IBPBI/2/423-822/12/AP - CIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wydatków z tytułu zakupu usług reklamowo-marketingowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wydatków z tytułu zakupu usług reklamowo-marketingowych (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wydatków z tytułu zakupu usług reklamowo-marketingowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 września 2012 r. Znak IBPP2/443-668/12/IK, IBPBI/2/423-822/12/AP wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 11 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT - spółką prawa handlowego, zajmującą się świadczeniem usług reklamowych. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej poprzez świadczenie usług przy wykorzystaniu wizerunków sportowców, zarówno poprzez sprzedaż praw do wizerunków na rzecz innych podmiotów, jak i świadczenie usług reklamowych i promocyjnych z ich wykorzystaniem.

Wobec faktu, że sportowcy są osobami rozpoznawalnymi publicznie, ich wizerunek posiada określoną wartość, którą można wykorzystać dla celów marketingowych. W związku z tym wizerunek sportowca może być wykorzystany zarówno do celów marketingu sportowego - tzn. przez klub sportowy w zakresie, jaki wynika z art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji zawodowych, jak i reklamy w innych dziedzinach. Należy przy tym zaznaczyć, że kluby, z którymi sportowcy będą zawierać profesjonalne kontrakty, nie będą mogły wykorzystywać wizerunku zawodnika w celach reklamowych, tj. niezwiązanych bezpośrednio z udziałem zawodnika w imprezach sportowych w związku z wykonywaniem przez niego zawodu.

W zakresie wykorzystania swojego wizerunku sportowcy zamierzają rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, a uzyskane w ten sposób przychody zamierzają traktować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Wnioskodawca zamierza zawierać ze sportowcami jako podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą umowy określające zasady współpracy stron w zakresie wykorzystania wizerunku i głosu sportowców świadczących usługi związane z reklamą i promocją produktów kontrahentów Wnioskodawcy. Integralnym elementem świadczenia usług w ramach przyjętej umowy będzie wykorzystanie wizerunku sportowców, ich sylwetki, głosu itp.

Działania reklamowe w ramach umowy będą obejmować:

* udział w sesjach zdjęciowych, uczestnictwo w wywiadach związanych z promowaniem produktów, konferencje prasowe, imprezy promocyjne, promowanie produktów w środkach masowego przekazu,

* współpracę przy tworzeniu materiałów wewnętrznych klienta promujących markę produktów,

* wspieranie marki produktów w punktach sprzedaży polegające na wykorzystaniu wizerunku.

Działania te mogą obejmować dodatkowo noszenie ubioru sportowego z wyeksponowanym logo firmy, umieszczanie na odzieży sportowej, sprzęcie sportowym oraz samochodzie nazwy reklamowej firmy.

Na mocy rzeczonych umów Wnioskodawca byłby zobowiązany do pozyskiwania kontraktów reklamowych, obsługę ich realizacji, a przede wszystkim tworzenie gotowych produktów reklamowych z wykorzystaniem wizerunku udostępnionego odpłatnie przez sportowców. Jednym z ostatecznych odbiorców usług marketingowo-reklamowych z wykorzystaniem wizerunku sportowców, świadczonych przez Wnioskodawcę jako spółkę marketingowo-reklamową, może być klub sportowy, z którym sportowiec związany będzie kontraktem profesjonalnym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na zapłatę należności wynikających z faktur VAT dokumentujących zakup usług reklamowo-marketingowych Wnioskodawca może uznać za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane.

Przepis art. 1 ust. 1 ww. ustawy posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Termin "wizerunek" w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób).

W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie lub, zgodnie z ust. 2 tegoż przepisu, jeśli dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności zawodowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku, a wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyłączeniem wydatków określonych w art. 16 tejże ustawy. Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca w celu uzyskania przychodu ponosić będzie wydatki na zapłatę wynagrodzeń dla sportowców, a wydatki te nie mieszczą się w katalogu art. 16 ustawy, wypłacone sportowcom kwoty stanowić będą koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się świadczeniem usług reklamowych i marketingowych. Spółka zamierza zawierać umowy ze sportowcami określające wykorzystanie ich wizerunku, sylwetki, głosu, itp. Sportowcy będą wystawiali na Spółkę faktury VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego zgodzić należy się ze Spółką, iż ponoszone przez Nią wydatki na zapłatę należności wynikających z faktur VAT dokumentujących zakup usług reklamowo-marketingowych są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością (agencja reklamowa), a zatem stanowią koszty, o których mowa w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów oraz pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług wydane zostały/zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.