IBPBI/2/423-886/10/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania podatkowych różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie rozliczania podatkowych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka stosuje podatkową metodę rozliczania różnic kursowych. W związku z tym Spółka rozpoznaje m.in. różnice kursowe od ruchów własnych środków pieniężnych na koncie walutowym. Wnioskodawca posiada konto walutowe w polskim banku. Pytanie Spółki z tym związane dotyczy określenia jaki powinien być "faktycznie zastosowany kurs waluty" do ustalania różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie "faktycznie zastosowanym kursem waluty" powinien być kurs banku, z którego usług korzysta Spółka, czy też średni kurs Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego transakcję.

Zdaniem Spółki, "faktycznie zastosowanym kursem waluty" przy ustalaniu różnic kursowych powinien być kurs banku z którego usług korzysta Spółka, a nie średni kurs Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego transakcję.

Artykuł 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) posługuje się pojęciem "faktycznie zastosowanego kursu waluty". Termin ten nie został jednak zdefiniowany w ustawie. Z kolei art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. stanowi, że jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Zdaniem Spółki, art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. nie będzie miał zastosowania do przedstawionego stanu faktycznego, ponieważ możliwe jest ustalenie "faktycznie zastosowanego kursu waluty". Przy stosowaniu podatkowej metody ustalania różnic kursowych faktycznie zastosowanymi kursami walut mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy. Jeżeli operacje walutowe są dokonywane przez rachunek bankowy uzasadnione jest, zdaniem Spółki, przyjmowanie kursu bankowego, jako "faktycznie zastosowanego kursu waluty". Z możliwością zastosowania średniego kursu Narodowego Banku Polskiego mielibyśmy do czynienia w sytuacji, gdy uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty nie byłoby możliwe, ponieważ nie został on ustalony, np. w przypadku gdy podatnik korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w opisanym stanie faktycznym.

Spółka także zauważa, że przedstawione stanowisko współgra z ustawą o rachunkowości. Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 2 tej ustawy, operacje gospodarcze wyrażone w walutach obcych powinny być ujmowane w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia po kursie stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że do wyceny wartości wpływu waluty obcej na rachunek walutowy w banku albo wypływu tej waluty z rachunku należy przyjmować kurs banku podatnika.

Przedstawione stanowisko Spółki potwierdzają także interpretacje organów podatkowych, przykładowo:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 stycznia 2010 r. (znak ITPB3/423-673/09/AW),

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 grudnia 2009 r. (znak ILPB3/423-829/09-5/EK),

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 lipca 2009 r. (znak ITPB3/423-277/09/AW).

Także orzecznictwo sądów administracyjnych przychyla się to przedstawionego przez Spółkę stanowiska. W wyroku z dnia 18 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygn. I SA/Gd 914/09) stwierdził "Jak trafnie wywiedziono w zaskarżonej indywidualnej interpretacji, z cytowanych przepisów wynika, iż różnice kursowe mogą występować również od własnych środków wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. wpływu od kontrahentów zagranicznych - zapłaty) i jej wypływu (np. zapłaty za zobowiązania). Minister Finansów zasadnie stwierdził, że skoro przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty, w świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest więc jednoznaczny z kursem faktycznie zrealizowanym. Faktycznie zastosowany kurs waluty bowiem to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 u.p.d.o.p., np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze. Jest to zatem kurs, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny waluty w danym dniu, w którym została dokonana dana operacja gospodarcza. Taki też pogląd wyrażony został w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 maja 2009 r., I SA/G1 1030/08, niepublik., oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 339/09, niepublik.

Faktyczny kurs waluty, stosowany przez podatnika do wyceny walut obcych, jest to zatem kurs ogłaszany przez bank, w którym podatnik posiada swój rachunek. Ogłoszenie tego kursu waluty ma formę powszechną, co oznacza, że jest to ogłoszenie skierowane do wszystkich podmiotów korzystających z usług banku. Nie ma więc racji strona skarżąca twierdząc, że kurs faktycznie zastosowany, o którym mowa w art. 15a ust. 2 i 3 u.p.d.o.p. to kurs zastosowany jedynie przy operacji wymiany waluty i skoro nie doszło do przewalutowania, to zastosowanie musi znaleźć ust. 4 cytowanego przepisu. Przeciwnie, dla operacji walutowych na rachunkach właściwe jest stosowanie kursów banku, w którym walutowy rachunek jest prowadzony, nawet gdy nie dochodzi do przewalutowania na złote. Skoro przyjęcie zapłaty jak i regulowanie zobowiązań następuje za pośrednictwem banku to ustalenie wartości waluty wykorzystywanej w tych operacjach powinno nastąpić w oparciu o kurs waluty ogłaszany przez ten bank. Kurs bankowy służy zatem nie tylko do wyceny waluty przy okazji jej kupna bądź sprzedaży, ale także przy okazji dokonywania innych operacji bankowych za pośrednictwem rachunku walutowego podatnika, w wyniku których powstaje potrzeba ustalenia wartości waluty dla celów podatkowych".

Spółka w pełni akceptuje stanowisko i argumentację przedstawione przez Sąd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Od dnia 1 stycznia 2007 r., zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Na podstawie art. 15a u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 u.p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z kolei art. 15a ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

W myśl natomiast art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują pojęcia "faktycznie zastosowanego kursu waluty", jednakże zasadne jest przyjęcie, iż są to wszelkie kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym bankowe. Faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na lub z bankowego rachunku walutowego. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczeń waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Zatem do wyceny wartości wpływu i wypływu waluty należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany.

W związku z powyższym, należy przyjąć, że podatkowe rozliczanie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego pomimo, że nie miała miejsca operacja kupna lub sprzedaży waluty. Dopiero, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty (np. gdy podatnik korzysta z usług banku zagranicznego, który nie ustala kursów walutowych do przeliczenia PLN), wówczas w takich przypadkach jest uzasadnione przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, podatkowe różnice kursowe co do zasady powinny być naliczone z zastosowaniem faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Mając powyższe na uwadze, właściwym kursem dla obliczenia różnic kursowych z tytułu zapłaty zobowiązań jak i otrzymania należności z i na rachunek bankowy, wyrażonych w walucie obcej, w stanie faktycznym opisanym we wniosku jest kurs faktycznie zastosowany przez bank, z którego usług korzysta Spółka.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.