IBPBI/2/423-786/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 1 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przewozem pracowników - jest prawidłowe,

* momentu potrącenia tych kosztów - jest nieprawidłowe

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

W dniu 1 lipca 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przewozem pracowników,

* momentu potrącenia tych kosztów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zapewnia pracownikom nieodpłatnie przejazd do i z pracy na podstawie wewnętrznych przepisów - Zarządzenia Dyrektora z dnia 20 maja 1995 r. czyli przepisów wydanych w okresie istnienia zakładu budżetowego, a obowiązującego w Spółce na podstawie Zarządzenia Prezesa z dnia 1 lipca 2000 r. Dowóz pracowników do i z pracy wynika z braku funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego w godzinach rozpoczynania lub kończenia pracy przez np. kierowców autobusów czy też motorniczych tramwajów. Ostatni autobus zjeżdża do zajezdni o godzinie 23:56, a pierwszy wyjazd autobusu na trasę ma miejsce o godzinie 4:05, przy czym kierowca w celu przygotowania pojazdu musi podjąć pracę już o godzinie 3:50 (tzw. czas obsługi codziennej).

Ponadto zmiany służb są dokonywane w różnych punktach miasta. Jednocześnie dowóz pracowników do pracy pozwala na zmniejszenie ryzyka niewyjechania lub opóźnienia kursu, np. autobusu na linię z powodu spóźnień pracowniczych w okresach zimowych. Usługi dowozu do i z pracy pracowników wykonuje zewnętrzna firma przewozowa, która za wykonaną usługę wystawia faktury VAT. Rozliczenie z firmą przewozową - jej wynagrodzenie uzależnione jest od trasy razy stawka za 1 dzień, np. PPW - 2:30 kursów w miesiącu razy 180 zł netto za kurs (dzień).

Spółka od otrzymanych faktur dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ dowóz pracowników służy do celów związanych z jej działalnością gospodarczą polegającą na sprzedaży usług opodatkowanych oraz nie nalicza podatku należnego.

Koszty dowozu pracowników do i z pracy stanowią w Spółce koszt uzyskania przychodów, gdyż wykazują związek z przychodami Spółki. Wydatki te służą do prawidłowego funkcjonowania Spółki. Wnioskodawca prowadzi ewidencję osób korzystających z wyżej wymienionych przewozów, które nie są traktowane jako przychód ze stosunku pracy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty dowozu do i z pracy pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Spółki związane z wydatkami na dowóz pracowników do i z pracy stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podobne stanowisko w sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2011 r. nr IPPB3/423-854/10-2/JB. Wydatki na dowóz pracowników należą do kosztów pośrednio związanych z przychodami, potrącalnymi w dacie poniesienia, czyli pod datą ujęcia w księgach rachunkowych - art. 15 ust. 4d-4e ustawy o p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, tzw. koszty pośrednie.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których niemożna bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zapewnia pracownikom nieodpłatnie przejazd do pracy i z pracy na podstawie wewnętrznych przepisów. Dowóz pracowników do pracy i z pracy wynika z braku funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego w godzinach rozpoczynania lub kończenia pracy przez np. kierowców autobusów czy też motorniczych tramwajów. Usługi te wykonuje zewnętrzna firma przewozowa. Koszty dowozu pracowników do pracy i z pracy Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wydatki te wykazują związek z przychodami Spółki.

Jednym z rodzajów kosztów występujących w zakładzie pracy są tzw. koszty pracownicze. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszty pracownicze obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie ale także inne wydatki, takie jak diety i inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników czy wydatki związane z przewozem pracowników.

Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z konkretnym przychodem. W przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone przez Spółkę celem zapewnienia dojazdów pracownikom do i z pracy nie mogą zostać powiązane z konkretnym przychodem (osiągniętym w konkretnym roku podatkowym). A zatem wydatki te stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem. Moment ich potrącalności (zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów) został uregulowany w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Przepisy u.p.d.o.p. odrębnie regulują moment potrącenia kosztów z tytułu należności związanych ze stosunkiem pracy. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

W interpretacji z dnia 28 września 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-637/11/ASz wydanej przez Dyrektora BKIP w Bielsku-Białej stwierdzono, iż bezpłatny transport pracowników do pracy i z powrotem dokonywany przez Wnioskodawcę stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przedmiotowe wydatki stanowić będą koszty uzyskania przychodów, potrącalne w myśl art. 15 ust. 1, ust. 4g u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przewozem pracowników za prawidłowe,

* momentu potracenia tych kosztów - za nieprawidłowe.

Do wniosku Spółka dołączyła dwa zarządzenia oraz przebieg tras PPW. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, 2 i 4 wydano odrębne interpretacje.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.