IBPBI/2/423-706/09/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu do Organu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1, 2, 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wypłaty wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym usługi tłumaczeń pisemnych na rzecz Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1, 2, 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wypłaty wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym usługi tłumaczeń pisemnych na rzecz Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych kontrahentów będzie nabywał od osób prawnych (osób prawnych prowadzących działalność związaną z tłumaczeniami) usługi polegające na tłumaczeniach pisemnych. Kontrahenci Wnioskodawcy posiadają siedzibę (zarząd) w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi tłumaczenia. Gotowe tłumaczenia pisemne będą przesyłane Spółce drogą elektroniczną. Tą samą drogą Wnioskodawca będzie dostarczał kontrahentom tekst do przetłumaczenia. W ramach współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a ww. podmiotami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzeń wypłacanych firmom tłumaczeniowym będzie więc obejmować wyłącznie świadczenie usługi tłumaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi tłumaczeń pisemnych należą do "świadczeń o podobnym charakterze" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub innych świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy Wnioskodawca winien pobierać od wynagrodzeń wypłacanych osobom prawnym świadczącym na jego rzecz usługi tłumaczeniowe podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu, chyba że osoba prawna udokumentuje certyfikatem rezydencji miejsce siedziby (zarządu) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych i wówczas Wnioskodawca może zastosować stawki wynikające z umowy międzynarodowej lub niepobrać podatku.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustała się w wysokości 20% przychodów.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia expressis verbis usług tłumaczenia. Stanowi on tylko, iż obowiązkiem podatkowym objęte są przychody z wymienionych w nim usług, jak również z tytułu wykonywania "świadczeń o podobnym charakterze ".

W ocenie Wnioskodawcy usługa tłumaczenia nie jest usługą podobną do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest ona związana z zupełnie innym zespołem czynności oraz innym celem i rezultatem. Taka konstatacja jest uzasadniona w szczególności po nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującej od 1 stycznia 2004 r., która usunęła z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie "usług niematerialnych" i w jego miejsce wprowadziła pojęcie "świadczeń o podobnym charakterze ". Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także interpretacja Organu z dnia 4 maja 2009 r. (znak: IBPB II/1/415 - 157/09/BJ), zgodnie z którą usługi tłumaczeniowe nie są zaliczane do usług wyznaczonych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych swoim kontrahentom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jako że wykonywane przez nich usługi (świadczenia) tłumaczeniowe nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych siedziby podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy dany przychód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jako że w rozpatrywanym stanie przyszłym przychód wypłacany osobom prawnym, podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, nie wymaga opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca nie będzie obowiązany:

* odprowadzać podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych ww. osobom prawnym za świadczenia tłumaczeniowe;

* uzyskiwać certyfikatu rezydencji dla ww. osób prawnych w celu zastosowania stawek wynikających z umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

Stosownie do art. 21 ust. 2 przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o p.d.o.p. jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki jakie należałoby spełnić aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o p.d.o.p. po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku ORD-IN wynika, że w efekcie wykonania usług tłumaczenia nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielenia licencji. A zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania powołany wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Usługi tłumaczeń pisemnych nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1, 2 oraz w pkt 2a ustawy o p.d.o.p., jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Spółka dokonując wypłaty należności osobom prawnym świadczącym usługi tłumaczenia jeżeli osoby te nie posiadają zakładu na terytorium Polski w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. A zatem, Spółka dokonując przedmiotowych wypłat nie jest zobowiązana jako płatnik na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 i 2a ustawy o p.d.o.p. do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Nie ma również obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego świadczącego dla niej usługi tłumaczenia.

Stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.