeroko rozumianych usług doradczych, pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego. Skoro ww. wydatki są bezpośrednio związane z pozyskaniem dodatkowego kapitału niestanowiącego przychodu podatkowego, to wydatki te nie mogą stanowić kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Dodatkowo należy wskazać, iż tut. Organ w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w uchwale składu 7 sędziów z dnia 24 stycznia 2011 r. (sygn. II FPS 6/10) podsumowującej orzecznictwo w przedmiocie zaliczenia wydatków związanych z podwyższeniem kapitału do kosztów uzyskania przychodu, że tylko wydatki bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Jednakże, w ocenie tut. Organu wszystkie wymienione we wniosku wydatki wykazują bezpośredni związek z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki i żadne z nich nie zostałyby poniesione gdyby nie przeprowadzona operacja podwyższenia kapitału zakładowego.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych w związku z emisją akcji tj. wszelkich opłat rejestracyjnych, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat koniecznych dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, czyli opłat na rzecz GPW oraz KDPW, należy uznać za prawidłowe,

* wydatków ponoszonych w związku z emisją akcji tj. szeroko rozumianych usług doradczych, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.