IBPBI/2/423-876/11/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej ("Strefa") na podstawie Zezwolenia z 10 kwietnia 2008 r. ("Zezwolenie"). Jest to działalność gospodarcza obejmująca działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy. Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych ("p.d.o.p.") z tytułu kosztów nowej inwestycji. Przedmiotowe zwolnienie dotyczy wyłącznie dochodu z działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu w zakresie wykonywanym fizycznie na terenie Strefy. Tym samym część działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę niewskazana w Zezwoleniu lub też wskazana w nim, ale wykonywana poza terenem Strefy nie korzysta z tzw. zwolnienia strefowego i konsekwentnie podlega opodatkowaniu p.d.o.p. na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym, za dany okres sprawozdawczy Spółka kalkuluje jeden wynik podatkowy w p.d.o.p., który obejmuje:

Spółka rozróżnia zatem źródła przychodów strefowych (tj. takie, z których dochód podlega zwolnieniu od opodatkowania p.d.o.p.) oraz pozastrefowych (tj. takie, z których dochód opodatkowany jest p.d.o.p. na zasadach ogólnych) i konsekwentnie rozróżnia też wg takiego samego schematu koszty uzyskania przychodów.

Zważywszy na szereg transakcji dokonywanych w walutach obcych. Spółka realizuje na należnościach i zobowiązaniach, a także na środkach własnych różnice kursowe. Różnice te powstają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli zarówno w związku z działalnością strefową jak i pozastrefową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnioskuje o potwierdzenie, że różnice kursowe powstające w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie stanowią niezależnego źródła przychodów podatkowych, ani też kosztów uzyskania przychodów i tym samym, powinny być odpowiednio alokowane do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów działalności strefowej albo pozastrefowej.

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (ustawa o SSE). Stosownie do art. 12 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zwolnienie obejmuje wyłącznie dochody uzyskane z tych rodzajów działalności gospodarczej, które zostały wymienione w zezwoleniu. Dodatkowo, powyższe zwolnienie zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy. Z powyższych unormowań wynika, że zwolnieniu od p.d.o.p. podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie Strefy w zakresie przedmiotowym, określonym w zezwoleniu. A contrario, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą, niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu od p.d.o.p. Powyższe zdanie Spółki podzielił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie w decyzji z dnia 29 stycznia 2007 r. (sygn. PBD/4218-005-9/06).

Za działalność pomocniczą uznaje się z kolei, jak wskazano m.in. w postanowieniu Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z 5 dnia września 2007 r. Znak: RO/423-40/07 oraz przywołanej powyżej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie "działalność, która łącznie spełnia poniższe warunki:

* służy tylko jednostce, do której się odnosi; innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie,

* porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych,

* wytwarza usługi lub, wyjątkowo, dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania),

* wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia środków trwałych brutto."

W konsekwencji powyższego uznać należy, że każdy inny rodzaj działalności gospodarczej prowadzony przez Spółkę poza działalnością zdefiniowaną w Zezwoleniu i wykonywaną na terenie Strefy oraz poza działalnością pomocniczą względem tej pierwszej, podlega opodatkowaniu p.d.o.p. na zasadach ogólnych. Prowadząc działalność gospodarczą tak korzystającą ze zwolnienia od opodatkowania p.d.o.p., jak i opodatkowaną tym podatkiem na zasadach ogólnych, Spółka realizuje różnice kursowe będące wynikiem dokonywania rozliczeń (zobowiązań oraz należności) w walutach obcych. Różnice kursowe powstają także na środkach własnych Spółki. Powstające w ten sposób różnice kursowe są zatem konsekwencją prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej. Powstają one niejako w sposób pośredni w związku z tą działalnością i niezależnie od woli Spółki zarówno w odniesieniu do pozytywnych, jak i negatywnych różnic kursowych.

Ustawa o p.d.o.p. w art. 9b pozostawia podatnikom wybór metody ustalania różnic kursowych albo na podstawie art. 15a ustawy o p.d.o.p. (tzw. metoda podatkowa) albo, pod wymienionymi w ustawie warunkami, na podstawie przepisów o rachunkowości (tzw. metoda rachunkowa). Konsekwentnie, stosownie do art. 15a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., w przypadku metody podatkowej różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe wynikające z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 (tego przepisu). Z kolei w przypadku metody rachunkowej, zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Przywołane przepisy, które definiują warunki powstania różnic kursowych oraz metodę ich rozpoznawania dla celów p.d.o.p. wskazują, że w odniesieniu do metody podatkowej - różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody podatkowe albo koszty uzyskania przychodów. Z kolei w odniesieniu do metody rachunkowej ww. przepisy zobowiązują podatników do zaliczania odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe. Konsekwentnie, referując do zagadnienia różnic kursowych ustawa o p.d.o.p. posługuje się pojęciami odpowiedniego zwiększania lub zaliczania w przychody podatkowe albo koszty uzyskania przychodów. Różnice kursowe, jako takie, nie stanowią więc odrębnego źródła przychodów podatkowych ani też kosztów uzyskania przychodów, a jedynie odpowiednio zwiększają lub też zaliczane są do przychodów albo kosztów uzyskania przychodów dotyczących bieżącej działalności gospodarczej. Tym samym nie stanowią one odrębnego, niezależnego od bieżącej działalności gospodarczej Spółki, źródła przychodów i kosztów podatkowych.

Co więcej Spółka pragnie podkreślić, iż nie prowadzi działalności ukierunkowanej na powstanie/realizację różnic kursowych, a różnice takie jedynie korygują odpowiednio przychody albo koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, powstające/realizujące się różnice kursowe w związku z dokonywaniem transakcji w walutach obcych oraz od środków własnych:

* po pierwsze, nie stanowią odrębnego źródła przychodów/kosztów uzyskania przychodów (tzn. nie są odrębnym od podstawowego źródłem przychodów lub kosztów, nie stanowią działalności pomocniczej, a jedynie odpowiednio korygują osiągane przez Spółkę przychody lub ponoszone koszty podatkowe);

* po drugie, nie stanowią odrębnego rodzaju działalności gospodarczej, wykonywanej przez Spółkę.

Konsekwentnie, zważywszy na brzmienie art. 9b ust. 2 oraz art. 15a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., Spółka uważa za prawidłowe zaliczanie różnic kursowych odpowiednio do przychodów albo kosztów uzyskania przychodów lub też zwiększanie o nie przychody albo koszty uzyskania przychodów. Tym samym, różnice kursowe de facto korygując przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodów korygują wynik podatkowy Spółki. Zważywszy z kolei na przedstawione wyżej stanowisko Spółki w zakresie ustalania wyniku podatkowego podmiotu działającego na terenie Strefy - różnice kursowe korygują wynik podatkowy, który tworzą wynik z działalności objętej Zezwoleniem i wykonywanej na terenie Strefy oraz wynik z pozostałej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, różnice kursowe powstałe w związku z zobowiązaniami oraz należnościami wyrażanymi w walutach obcych a także od środków własnych powinny być tym samym odpowiednio alokowane do przychodów podatkowych lub też kosztów uzyskania przychodów działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p. oraz odpowiednio - do działalności opodatkowanej p.d.o.p. na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska.

Dodatkowo Spółka również wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy Rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z p.d.o.p. stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji. Przedmiotowe zwolnienie dotyczy wyłącznie dochodu z działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu w zakresie wykonywanym fizycznie na terenie Strefy. Tym samym część działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę niewskazana w Zezwoleniu lub też wskazana w nim, ale wykonywana poza terenem Strefy nie korzysta z tzw. zwolnienia strefowego i konsekwentnie podlega opodatkowaniu p.d.o.p. na zasadach ogólnych. Zważywszy na szereg transakcji dokonywanych w walutach obcych. Spółka realizuje na należnościach i zobowiązaniach, a także na środkach własnych różnice kursowe. Różnice te powstają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli zarówno w związku z działalnością strefową jak i pozastrefową.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Zatem w przypadku wyboru przez podatnika metody rachunkowej ustalania różnic kursowych podatnicy zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Z kolei zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 1-3 u.p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Natomiast w myśl art. 15a ust. 3 pkt 1-3 u.p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Powołane powyżej przepisy (dotyczące podatkowej metody ustalania różnic kursowych) wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają podatkowe różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie: gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania; gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty; wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż różnice kursowe nie stanowią odrębnego źródła przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów, a jedynie korygują odpowiednio przychody i koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie wskazać należy, iż Wnioskodawca nie wskazał, którą z metod ustalania różnic kursowych przewidzianych w art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje, jednakże z uwagi na fakt, iż przedmiotem niniejszej interpretacji była możliwość alokowania przychodów i kosztów z tytułu różnic kursowych odpowiednio do działalności strefowej jak i pozastrefowej, kwestia ta nie miała wpływu na rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.