IBPBI/2/423-837/12/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 10 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 8 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy utworzone przez Spółkę biuro na terenie Czech stanowi zakład na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

W dniu 10 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy utworzone przez Spółkę biuro na terenie Czech stanowi zakład na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 września 2012 r. Znak IBPBI/2/423-837/12/BG, IBPP2/443-677/12/IK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 8 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się w szczególności handlem wyrobami hutniczymi nabytymi od podmiotów mających siedzibę na terytorium państwa trzeciego. Spółka sprowadza towary do Polski skąd sprzedaje je odbiorcom krajowym, jak również dokonuje sprzedaży dla klientów z innych państw UE. Dopuszczenie do obrotu towarów na terytorium UE odbywa się w Polsce ale również w innych krajach UE. Zdarza się również, że Spółka nabywa i sprzedaje towary, które są transportowane bezpośrednio od dostawcy Spółki spoza UE do odbiorcy (klienta Spółki) do innego kraju UE. W związku z rozwojem Spółka otworzyła biuro na terytorium Republiki Czeskiej, które ma promować i wspomagać działalność Spółki w Republice Czeskiej i Słowackiej. Biuro zostało zarejestrowane przez odpowiedni sąd jako oddział spółki zagranicznej. Biuro nie będzie miało prawa do zawierania umów w imieniu Spółki. Zgodnie z zamierzeniami nie będzie dokonywało żadnej sprzedaży towarów. Wszelkie zamówienia na towary Spółki mają być kierowane do siedziby Spółki. Do zadań biura mają należeć: reklama, przekazywanie informacji i wysyłka ofert Spółki; organizacja spotkań biznesowych oraz udział i promowanie oferty Spółki na targach i konferencjach; kontaktowanie potencjalnych klientów z siedzibą Spółki oraz zarządzanie korespondencją; poszukiwanie klientów na terytorium Republiki Czeskiej i Słowackiej; wspomaganie biura polskiego w realizacji dostaw dla czeskich i słowackich klientów poprzez uzupełnienie dokumentacji transportowej o czeskie wersje i dodatkowe dokumenty na życzenie klienta, przekazywanie informacji z siedziby do klienta odnośnie przebiegu dostawy, wysyłanie awizacji dostaw; przekazywanie korespondencji, pytań i odpowiedzi między siedzibą a klientem, odbieranie i przekazywanie reklamacji itp. Dla realizacji swoich zadań w biurze będą zatrudnieni pracownicy oraz będą dokonywane zakupy towarów i usług. Tytułem przykładu należy wymienić: wynajem biura, zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych, dostawę usług telekomunikacyjnych, reklamowych itp. Uzyskano numer podatkowy dla realizacji funkcji płatnika podatków i składek od zatrudnionych pracowników. Nie planuje się rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 września 2012 r. Znak IBPPI/2/423-837/12/BG IBPP2/443-677/12/IK, ujętej w piśmie dnia 3 października 2012 r., w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka wskazała, że:

Niemniej jednak Spółka nie wyklucza, że:

* Dokona dostawy towarów, którą zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozpoznać jako dokonaną na terytorium Republiki Czeskiej. Chodzi o sytuację gdzie Spółka zakupi towar od dostawcy z kraju trzeciego, który będzie transportowany bezpośrednio do odbiorcy, klienta Spółki na terytorium Republiki Czeskiej i tam też dokona się jego dopuszczenia do obrotu na terytorium Unii Europejskiej. Spółka nie wyklucza, że takie transakcje sporadycznie będą miały miejsce. Tego typu transakcje zgodnie z informacją zawartą we wniosku były już sporadycznie dokonywane.

* Obciąży czeskiego klienta kosztami z tytułu wykonania jakiejś usługi. Co do zasady Spółka nie świadczy usług, których miejsce świadczenia jest na terytorium Republiki Czeskiej. Niemniej jednak nie można wykluczyć, że zaistnieje sytuacja gdzie w celu prawidłowej realizacji transakcji Spółka dokona nieplanowanego zakupu usługi a następnie obciąży z tytułu jej wykonania swojego czeskiego klienta.

Spółka nie przewiduje jednak konieczności rejestracji się dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Republiki Czeskiej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy utworzone przez Spółkę biuro spełnia definicję "zakładu" zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "u.p.d.o.p.") i art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (dalej "umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania"), a w efekcie czy część dochodów Spółki jest opodatkowana w Republice Czeskiej... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, tak określone biuro nie spełnia definicji "zakładu". Zarówno w znaczeniu wg u.p.d.o.p. jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania za zakład rozumie się stałą placówkę, przez którą prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym biuro nie będzie zajmowało się zakupem i sprzedażą towarów handlowych. Wszelkie decyzje co do przeprowadzenia transakcji z konkretnym kontrahentem pozostają w gestii biura siedziby Spółki. Wszelkie zamówienia mają być składane do siedziby. Dyspozycje co do wysyłki towarów i ich koordynacja mają pozostać w jej gestii.

Zdaniem Wnioskodawcy, trudno uznać, że działalność przedsiębiorstwa jest prowadzona przez owo biuro. Jego rolę powinno uznać się za pomocniczą i nie mieszczącą się w zakresie będącym przedmiotem działalności podatnika. Art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p. wprowadza definicję zakładu, jednocześnie przypisując pierwszeństwo definicji określonej w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania jeśliby te definicje były sprzeczne. W praktyce zatem termin ten można analizować w oparciu o definicję z umowy. Jest ona zarazem bardziej szczegółowa. Oprócz definicji pozytywnej, której zdaniem Spółki nie spełnia przedmiotowe biuro w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania przytoczone są cechy charakterystyczne stałej placówki, których spełnienie powodowałyby, że nie można traktować jej za zakład. Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym spełnione są co najmniej przesłanki określone w art. 5 ust. 4 pkt d, e i f umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wszelka działalność biura ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Mimo, że w praktyce niejednokrotnie niełatwo jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma Spółka stoi na stanowisku, że w analizowanym przypadku biuro niewątpliwie taki charakter ma. Potwierdzeniem opinii wnioskodawcy może być treść Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (dalej "Komentarz"). Co prawda Komentarz nie jest źródłem prawa, niemniej jednak w praktyce odgrywa on często bardzo istotną rolę w zakresie wykładni przepisów z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z Komentarza do art. 5 można wywnioskować, że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego gdy stanowi istotną i znacząca część działalności przedsiębiorstwa jako całości; gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami; gdy jej działalność nie jest wykonywana jedynie dla jednostki macierzystej lub gdy cel działalności tej placówki jest tożsamy z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Wnioskodawca uważa, ze żaden z powyższych warunków nie jest spełniony a zatem można przypisać dla przedmiotowego biura charakter pomocniczy, w związku z czym nie może być ono uznane za zakład. W oparciu o te twierdzenie jak również założenia co do stanu faktycznego podatnik uważa, że nie są spełnione również przesłanki określone w art. 5 ust. 5 tej umowy. Zdaniem Wnioskodawcy co do kwalifikacji biura jako zakład lub nie, bez znaczenia pozostaje forma prawna jaką ono przyjmuje. W tym przypadku nie może o takiej kwalifikacji decydować fakt, że biuro zostało zarejestrowane jako oddział zagranicznego przedsiębiorstwa. O takiej kwalifikacji może decydować jedynie spełnienie lub niespełnienie przesłanek, które zostały określone w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeśli zakres funkcji jakie ma spełniać biuro nie wyczerpuje przesłanek do uznania go jako zakład zgodnie z zasadami określonymi w art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, za zakład uznać go nie można bez względu na jego formę organizacyjną. W przypadku nie uznania zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy powyższego biura za zakład Spółka w efekcie uważa, że zysk Spółki poza innymi tytułami szczególnymi określonymi w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania powinien być opodatkowany tylko w Polsce. Przemawia za tym brzmienie art. 7 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W tym przypadku nie stoi on w sprzeczności z zasadą określoną w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p. będącym odzwierciedleniem zasady nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p., pojęcie to oznacza:

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa z dnia 24 czerwca 1993 r. zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189, dalej "umowa polsko - czeska").

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-czeskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona w Czechach działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane we Czechach.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-czeskiej, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-czeskiej określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu istnieje szereg wyłączeń.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 umowy polsko-czeskiej określenie "zakład" nie obejmuje:

Tak więc art. 5 ust. 4 umowy polsko - czeskiej, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 5 umowy polsko-czeskiej, bez względu na postanowienia ust. 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ust. 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ust. 4 i są takimi rodzajami działalności, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.

Pomocnym w interpretacji zapisów konwencji może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 21 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 22 lipca 2010 r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011) wskazano, iż "Ustęp ten wylicza różne rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zawartej w ust. 1 i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy lub pomocniczy charakter. W pkt c) mówi się jasno, co stanowi ograniczenie zakresu definicji zawartej w ust. 1. Postanowienie w pkt f) przewiduje, że nawet połączenie działalności wymienionej w pkt od a) do e) w tej samej stałej placówce nie może być powodem uważania jej za zakład, pod warunkiem, że całokształt działalności stałej placówki wynikający z takiego połączenia ma przygotowawczy lub pomocniczy charakter. Tak więc celem postanowień ust. 4 jest zapobieżenie sytuacji, w której przedsiębiorstwo jednego państwa jest opodatkowane w drugim państwie, jeżeli prowadzi ono w tym drugim państwie działalność o charakterze czysto przygotowawczym lub pomocniczym."

Natomiast pkt 23 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, stwierdza, "Punkt e) zawiera postanowienie, że stała placówka, za pośrednictwem której przedsiębiorstwo wykonuje jedynie działalność o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, nie jest zakładem. Redakcja tego punktu sprawia, iż zbędne jest długie wyliczanie przykładów. Co więcej, postanowienie to wnosi ogólnie sformułowany wyjątek do definicji zawartej w ust. 1 i daje kryterium selektywne pozwalające zdefiniować to, co stanowi zakład. W znacznym stopniu ogranicza tę definicję i wyklucza z jej szerokiego zakresu wiele form organizacji handlowych, które - choć działają za pośrednictwem stałych placówek - nie mogą być uważane za zakład. Uznaje się, że taka placówka może przyczynić się do wydajności przedsiębiorstwa, lecz te usługi są zbyt odległe od aktualnego uzyskiwania zysków, aby można było przypisać takiej stałej placówce jakąkolwiek konkretną część tych zysków. Dla przykładu można podać stałą placówkę wykorzystywaną wyłącznie do celów reklamowych, do dostarczania informacji, prowadzenia prac badawczych lub nadzorowania wykonania kontraktu w zakresie patentu lub know-how, jeżeli taka działalność ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy."

Ponadto pkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, stwierdza, że "Często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która nie ma takiego charakteru. Kryterium decydujące polega na stwierdzeniu, czy działalność stałej placówki stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Należy więc zbadać każdy przypadek oddzielnie. Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym."

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka otworzyła biuro na terytorium Republiki Czeskiej, które ma promować i wspomagać działalność Spółki w Republice Czeskiej i Słowackiej. Biuro zostało zarejestrowane przez odpowiedni sąd jako oddział spółki zagranicznej, nie będzie miało prawa do zawierania umów w imieniu Spółki, nie będzie dokonywało żadnej sprzedaży towarów. Wszelkie zamówienia na towary Spółki mają być kierowane do siedziby Spółki. Do zadań biura mają należeć: reklama, przekazywanie informacji i wysyłka ofert Spółki; organizacja spotkań biznesowych oraz udział i promowanie oferty Spółki na targach i konferencjach; kontaktowanie potencjalnych klientów z siedzibą Spółki oraz zarządzanie korespondencją; poszukiwanie klientów na terytorium Republiki Czeskiej i Słowackiej; wspomaganie biura polskiego w realizacji dostaw dla czeskich i słowackich klientów poprzez uzupełnienie dokumentacji transportowej o czeskie wersje i dodatkowe dokumenty na życzenie klienta, przekazywanie informacji z siedziby do klienta odnośnie przebiegu dostawy, wysyłanie awizacji dostaw; przekazywanie korespondencji, pytań i odpowiedzi między siedzibą a klientem, odbieranie i przekazywanie reklamacji itp. Spółka na terytorium Republiki Czeskiej posiada własny personel, który nie jest uprawniony do podejmowania decyzji w zakresie zarządzania. Personel może wykonywać jedynie czynności, które mają jedynie charakter pomocniczy, uzupełniający, nie może samodzielnie zrealizować transakcji kupna i sprzedaży towarów, nie może podejmować samodzielnie decyzji o charakterze logistycznym, nie może składać zamówień na towary, nie może decydować czy danemu klientowi towar sprzedać, nie może ustalać cen i warunków sprzedaży, nie może wydawać dyspozycji do rozporządzania towarem itp. Wszystkie te czynności są wykonywane przez siedzibę Spółki. W tym zakresie pracownicy czeskiego biura mogą odbierać jedynie zapytania od kontrahentów i kierować je do siedziby Spółki a następnie tak uzyskane informacje zwrotne przekazywać partnerom biznesowym. Samodzielność personelu czeskiego biura ogranicza się do decydowania o zakupach wyposażenia, materiałów biurowych i usług niezbędnych do realizacji swych pomocniczych działań. Proces ten jest nadzorowany przez zarząd i kierownika biura siedziby Spółki. Spółka posiada w biurze majątek w postaci wyposażenia biurowego i materiałów biurowych, które mogą być wykorzystywane jedynie do wykonywania czynności pomocniczych, uzupełniających. Na terytorium Czech, Spółka nie prowadzi działalności, prowadzone są jedynie czynności o charakterze pomocniczym, uzupełniającym, które mają charakter powtarzalny i trwały. Placówka na terytorium Republiki Czeskiej ma charakter stały. Personel wykonuje czynności wymienione we wniosku zasadniczo na terenie biura wynajętego przez Spółkę. Czeskie Biuro nie wystawia faktur, nie podpisuje umów na dostawy towarów i nie wystawia innych dokumentów o podobnym charakterze. Zasadniczo pośredniczy w przekazywaniu informacji i dokumentów od siedziby Spółki do kontrahentów uzupełniając je o tłumaczenia bądź o dodatkowe informacje o które kontrahent zapyta, rozsyła je do czeskich partnerów biznesowych itp. oraz analogicznie pośredniczy w przekazywaniu dokumentów od kontrahentów do siedziby Spółki. Nie planuje się, aby Biuro wykonywało w jakikolwiek sposób działalność gospodarczą Spółki rozumianą w szczególności jako kupno i sprzedaż towarów. Działalność biura ma ograniczać się wyłącznie do czynności o charakterze przygotowawczym i pomocniczym.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy polsko-czeskiej wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki tj.

* istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),

* stały charakter takiej placówki,

* wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Informacje zawarte we wniosku wskazują, iż biuro Spółki na terenie Czech prowadzi na terytorium Polski działalność o charakterze przygotowawczym i pomocniczym. Spełniona jest zatem przesłanka wynikająca z art. 5 ust. 4 lit. f umowy polsko-czeskiej.

W świetle powyższego należy wskazać, iż działalność Spółki prowadzona poprzez biuro na terytorium Czech spełnia, co do zasady, warunki istnienia placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) pod względem dostępności powierzchni oraz jej stałego charakteru, jednak czynności wykonywane na terenie Czech za pośrednictwem tej placówki mają przygotowawczy i pomocniczy charakter. Zatem działalność biura Spółki na terenie Czech nie stanowi zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umowy polsko-czeskiej, tym samym nie znajduje zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 7 ust. 1 ww. umowy. Oznacza to, że zyski Spółki uzyskane poprzez biuro na terytorium Czech podlegają opodatkowaniu w Polsce, gdyż nie prowadzi ona działalności w Czechach przez położony tam zakład.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie pytań nr 4 i 5 oraz w zakresie podatku od towarów i usług odnośnie pytań nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.