IBPBI/2/423-724/10/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących całej nieruchomości,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu spółki komandytowej wartości otrzymanego aportem prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości proporcjonalnie do upływu czasu w okresie 10 lat,

- jest nieprawidłowe

W dniu 24 maja 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego osób prawnych w zakresie możliwości:

* zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących całej nieruchomości,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu spółki komandytowej wartości otrzymanego aportem prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości proporcjonalnie do upływu czasu w okresie 10 lat.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym do której zostanie przeniesiona siedziba Spółki. Jednakże tylko część powierzchni biurowej tej nieruchomości Spółka będzie zajmowała na cele prowadzonej przez siebie działalności. W związku z tym, iż rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej wyklucza prowadzenie działalności związanej z najmem, Spółka zamierza podjąć następujące działania związane z częścią nieruchomości, którą planuje zakupić, a która zostanie przeznaczona pod wynajem:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Spółka będzie mogła uznać amortyzację związaną z posiadaną w przyszłości nieruchomością za koszt uzyskania przychodu, liczoną od całości nieruchomości, a nie tylko od tej części, w której będzie tę nieruchomość wykorzystywać do prowadzonej przez siebie działalności.

Ad 2

Spółka Komandytowa będzie mogła uznać za koszt uzyskania przychodu wartość otrzymanego w aporcie Prawa proporcjonalnie do upływu czasu w okresie 10 lat na jaki to prawo zostanie Spółce Komandytowej przez Spółkę przekazane.

Na chwilę obecną przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają na identyfikowanie takiego jak opisane wyżej Prawa jako wartości niematerialnej i prawnej (por. art. 16b), zatem należy uznać, że jest to koszt, który nie podlega rozliczaniu jak wartości niematerialne.

W związku z tym, że koszty tego Prawa zostaną powiązane z uzyskiwanymi przychodami z dzierżawy przez Spółkę Komandytową można będzie je uznać za koszty bezpośrednio związane z przychodami i rozliczać proporcjonalnie, w okresach miesięcznych w powiązaniu z uzyskiwanymi przychodami z dzierżawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej " ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z kolei zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ustawy o p.d.o.p., amortyzacji, podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jeżeli spełnione zostaną wszystkie warunki uznania nieruchomości za środek trwały wskazane w powołanym powyżej w art. 16a ustawy o p.d.o.p., to istnieje możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, iż planuje nabycie nieruchomości, zabudowanej budynkiem, w którym tylko część powierzchni będzie wykorzystywała na cele prowadzonej przez Nią działalności. Z uwagi na fakt, iż działalność gospodarcza Spółki wyklucza prowadzenie działalności związanej z najmem, Spółka zamierza wnieść tytułem aportu prawo do korzystania z wydzielonej części nieruchomości na czas oznaczony 10 lat do zawiązanej Spółki Komandytowej (w zamian za objęte udziały).

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że budynek może zawierać jedno lub kilkadziesiąt pomieszczeń, z których każde nadawać się będzie do gospodarczego wykorzystania. Przedmiotowy budynek nie może podlegać w całości amortyzacji dla celów podatkowych w Spółce, gdyż nie został spełniony jeden ze wskazanych warunków, a mianowicie warunek wykorzystywania przez Spółkę całej nieruchomości na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie zostanie również zawarta umowa najmu, dzierżawy środka trwałego lecz nastąpi wniesienie do spółki komandytowej tytułem aportu prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości w zamian za objęcie udziałów w tej spółce. Część nieruchomości, której dotyczyć będzie "prawo do używania", będąca przedmiotem aportu, będzie zatem wykorzystana na potrzeby działalności prowadzonej przez odrębny podmiot (spółka komandytowa). Spółka osobowa będzie bowiem uzyskiwała przychody z dzierżawy tej części nieruchomości, której dotyczy prawo będące przedmiotem aportu. Zatem, stanowisko Spółki, iż przysługuje jej prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. całego budynku biurowego jest nieprawidłowe.

Jak wskazała Spółka przedmiotem wkładu do spółki komandytowej będzie prawo do korzystania przez 10 lat z części nabytej nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym. Przekazanie ww. prawa nastąpi z chwilą rejestracji zmiany umowy spółki osobowej, przy czym zostanie ono wycenione w wartości rynkowej.

Zdaniem Spółki ww. prawo nie może być uznane na podstawie ustawy o p.d.o.p. za wartość niematerialną i prawną, jednakże stanowi jej zdaniem koszt bezpośrednio związany z przychodami uzyskiwanymi z tytułu dzierżawy. Z uwagi na fakt, iż prawo zostanie wniesienie do spółki komandytowej na 10 lat, zdaniem Spółki ww. wartość rynkowa tego prawa winna być odniesiona w koszty uzyskania przychodów w ww. okresie, proporcjonalnie do uzyskiwanych przychodów.

Zapis art. 15 ust. 1 ww. ustawy pozwala podatnikowi odliczyć od przychodów wszelkie koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że będą one miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub mają służyć zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Z treści tego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów bez względu na fakt, czy w wyniku poniesienia konkretnego wydatku wystąpił określony przychód, czy też nie. Kosztami uzyskania przychodów będą w związku z tym również takie wydatki, które w danej chwili nie przyczyniają się do uzyskiwania konkretnych przychodów, jednak skutkiem ich poniesienia może być przychód uzyskany w przyszłości.

W świetle cytowanego wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wartość otrzymanego przez spółkę komandytową w formie aportu prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu bowiem spółka osobowa nie poniosła żadnych wydatków na nabycie tego prawa. Takich wydatków nie poniosła również Spółka jako wspólnik spółki osobowej wnoszący to prawo w formie aportu.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki w zakresie możliwości:

* zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących całej nieruchomości,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu spółki komandytowej wartości otrzymanego aportem prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości proporcjonalnie do upływu czasu w okresie 10 lat,

jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.