IBPBI/2/423-794/10/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 16 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (20%) w przypadku nieposiadania przez Spółkę oryginalnego certyfikatu rezydencji firmy indyjskiej - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (20%) w przypadku nieposiadania przez Spółkę oryginalnego certyfikatu rezydencji firmy indyjskiej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 sierpnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-794/10/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 6 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zlecił firmie z siedzibą w Indiach zarejestrowanie w imieniu Wnioskodawcy - spółki zależnej. Zgodnie z zamówieniem spółka indyjska otrzyma płatność za usługę po dokonaniu zgłoszenia w imieniu Wnioskodawcy propozycji nazwy spółki zależnej w Ministerstwie do Spraw Spółek (korporacji) (50% wartości zamówienia - reszta po wykonaniu w imieniu Wnioskodawcy rejestracji spółki córki). Usługa świadczona przez spółkę indyjską mieści się w zakresie działalności tej firmy. Spółka indyjska wystąpiła w imieniu Wnioskodawcy do Ministerstwa Spółek w Indiach z propozycją nazwy dla spółki zależnej i taka propozycja została zaakceptowana przez Ministerstwo na okres 60 dni do czasu wypełnienia/złożenia dokumentów rejestracyjnych spółki córki Wnioskodawcy. Firma indyjska za ww. czynności dokonane w Ministerstwie Finansów przesłała Wnioskodawcy fakturę, która jest podstawą do dokonania płatności. Usługę wyżej wymienioną Wnioskodawca traktuje jako "Usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny z wyłączeniem wyceny nieruchomości" ujęte w PKWIU 2008 pod symbolem 74.90.12.00. W oparciu o stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku w decyzji nr BI/4218-0012/05 dot BI/423-0071/05:"Co do zasady jeżeli, będący przedsiębiorcą nierezydent wykonuje na rzecz podmiotu polskiego świadczenia o charakterze niematerialnym wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a świadczenia te wchodzą w zakres jego działalności gospodarczej (np. zagraniczna firma doradcza świadczy podmiotowi polskiemu usługi doradcze), to dochody firmy zagranicznej (nierezydenta) należy zaliczyć do kategorii - zysków z przedsiębiorstwa. Jeżeli zaś nierezydent wykonuje na rzecz podmiotu polskiego wymienione wyżej świadczenia, a zarazem ten nierezydent nie jest przedsiębiorcą albo jest przedsiębiorcą, ale świadczenia te nie mają związku z przedmiotem jego działalności gospodarczej, wówczas dochody tego podmiotu zagranicznego (nierezydenta) należy zaliczyć do kategorii - inne dochody (przychody). W przypadku, kiedy wbrew przepisowi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz w związku z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody podmiotu zagranicznego zakwalifikowane do kategorii zysków z przedsiębiorstwa lub innych dochodów nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, to w konsekwencji przepisów takiej umowy, płatnik (podmiot polski dokonujący wypłaty należności) nie jest zobowiązany do poboru podatku dochodowego od wypłacanej podmiotowi zagranicznemu należności. Warunkiem niepobrania wspomnianego podatku jest jednak uzyskanie przez tego płatnika od odbiorcy należności, certyfikatu jego rezydencji podatkowej, wystawionego przez administrację podatkową tego odbiorcy potwierdzającego, że jest on w danym kraju podatnikiem podatku dochodowego podlegającym w tym kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce (kraj) ich uzyskania", wobec braku oryginalnego certyfikatu rezydencji otrzymanego od strony indyjskiej Wnioskodawca pobrał 20% zryczałtowany podatek dochodowy (Firma indyjska argumentuje, że takiego certyfikatu rezydencji nie wystawia się w Indiach oraz nie wyraża zgody na pobranie podatku zryczałtowanego przez Wnioskodawcę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie pobrał 20% zryczałtowany podatek dochodowy w momencie płatności firmie indyjskiej za ww. usługę wobec braku oryginalnego certyfikatu rezydencji, który potwierdzałby, że zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Indiami firma ta jest rezydentem w Indiach i całość swoich dochodów opodatkowuje w Indiach.

Zdaniem Spółki, wobec braku oryginalnego certyfikatu rezydencji otrzymanego od strony indyjskiej należało pobrać 20% zryczałtowanego podatek dochodowego w momencie płatności za ww. usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o p.d.o.p.).

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stosownie do art. 4a pkt 12 ustawy o p.d.o.p. ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej właściwy dla odbiorcy należności, z treści którego musi jednoznacznie wynikać siedziba podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., nieposiadający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji spółki indyjskiej należało w momencie dokonania płatności za usługę, pobrać 20% zryczałtowany podatek dochodowy.

Jak wynika bowiem z wyżej cytowanych przepisów, podstawą do zastosowania stawki wynikającej z właściwej umowy lub niepobrania podatku jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena kwalifikacji usługi zleconej przez Spółkę firmie indyjskiej jako usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.