IBPBI/2/423-718/11/AK - Możliwość zaliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego oraz kosztów jego fizycznej likwidacji do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego oraz kosztów jego fizycznej likwidacji do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego oraz kosztów jego fizycznej likwidacji do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od 1985 r. posiadała na stanie środków trwałych i użytkowała wybudowaną własną zakładową oczyszczalnię ścieków. Wartość początkowa tego środka trwałego wynosiła 223.047,18 zł Z uwagi na niewystarczającą wydolność i nie do końca efektywny stopień oczyszczania ścieków, Spółka - dopełniając obowiązujących przepisów - została przyłączona do miejskiej sieci kanalizacyjnej. Poza spełnieniem wymogów ochrony środowiska, rozwiązanie takie uzasadnione było także względami ekonomicznymi. Amortyzację oczyszczalni naliczano według stawki podatkowej 4,5% rocznie zawartej w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; na dzień likwidacji nieumorzona wartość oczyszczalni wynosiła 110.230,48 zł, zaś koszty fizycznej likwidacji wyniosły 20.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieumorzona wartość oczyszczalni w wysokości 110.230,46 zł i koszt fizycznej jej likwidacji w wysokości 20.000,00 zł kwalifikują się jako koszt uzyskania przychodów w świetle wymogów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, zarówno nieumorzona wartość oczyszczalni, jak i koszt jej fizycznej likwidacji stanowią koszt uzyskania przychodów. Oczyszczalnia służyła wyłącznie do odprowadzania własnych ścieków powstałych w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą; oczyszczalnia nie była wykorzystywana do świadczenia usług (nie sprzedawano, Spółka nie ponosiła opłat za kanalizację) innym podmiotom. Podłączenie się do oczyszczalni miejskiej podyktowane było względami ekologicznymi i ekonomicznymi. Zmiana sposobu odprowadzania i oczyszczania ścieków, a w związku z tym fizyczna likwidacja oczyszczalni, nie miała żadnego wpływu na jakąkolwiek zmianę rodzaju działalności bądź ograniczenie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w stosunku do czasookresu funkcjonowania oczyszczalni ścieków.

Zdaniem Spółki, opisana sytuacja nie kwalifikuje się do zastosowania postanowień art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Powołany powyżej przepis odnosi się do przypadku, w którym straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro ustawodawca wyraźnie wyłącza spod pojęcia kosztów straty związane z likwidacją środków trwałych wymuszone zmianą rodzaju działalności, to straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowane innymi przyczynami, co do zasady mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka od 1985 r. posiadała na stanie środków trwałych i użytkowała wybudowaną własną zakładową oczyszczalnię ścieków. Z uwagi na niewystarczającą wydolność i nie do końca efektywny stopień oczyszczania ścieków, Spółka została przyłączona do miejskiej sieci kanalizacyjnej. Poza spełnieniem wymogów ochrony środowiska, rozwiązanie takie uzasadnione było także względami ekonomicznymi. Oczyszczalnia służyła wyłącznie do odprowadzania własnych ścieków powstałych w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą; oczyszczalnia nie była wykorzystywana do świadczenia usług (nie sprzedawano, Spółka nie ponosiła opłat za kanalizację) innym podmiotom. Zmiana sposobu odprowadzania i oczyszczania ścieków, a w związku z tym fizyczna likwidacja oczyszczalni, nie miała żadnego wpływu na jakąkolwiek zmianę rodzaju działalności bądź ograniczenie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w stosunku do czasookresu funkcjonowania oczyszczalni ścieków.

W świetle powyższego, nieumorzona wartość oczyszczalni i koszt fizycznej jej likwidacji powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ujęcia tych kosztów w księgach rachunkowych po dokonaniu fizycznej likwidacji środka trwałego. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż likwidacja księgowa nie jest tożsama z likwidacją fizyczną. Istnieją sytuacje, w których środek trwały zostaje wyksięgowany z ewidencji bilansowej, a jego fizyczna likwidacja nie zostaje jeszcze przeprowadzona.

W procesie likwidacji środka trwałego należy wyróżnić trzy etapy:

* moment przeznaczenia do samej likwidacji środka trwałego,

* moment postawienia w stan likwidacji, z którym wiąże się wyksięgowanie danego środka z ewidencji bilansowej, a ujęcie go w ewidencji pozabilansowej,

* moment zakończenia likwidacji, czyli ostateczne wyksięgowanie z ewidencji pozabilansowej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

Stanowisko Spółki, iż zarówno nieumorzona wartość oczyszczalni, jak i koszt jej fizycznej likwidacji stanowią koszt uzyskania przychodów jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.