IBPBI/2/423-880/10/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu spłaty odsetek od zaciągniętych pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu spłaty odsetek od zaciągniętych pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 października 2009 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę o umorzeniu z czystego zysku części akcji imiennych. W konsekwencji powyższego, kapitał zakładowy Spółki został obniżony. Spółka dokonała spłat umorzeniowych na rzecz uprawnionych osób. Spłaty te zostały zrealizowane w okresie od 19 stycznia 2010 r. do 9 lutego 2010 r. Umorzenie akacji w Spółce zostało dokonane z czystego zysku. Tym samym spłaty umorzeniowe pochodziły z czystego zysku zgromadzonego w Spółce w latach poprzednich, a nie z kapitałów pozyskanych z zewnątrz. Osoby uprawnione do otrzymania spłaty umorzeniowej wskutek umorzenia utraciły status akcjonariusza Spółki. Jednocześnie, kryzys w branży budowlanej (przedmiotem działalności Spółki jest m.in. handel szkłem budowlanym, artykułami wyposażenia wnętrz, roboty budowlano-montażowe), w szczególności powtarzające się przypadki braku płatności przez kontrahentów za nabyte przez nich towary i usługi, zmniejszenie obrotów Spółki, zaostrzenie kryteriów przyznawania kredytów kupieckich przez dostawców, wymusił konieczność zawarcia umów pożyczek w celu zabezpieczenia płynności finansowej Spółki i źródeł przychodów. Podjęta została decyzja, iż osoby uprawnione do spłaty umorzeniowej będą udzielać Spółce oprocentowanych pożyczek. Stosowne umowy pożyczki zostały przez Spółkę z ww. osobami zawarte w okresie od 25 stycznia 2010 r. do 15 lutego 2010 r., a zatem w czasie, kiedy osoby te nie były już akcjonariuszami Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone odsetki od pożyczek udzielonych Spółce stanowią dla niej koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, wypłacane pożyczkodawcom odsetki od pożyczek udzielonych Spółce w wyżej opisanych okolicznościach stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

Przemawia za tym przede wszystkim fakt, iż przedmiotowych pożyczek udzieliły Spółce osoby, które nie są jej akcjonariuszami, a zatem nie znajdują tu zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o tzw. cienkiej kapitalizacji.

Posiłkowo należy również zauważyć, iż o możliwości klasyfikacji tego rodzaju odsetek jako kosztu podatkowego przesądza również cel zawarcia przez Spółkę umów pożyczek, którym było zabezpieczenie jej płynnością finansowej i źródeł przychodów w związku z kryzysem w branży budowlanej. W związku z tym, zawarcie przez Spółkę umów pożyczek wynikało bez wątpienia z konieczności posiłkowania się przez podmiot w prowadzonej działalności gospodarczej obcym kapitałem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pożyczka obok kredytu jest jedną z najczęściej spotykanych umów, umożliwiających korzystanie z obcego kapitału. Umowa pożyczki jest uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 720 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki - oprócz skutków w prawie cywilnym - powoduje również określone konsekwencje w prawie podatkowym. Należy jednak zauważyć, że konsekwencje na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych - co do zasady - wywołuje nie tyle sama kwota główna pożyczki (jej wpływ i zwrot), co odpłatność wynikająca z umowy (odsetki) lub jej brak.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu względnie wydatek ten winien zmierzać do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

W zakresie wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., wydatków (kosztów), których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona przez ustawodawcę wskazać należy, że koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być - co do zasady - zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w momencie ustalonym w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Ponadto, należy zaznaczyć, iż jeżeli spłata odsetek dotycz pożyczki (kredytu) udzielonej Spółce przez udziałowca lub inny podmiot powiązany kapitałowo, ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o p.d.o.p., wprowadził ograniczenia w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od takich pożyczek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowy pożyczek w celu zabezpieczenia płynności finansowej i źródeł przychodów. Podjęta została decyzja, iż osoby uprawnione do spłaty umorzeniowej (w związku z umorzeniem akcji) będą udzielać Spółce oprocentowanych pożyczek. Stosowne umowy pożyczki zostały przez Spółkę z ww. osobami zawarte w okresie od 25 stycznia 2010 r. do 15 lutego 2010 r., a zatem w czasie, kiedy osoby te nie były już akcjonariuszami Spółki.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, iż odsetki od pożyczek zaciągniętych przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, udzielone przez osoby uprawnione do spłaty umorzeniowej stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty.

Reasumując stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż w pierwszym zdaniu przedstawionego stanu faktycznego Spółka wskazuje, iż "w dniu 26 października 2009 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę o umorzeniu z czystego zysku części akcji imiennych", natomiast w zdaniu drugim Spółka pisze, iż "w konsekwencji powyższego, kapitał zakładowy Spółki został obniżony". Jednakże powyższa nieścisłość w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, pozostaje bez wpływu na wydane rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.