IBPBI/2/423-769/12/AK - CIT w zakresie ustalenia, czy do przeliczenia wartości kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej, należy przyjąć kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia faktury lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do przeliczenia wartości kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej, należy przyjąć kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia faktury lub innego dowodu (w przypadku braku faktury) - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do przeliczenia wartości kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej, należy przyjąć kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia faktury lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zaangażowany jest w bieżącą współpracę z kontrahentami zagranicznymi a także krajowymi, w rezultacie której zaciąga zobowiązania w walutach obcych oraz ponosi koszty wynikające z faktur (lub ewentualnie z innych dowodów księgowych dokumentujących koszty) dotyczących zakupu towarów podlegających dalszej odsprzedaży, jak również zakupu materiałów podlegających zużyciu w trakcie procesu produkcyjnego lub zakupu usług, wystawianych w walutach obcych przez kontrahentów.

Różnice kursowe dla celów podatkowych Spółka rozlicza w oparciu o tzw. podatkową metodę rozliczania różnic kursowych określoną przez ustawodawcę w art. 15a w związku z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka zaciąga zobowiązania i ponosi koszty wyrażone w walutach obcych, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w szczególności na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 15a), Spółka zobowiązana jest przeliczyć na złote (wycenić) z zastosowaniem odpowiedniego kursu przeliczeniowego.

Powyższe przeliczenie (wycena) kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote zasadniczo spełnia dwie podstawowe funkcje i cele, tj. służy w szczególności:

W świetle powyższego, tj. na potrzeby wyznaczenia i ewidencji właściwej wartości kosztów uzyskania przychodów w księgach, jak również dla celów obliczenia podatkowych różnic kursowych, Spółka dokonuje wyceny poniesionych w walucie obcej kosztów (przeliczenia na złote) według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (dalej: NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego w walucie obcej, dokumentujących poniesienie kosztu, wystawionych przez kontrahentów.

Spółka stosuje powyższy sposób przeliczenia kosztów poniesionych w walucie obcej na złote bez względu na fakt, iż często data wystawienia faktury jest datą późniejszą aniżeli data sprzedaży określona na fakturze (z uwagi na przepisy krajowe poszczególnych dostawców umożliwiające wystawienie faktury w określonym przedziale czasowym po dacie dostawy towarów i materiałów lub dacie wykonania usługi), jak również data ujęcia faktury w księgach rachunkowych (jej zaksięgowanie) następuje w innym dniu (z reguły w terminie późniejszym) niż dzień wystawienia faktury z uwagi na późniejsze daty wpływu faktur do Spółki w stosunku do dat ich wystawienia. Spółka planuje stosować wyżej opisany sposób przeliczania kosztów poniesionych w walucie obcej na złote również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym można uznać za prawidłowe dokonywanie przeliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego dokumentującego koszt.

W ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, należy uznać, iż prawidłowe jest przeliczanie na złote kosztów poniesionych w walutach obcych według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego dokumentującego koszt

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednocześnie w zdaniu drugim art. 15 ust. 1 określono, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów wyrażone w walucie obcej należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Sformułowanie zawarte w tym przepisie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub też innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) wskazuje zdaniem Spółki, że dniem tym w sytuacji, gdy koszt dokumentowany jest fakturą lub rachunkiem winna być data wystawienia faktury (rachunku).

Za takim rozwiązaniem przemawia okoliczność, iż w przepisie cyt. art. 15 ust. 4e użyto sformułowania dzień, na który ujęto koszt, a nie dzień, w którym ujęto koszt, czyli w którym przeprowadzono samą operację księgowania.

Skoro dniem poniesienia kosztu będzie dzień wystawienia faktury (rachunku), to w myśl art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy podatkowej, do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote należy zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) przez dostawców.

Zatem dzień wystawienia faktury, czy innego dowodu księgowego winien być uwzględniany przy przeliczaniu na złote kosztów wyrażonych w walutach obcych i przy ustalaniu różnic kursowych.

Należy dodać, iż przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p.). Wobec tego do przeliczenia waluty obcej na złote należy analogicznie przyjąć datę wynikającą z faktury lub innego dowodu, a nie np. datę otrzymania tych dokumentów, czy też inną datę. Zatem do przeliczenia właściwy będzie kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie zdanie drugie ww. art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto należy wskazać, że nie można ustalić wartości transakcji walutowej w przeliczeniu na złotówki w oderwaniu od zasad ustalania różnic kursowych. Różnice kursowe powstają na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W odniesieniu do różnic kursowych przepisy u.p.d.o.p. stanowią, że jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - to powstają dodatnie różnice kursowe, a w sytuacji odwrotnej - ujemne różnice kursowe (art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.p.). Z kolei w art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p. zostało wyjaśnione, co należy rozumieć pod pojęciem "koszt poniesiony". Otóż za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury, a zatem do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury, która określa powstanie zobowiązania. Przyjęcie daty wystawienia faktury, uwarunkowane obiektywnymi okolicznościami związanymi z powstaniem zobowiązania, jest znacznie bardziej uzasadnione, niż data otrzymania faktury, uzależniona od subiektywnych okoliczności zastosowanych środków przekazu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż do przeliczenia wartości kosztów uzyskania przychodów, które zostaną poniesione w walucie obcej, należy przyjąć kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę wystawienia faktury lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.