IBPBI/2/423-877/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2012 r. (wpływ do tut. Biura 17 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 20 i 25 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

* obniżenie przychodów z tytułu zwrotu towarów w ramach reklamacji powinno nastąpić w miesiącu wystawienia faktury korygującej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* pomniejszenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie otrzymanej faktury korygującej od dostawcy powinno nastąpić w tym samym okresie co zmniejszenie przychodów wskutek wystawienia klientowi faktury korygującej w sytuacji, gdy transakcje te polegały na zakupie, a następnie odsprzedaży tego samego towaru (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

- jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

* czy obniżenie przychodów z tytułu zwrotu towarów w ramach reklamacji powinno nastąpić w miesiącu wystawienia faktury korygującej,

* pomniejszenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie otrzymanej faktury korygującej od dostawcy powinno nastąpić w tym samym okresie co zmniejszenie przychodów wskutek wystawienia klientowi faktury korygującej w sytuacji, gdy transakcje te polegały na zakupie, a następnie odsprzedaży tego samego towaru.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 12 września 2012 r. Znak IBPBI/2/423-877/12/JD, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 20 i 25 września 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (zwana dalej "KO") jest producentem odlewów żeliwnych. W związku z bardzo dużym obłożeniem zamówieniami, KO podzleciła małe odlewy żeliwne innej odlewni. W wyniku przeprowadzonej akcji ofertowej jako podwykonawcę wybrano spółkę HZ (zwana dalej "HZ"). Transakcja przebiegała następująco: HZ za wyprodukowane wyroby wystawiła fakturę VAT na KO na 27 szt. odlewów, następnie KO wystawiła fakturę VAT na 27 szt. odlewów dla swojego kontrahenta w Anglii (zwanego dalej "GB"). Obie transakcje miały miejsce w listopadzie 2011 r. Transport zorganizował i poniósł na swój koszt KO korzystając z usług firmy zewnętrznej, która wystawiła fakturę VAT za transport 27 szt. odlewów, transport odbył się bezpośrednio z HZ do GB. W listopadzie 2011 r. KO wykazała przychód ze sprzedaży wyrobów do GB, pomniejszając go o rzeczywiste koszty zakupu, jakimi HZ obciąża KO, traktując je jako koszty bezpośrednie.

W styczniu 2012 r. kontrahent GB zgłosił reklamację 27 sztuk wyrobów wykonanych przez HZ. Po przeprowadzeniu badań i analiz przez KO okazało się, że nie wszystkie parametry składu chemicznego określone w zamówieniu i potwierdzeniu zamówienia zostały spełnione. HZ początkowo uważało reklamację za bezzasadną. KO dnia 3 lutego 2012 r. pomimo braku porozumienia z HZ co do zasadności reklamacji uznało reklamację GB. W wyniku uznanej reklamacji, KO dostarczyło do GB 27 sztuk nowych, wolnych od wad wyrobów w ramach tego samego zamówienia.

W wyniku prowadzonych rozmów na przełomie marca i kwietnia 2012 r. HZ uznało reklamację (informacja telefoniczna), proponując wymianę reklamowanych wyrobów na nowe, jednakże w obawie o jakość kolejnej partii wyrobów KO podjęło decyzję, że nie będzie zastępować reklamowanych wyrobów, wyrobami wyprodukowanymi w HZ i w związku z reklamacją rozpoczęło produkcję nowych wyrobów we własnym zakresie i na własny koszt.

W kwietniu 2012 r. KO dostarczyła w ramach reklamacji wyprodukowane we własnym zakresie wyroby w ilości 15 szt. wystawiając fakturę VAT na GB, kolejne partie dostaw w ilości 12 szt. miały miejsce w maju i czerwcu 2012 r. Transport nowych wyrobów w ilości 15 szt. wyprodukowanych w KO do GB odbył się na koszt KO, która została obciążona fakturą VAT przez firmę transportową przy czym koszt transportu powrotnego został refakturowany na HZ. W ramach transportu powrotnego z GB przewieziono do HZ reklamowane wyroby w ilości 15 szt. Jednocześnie w maju 2012 r. HZ wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r. Również KO wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r., obydwie po 15 szt. wyrobów. Ponadto koszty transportu 27 szt. sprzedanych w 2011 r. zostały w całości refakturowane przez KO na HZ. KO posiada sprawozdania finansowe za 2011 r. podpisane z datą 29 lutego 2012 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Obniżenie przychodów z tytułu zwrotu towarów w ramach reklamacji w przedmiotowej sytuacji powinno nastąpić w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "ustawa o CIT"), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W myśl z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami faktury korygujące wystawiane są, jeżeli po wystawieniu faktury pierwotnej:

oraz gdy dokonano:

W konsekwencji, przy wystawianiu faktur korygujących, można rozróżnić dwie odmienne sytuacje:

Z pierwszą sytuacją mamy do czynienia, gdy faktura pierwotna dokumentująca sprzedaż została wystawiona błędnie z powodu omyłki, błędu popełnionego przez podatnika, np. wskutek niewłaściwego określenia ceny, wartości lub ilości towaru. Tak więc od początku swego istnienia dokument taki był błędny, a wykazany przychód winien w istocie opiewać na inną kwotę - tę, która wynikałaby z faktury prawidłowej.

Sytuacja druga występuje natomiast, jeśli faktura pierwotna została wystawiona poprawnie, jednakże następnie strony ustaliły np. rabat, bonifikatę, nastąpił zwrot towaru lub też podwyższono cenę na skutek zdarzeń mających miejsce po wystawieniu faktury. Dokument pierwotny jest więc prawidłowy, a wykazana kwota przychodu odpowiada rzeczywiście dokonanej transakcji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmiany kwoty przychodów. Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Z zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów Spółki KO zaistniała już po wystawieniu faktury pierwotnej. W chwili wystawienia faktury pierwotnej, faktura ta była prawidłowa, a Spółka nie miała żadnych podstaw, aby jako przychód wykazywać inną kwotę niż wynikająca z owej, pierwotnej faktury. Na dzień wystawienia faktury pierwotnej kwota wykazana była jedyną prawidłową kwotą przychodu, a transakcji sprzedaży dokonano zgodnie z przepisami prawa oraz wolą stron. Należy podkreślić ponadto, iż pierwotnie zadeklarowana kwota przychodu należnego z tytułu sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym pozostanie już kwotą należną w tym okresie (właściwą dla niego), gdyż wynikała ona jednoznacznie z prawidłowych, zgodnych z wolą stron, faktur dokładnie dokumentujących przeprowadzoną transakcję.

Należy przyjąć, iż okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów w przedmiotowym stanie faktycznym, zaistniała już po wystawieniu pierwotnej faktury. Korekta nastąpiła w terminie późniejszym niż data wystawienia faktury pierwotnej, z uwagi na okoliczności, które wyszły na jaw dopiero po dniu sprzedaży, a których wcześniej strony nie mogły przewidzieć. Wskazana wyżej sytuacja zwrotu towarów stanowi odrębne, samodzielne zdarzenie gospodarcze, które zaktualizowało się dopiero po zaistnieniu określonych przesłanek i zdarzeń faktycznych, powodujących konieczność dokonania korekty (po momencie sprzedaży).

W konsekwencji zmiany przychodu dotyczące pierwotnie prawidłowej faktury winny być rozliczane na bieżąco. W ocenie Spółki, ma ona zatem prawo, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, pomniejszyć przychody tego okresu, w którym zmniejszenie to, na skutek wystawienia faktury korygującej, nastąpiło.

Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennego poglądu w zakresie rozliczania faktur korygujących oznaczałoby, że Spółka z przyczyn niewynikających z jej błędnego działania, musiałaby ponosić konsekwencje równoznaczne z konsekwencjami omyłki w określeniu wysokości zobowiązania w podatku CIT. Takie działania byłyby nieracjonalne oraz związane z obowiązkiem dokonywania wielokrotnych korekt zeznania CIT.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, przy ustalaniu skutków korekty kosztów uzyskania przychodów i czasu jej ujęcia należy stosować te same zasady, co przy korekcie przychodów. A zatem jeżeli korekta kosztów uzyskania przychodów jest wynikiem błędu podatnika wówczas korektę należy ująć w momencie wystawienia faktury pierwotnej ("wstecz"), natomiast jeżeli korekta jest wynikiem działań i sytuacji od podatnika niezależnych wówczas korektę należy ująć w momencie otrzymania faktury korygującej ("na bieżąco").

Dodatkowo jeśli korekta kosztów bezpośrednio związanych z przychodami powiązana jest z korektą tych przychodów wówczas powinna być ujęta w momencie korekty przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. ww. ustawy. W myśl art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne co do zasady w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W zaistniałym stanie faktycznym przedmiotowe koszty są bezspornie kosztami bezpośrednimi. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest bowiem relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie jednostki towaru i przychód z jej jednostki. W konsekwencji, koszty takie odnoszą się do konkretnego przychodu, który można precyzyjnie zidentyfikować.

Należy podkreślić, że wskazany powyżej przepis art. 15 ust. 4 ustawy o CIT ściśle wiąże moment ujęcia kosztów bezpośrednich w rachunku podatkowym z faktem osiągnięcia przychodów. Koszty bezpośrednio związane z przychodami należy uwzględniać w rozliczeniu podatkowym w okresie, w którym te przychody zostały osiągnięte. W ocenie Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i wobec braku odmiennej regulacji w zakresie korygowania kosztów, taka zależność powinna być utrzymana również w przypadku dokonania korekty zmniejszającej przychody. Ponieważ koszty uzyskania przychodów, wynikające z zakupu towarów, które następnie odsprzedane zostały innemu kontrahentowi, bezpośrednio związane są z przychodami z tej finalnej sprzedaży, winny ulegać korekcie w tym samym okresie, w którym dokonano zmniejszenia przychodów podatkowych, do których koszty te należy przypisać.

W konsekwencji, na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, w przedmiotowym stanie faktycznym, korekta kosztów winna nastąpić w tym samym miesiącu, w którym dokonano korekty powiązanych z nimi przychodów, a zatem w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego na "bieżąco".

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: p.d.o.p.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 p.d.o.p., uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3e.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Pokreślić należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Zgodzić się należy z wnioskodawcą, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia (zwiększenia) przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest producentem odlewów żeliwnych. W związku z bardzo dużym obłożeniem zamówieniami, KO podzleciła małe odlewy żeliwne innej odlewni. W wyniku przeprowadzonej akcji ofertowej jako podwykonawcę wybrano spółkę HZ (zwana dalej "HZ"). Transakcja przebiegała następująco: HZ za wyprodukowane wyroby wystawiła fakturę VAT na KO na 27 szt. odlewów, następnie KO wystawiła fakturę VAT na 27 szt. odlewów dla swojego kontrahenta w Anglii (zwanego dalej "GB"). Obie transakcje miały miejsce w listopadzie 2011 r. Transport zorganizował i poniósł na swój koszt KO korzystając z usług firmy zewnętrznej, która wystawiła fakturę VAT za transport 27 szt. odlewów, transport odbył się bezpośrednio z HZ do GB. W listopadzie 2011 r. KO wykazała przychód ze sprzedaży wyrobów do GB, pomniejszając go o rzeczywiste koszty zakupu, jakimi HZ obciąża KO, traktując je jako koszty bezpośrednie.

W styczniu 2012 r. kontrahent GB zgłosił reklamację 27 sztuk wyrobów wykonanych przez HZ. Po przeprowadzeniu badań i analiz przez KO okazało się, że nie wszystkie parametry składu chemicznego określone w zamówieniu i potwierdzeniu zamówienia zostały spełnione. HZ początkowo uważało reklamację za bezzasadną. KO dnia 3 lutego 2012 r. pomimo braku porozumienia z HZ co do zasadności reklamacji uznało reklamację GB. W wyniku uznanej reklamacji, KO dostarczyło do GB 27 sztuk nowych, wolnych od wad wyrobów w ramach tego samego zamówienia.

W wyniku prowadzonych rozmów na przełomie marca i kwietnia 2012 r. HZ uznało reklamację (informacja telefoniczna), proponując wymianę reklamowanych wyrobów na nowe, jednakże w obawie o jakość kolejnej partii wyrobów KO podjęło decyzję, że nie będzie zastępować reklamowanych wyrobów, wyrobami wyprodukowanymi w HZ i w związku z reklamacją rozpoczęło produkcję nowych wyrobów we własnym zakresie i na własny koszt.

W kwietniu 2012 r. KO dostarczyła w ramach reklamacji wyprodukowane we własnym zakresie wyroby w ilości 15 szt. wystawiając fakturę VAT na GB, kolejne partie dostaw w ilości 12 szt. miały miejsce w maju i czerwcu 2012 r. w maju 2012 r. HZ wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r. Również KO wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r., obydwie po 15 szt. wyrobów.

Przedstawiając własne stanowisko Spółka uzależniła moment skorygowania przychodu od tego jaka była przyczyna jej dokonania. Spółka wskazała, że dla ustalenia momentu skorygowania przychodu istotne znaczenie ma ustalenie, czy faktura pierwotna:

W ocenie Organu, dla oceny tej sytuacji na gruncie prawa podatkowego, nie ma znaczenia z jakiego powodu skorygowana jest faktura, ważne jest, że powoduje zmianę przychodu już wcześniej uzyskanego. Żadne przepisy podop nie uzależniają momentu skorygowania przychodu od wskazanych przez Spółkę okoliczności. Wystąpienie przychodu wiąże się z zaistnieniem okoliczności obiektywnych z którymi ustawa wystąpienie takiego przychodu wiąże. Nie jest możliwe, ani dopuszczalne aby w wyniku dwustronnych uzgodnień pomiędzy podmiotami np. co do wysokości rabatu lub innych przedstawionych w stanowisku okoliczności, dochodziło do zmiany momentu powstania przychodu lub korygowania jego wysokości. Należy mieć na uwadze, że kwestie związane z opodatkowaniem (a więc także te związane z określeniem momentu powstania przychodu) muszą wynikać z ustawy, a co za tym idzie ustalenia dwustronne nie mogą tej ustawy zastępować albo modyfikować. Skoro zatem określony przychód powstał na podstawie ustawy w momencie wykonania usługi lub zaistnienia innych zdarzeń wymienionych w art. 12 ust. 3a p.d.o.p., do tej daty winna być odniesiona jego korekta.

Faktura korygująca wykazuje właściwy (obniżony) przychód ze sprzedaży; korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej, powinna zatem być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Stanowisko Spółki w zakresie momentu obniżenia przychodów z tytułu zwrotu towarów w ramach reklamacji należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Organ zgadza się z argumentacją Spółki, sprowadzającą się do twierdzenia, że koszty bezpośrednio związane ze skorygowanym przychodem powinny ujęte w rachunku podatkowym adekwatnie do momentu ujęcia skorygowanych przychodów. Ponieważ jednak za właściwy do skorygowania przychodów Spółka uznaje inny niż Organ moment i w tym zakresie stanowisko należy ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.