IBPBI/2/423-672/09/AM - Możliwość zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 czerwca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 6 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów lub przychodów strefowych niezawinionych niedoborów i nadwyżek inwentaryzacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 23 czerwca 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniu 6 lipca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała dnia 3 października 2005 r. zezwolenie na prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa. W zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach polskiej klasyfikacji wyrobów i usług Głównego Urzędu Statystycznego:

Zgodnie z ustawą o rachunkowości Spółka przeprowadza inwentaryzację materiałów/surowców wykorzystywanych do produkcji wyrobów gotowych (farb) w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie SSE, ze sprzedaży których dochód podlega zwolnieniu z p.d.o.p. oraz inwentaryzację półproduktów, wyrobów gotowych (farb) produkowanych w tymże zakładzie. Podlegające inwentaryzacji materiały i półprodukty znajdują się w będącym własnością Spółki magazynie, zlokalizowanym na terenie SSE. Natomiast podlegające inwentaryzacji wyroby gotowe znajdują się w będącym własnością Spółki magazynie, zlokalizowanym na terenie SSE oraz w zewnętrznym, wynajmowanym od innej Spółki magazynie, zlokalizowanym poza terenem SSE.

W wyniku inwentaryzacji powstają między innymi następujące, uznane za niezawinione różnice inwentaryzacyjne:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powstałe w toku przeprowadzonej inwentaryzacji niedobory lub nadwyżki inwentaryzacyjne opisane we wniosku można zaliczyć do kosztów lub przychodów strefowych.

Zdaniem Spółki w stosunku do ujawnionych, niezawinionych różnic inwentaryzacyjnych materiałów i półproduktów wykorzystywanych do wytwarzania wyrobów gotowych, ze sprzedaży których dochód podlega zwolnieniu z p.d.o.p. oraz różnic inwentaryzacyjnych tychże wyrobów gotowych bez względu na to, czy zapasy te przechowywane są w magazynie zlokalizowanym na terenie SSE czy też poza nią, Spółka stoi na stanowisku, iż będą one stanowiły odpowiednio koszty lub przychody strefowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zdaniem Spółki, jak wynika z wyżej cytowanych przepisów zwolnienie od podatku przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, której zakres został określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy.

W opinii Spółki źródłem pochodzenia opisanych we wniosku różnic inwentaryzacyjnych (przychodów i kosztów) jest prowadzenie przez spółkę działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Powyższe różnice inwentaryzacyjne nie stanowią samodzielnej kategorii przychodów i kosztów powstałej w wyniku działalności odrębnej od działalności objętej zezwoleniem na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Są one ściśle związane z dochodem objętym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych.

Powstałe różnice inwentaryzacyjne są efektem działalności podstawowej Spółki, zwolnionej z p.d.o.p., co w konsekwencji powoduje, iż powstały przychód lub koszt należy uznać na mocy ww. przepisów za przychód lub koszt strefowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.") przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Wśród kosztów wymienionych w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty podatkowe, nie wyszczególniono niedoborów inwentaryzacyjnych. Niemniej każdy przypadek oraz każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

Dlatego też zaliczenie nadwyżek inwentaryzacyjnych do przychodów lub niedoborów inwentaryzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane w aspekcie:

W świetle powyższego, nadwyżkę inwentaryzacyjną wyrobów strefowych (czyli wyrobów pochodzących z działalności gospodarczej objętej zezwoleniem) należy uznać za przychód strefowy, z którego dochód objęty będzie zwolnieniem na podstawie cytowanych na wstępie przepisów.

Stwierdzone niedobory inwentaryzacyjne mogą natomiast zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów z działalności strefowej, jeżeli powstały w toku tej działalności strefowej i niezależnie od woli podatnika. Kosztem uzyskania przychodów mogą być tylko niedobory inwentaryzacyjne, w tej części, w jakiej zostały uznane za niezawinione i których okoliczności powstania oraz przyczyny zostały wyczerpująco udokumentowane. Nie stanowią bowiem kosztu uzyskania przychodów niedobory inwentaryzacyjne będące wynikiem braku staranności bądź nieracjonalnego działania podatnika, nawet jeśli mieszczą się w normach ustalonych przez daną jednostkę gospodarczą.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 47 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków. Zatem, jeżeli nadmierne ubytki (niedobory) inwentaryzacyjne dotyczą takich wyrobów akcyzowych to nie będą mogły być w ogóle zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji nie będą również mogły stanowić kosztów strefowych.

W związku z powyższym i z tym zastrzeżeniem, niezawinione różnice inwentaryzacyjne materiałów i półproduktów wykorzystywanych do wytwarzania wyrobów gotowych, ze sprzedaży których dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych oraz różnice inwentaryzacyjne tychże wyrobów gotowych przechowywanych w magazynie zlokalizowanym na terenie SSE i poza nią będą stanowić odpowiednio przychody i koszty strefowe. A zatem stanowisko Spółki przedstawione we wniosku ORD-IN jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.