IBPBI/2/423-853/11/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 maja 2011 r. i 8 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia dochodu do opodatkowania niepochodzącego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - jest nieprawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W dniu 27 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek, uzupełniony w dniu 12 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia dochodu do opodatkowania niepochodzącego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też, pismem z dnia 24 czerwca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-478/11/PC, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 1 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa działa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Do podstawowej działalności Wspólnoty należy gospodarka zasobami mieszkaniowymi, z której przychody, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednym z lokali Wspólnoty jest lokal użytkowy, od którego właściciel uiszcza zaliczki na pokrycie kosztów zarządzania nieruchomością wspólną i remontów. Przychody z tego tytułu są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z gospodarowaniem Wspólnota ponosi koszty utrzymania części wspólnej i remontów. Ponadto właściciel lokalu użytkowego wnosi zaliczki z tytułu centralnego ogrzewania. Zaliczka ta, wraz z zaliczkami wpłacanymi przez właścicieli lokali mieszkalnych, przeznaczona jest na pokrycie kosztów centralnego ogrzewania całego budynku i po zakończeniu roku jest rozliczana indywidualnie. Nadpłata jest zwracana, natomiast niedopłata jest dopłacana przez właścicieli.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy różnica pomiędzy wpłacanymi zaliczkami na poczet centralnego ogrzewania, a kosztami, stanowi dochód do opodatkowania.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu centralnego ogrzewania z lokalu użytkowego są równe kosztom, gdyż są to opłaty indywidualne lokalu i nie stanowią dochodu Wspólnoty Mieszkaniowej. Różnica pomiędzy wpłacanymi zaliczkami w trakcie roku, a kosztami naliczonymi przez dostawców stanowi jedynie nadpłatę właścicieli podlegającą zwrotowi właścicielom na koniec roku. Dotyczy to również opłat dokonanych przez lokal użytkowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Stosownie do art. 13 cytowanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Artykuł 14 tej ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Na podstawie art. 15 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków. Oznacza to, że środki jakie wpływają na rachunek Wspólnoty stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jej przychód.

Wspólnoty z założenia nie zajmują się świadczeniem usług na rzecz swoich członków. Podstawę ich działań stanowi jedynie gromadzenie środków i odpowiednie dysponowanie nimi, tj. dokonywanie stosownych opłat, niezbędnych dla utrzymania lokali w należytym stanie. Opłaty te nie mają charakteru zaliczkowego i wnoszone są przez właścicieli lokali mieszkalnych lub użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w ww. art. 14 ustawy o własności lokali. Opłaty te służą więc pokryciu kosztów opłat za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłat za antenę zbiorczą i windę, a także pokryciu ubezpieczeń, podatków i innych opłat publicznoprawnych, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali. Opłaty te służą również pokryciu wydatków na remonty, bieżącą konserwację, utrzymanie porządku i czystości, a także pokryciu wynagrodzenia członków zarządu lub zarządcy. Stanowią tym samym zapłatę za usługi wykonane przez odrębne podmioty dostarczające media, wykonujące remonty i konserwację, bądź stanowią wynagrodzenie zarządu.

W świetle powyższego, zaliczki naliczone na poczet centralnego ogrzewania uiszczane przez właściciela lokalu użytkowego stanowią dla Wspólnoty przychód podatkowy. Przedmiotowe kwoty winny więc zwiększać ogólną kwotę przychodów podatkowych.

W związku z tym, iż Wspólnota uzyskuje przychody z działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (wolne od podatku przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i przychody z innej działalności gospodarczej (podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych), ogólna kwota jej przychodów podatkowych (w tym z tytułu zaliczek na pokrycie kosztów centralnego ogrzewania) podlega przyporządkowaniu do właściwych rodzajów działalności.

Następnie w celu określenia dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz z pozostałej działalności niezbędne jest przyporządkowanie do ww. przychodów kosztów ich uzyskania. Koszty, które są ściśle związane z przychodami z gospodarki zasobami mieszkaniowymi winny zostać przyporządkowane do tych przychodów, a koszty ściśle związane z innymi przychodami winny zostać przyporządkowane do tych przychodów. Natomiast koszty odnoszące się zarówno do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak i do przychodów pozostałych winny zostać podzielone wg odpowiedniego klucza na przypadające na każdy rodzaj działalności, przy czym wybór klucza ich alokacji należy do podatnika. Ww. zasady podziału kosztów winny w sposób możliwie najbardziej precyzyjny (najbardziej zbliżony do rzeczywistości) prowadzić do ich przypisania do poszczególnych rodzajów działalności (przychodów).

Jeżeli zatem Wspólnota osiągnie dochód z innego źródła niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, tj. w przedmiotowej sprawie dochód stanowiący różnicę pomiędzy wpłaconymi przez właściciela lokalu użytkowego zaliczkami na poczet centralnego ogrzewania, a kosztami uzyskania przychodu, dochód ten będzie stanowił podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wspólnoty należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych numerami 1 i 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.