IBPBI/2/423-667/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej zapłaconego poza granicami kraju, w dacie poniesienia kosztu - jest prawidłowe,

* ustalenia czy zwrot podatku od wartości dodanej stanowi przychód w momencie zwrotu tego podatku - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej zapłaconego poza granicami kraju, w dacie poniesienia kosztu,

* ustalenia czy zwrot podatku od wartości dodanej stanowi przychód w momencie zwrotu tego podatku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-667/12/MS wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 29 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność w zakresie firmy transportowej. Za granicą zakupuje paliwo, płaci za mosty, przejazdy autostradą. Czasami kupuje materiały eksploatacyjne niezbędne do prowadzonej działalności. Zakupy dokumentowane są paragonami, fakturami wystawianymi przez sprzedawców, a także fakturami X, za transakcje płacone kartą X. Podatnik zalicza do kosztów kwotę brutto wydaną na zakup towarów i usług. Podatnik ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego za granicą za pośrednictwem wyspecjalizowanej w tym kierunku firmy Y. Wnioski są składane za okresy kwartalne lub roczne, w zależności od uzyskanych limitów. W niektórych krajach podatnik nie może ubiegać się o zwrot, bo nie osiąga minimalnego limitu - co najmniej równowartość 50 Euro do zwrotu. Otrzymany zwrot podatku księgowany jest w dacie otrzymanie wpływu na konto i zaliczany do pozostałych przychodów operacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy wszystkie zakupy dokonywane poza granicami kraju np. zakupione paliwo, rachunki za mosty, przejazdy autostradą, materiały eksploatacyjne niezbędne do prowadzonej działalności dokumentowane paragonami, a także fakturami X, za transakcje płacone kartą X; jeśli Spółka nie ma do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru powinny być księgowane w kwocie brutto.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku brzmi: Czy podatek od wartości dodanej zapłacony poza granicami kraju można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia kosztu.

* Otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej powinien stanowić pozostały przychód operacyjny i być księgowany w momencie otrzymania zapłaty.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku brzmi: Czy otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej stanowi przychód w momencie otrzymania zwrotu podatku przez zagraniczną administrację podatkową i w kwocie uznania rachunku bankowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie zakupy dokonywane poza granicami kraju, jeśli Spółka nie ma do czynienia z wewnątrzwspółnotowym nabyciem towaru powinny być księgowane w kwocie brutto.

Otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej powinien stanowić pozostały przychód operacyjny i być księgowany w zespole 760. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 1 ust. 1 mówi, że ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z artykułem 1 ust. 2 stanowi dochód budżetu państwa.

Podatek od wartości dodanej nie stanowi dochodu budżetu państwa polskiego, nie dotyczy też katalogu czynności, które wymienione są w artykule 5. W artykule 5 ww. ustawy wymienia się czynności, które podlegają opodatkowaniu tą ustawą. Należą do nich:

W związku z powyższym nabywanie takich towarów i usług poza granicami kraju jak paliwo, opłaty drogowe, czy zakup materiałów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie podlegają tej ustawie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w artykule 15 ust. 1 mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Artykuł 16 ust. 1 zawiera katalog wydatków, które nie stanowią kosztu nabycia. W katalogu tym nie ma wyszczególnionego podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innego kraju. Artykuł 16 ust. 1 pkt 46 mówi, że kosztem nie jest podatek od towarów i usług, ale podatek od wartości dodanej nie jest podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Podatek od wartości dodanej zapłacony za granicą jest regulowany w poszczególnych krajach Unii ustawami państw krajów członkowskich.

Artykuł ten również mówi o tym, że podatek od towarów i usług jest kosztem uzyskania przychodów - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o wartość podatku od wartości dodanej zapłaconego w innych krajach.

Wniosek o zwrot podatku VAT VAT-REF nie jest deklaracją podatkową. We wniosku tym są ujmowane faktury i paragony, z których, zdaniem Spółki, zwrot ten jej się nie należy. Kontrola podatkowa wniosku stwierdza, czy podatek od danego wydatku się Spółce należy, czy też nie. Pozytywne rozpatrzenie wniosku jest uzależnione również od szeregu innych okoliczności. Przede wszystkim, aby złożyć wniosek, podatnik musi osiągnąć limity minimalne uprawniające do zwrotu. W przypadku wniosków kwartalnych jest to 400 Euro, w przypadku wniosków rocznych równowartość 50 Euro. W momencie księgowania pierwszych wydatków nie wiadomo, czy ten limit się uzyska.

W każdym kraju zwrot podatku regulują odrębne przepisy. W każdym kraju członkowskim obowiązują odrębne przepisy wykonawcze regulujące jaki dokument jest wymagany do otrzymania zwrotu podatku. W niektórych państwach wystarczy sam paragon fiskalny, w innych wymagana jest faktura. W innych krajach są ustalone limity transakcji, które mówią, że do danej kwoty zakupu wystarczy paragon, a powyżej tej kwoty faktura lub spełnienie wymogów dodatkowych - na przykład w Luksemburgu do 100 Euro wystarczy paragon, powyżej wymagana jest faktura.

W jednych krajach zakupy, od których odliczenie podatku jest ograniczone ustawą podatku i usług, umożliwiają Spółce staranie się o zwrot podatku od wartości dodanej od tych zakupów - na przykład w Niemczech Spółka może starać się o zwrot podatku od hoteli, paliwa do aut osobowych czy wydatków reprezentacyjnych. W innych krajach, Spółka nie ma możliwości o ubieganie się zwrotu, nawet wtedy gdy ustawa go przewiduje. Na Węgrzech Spółka nie uzyska zwrotu podatku od opłat autostradowych dla samochodów ciężarowych poniżej 3,5 tony.

W niektórych krajach takich jak Włochy czy Belgia, wydawane są w większości wypadków przy zakupie paragony. Nie są one dokumentem uprawniającym do zwrotu. Aby otrzymać prawidłowy dokument należy odesłać otrzymany paragon pocztą do sprzedawcy lub wskazanego biura, drogą zwrotną otrzymuje się fakturę uprawniającą do zwrotu podatku. W przypadku np. opłat za autostrady włoskie, nigdy nie wiadomo w jakiej części są one opodatkowane i jaka faktura do Spółki wróci. Niektóre administracje autostrad pobierają opłatę dodatkową za przejazd, która nie jest opodatkowana, inne opodatkowują całą kwotę. O faktury w tym kraju można się starać z kwitów autostradowych do 3 lat wstecz, wniosek o fakturę wysyła się wtedy, kiedy koszty takiego wniosku - robocizna i koszty przesyłki, są niższe niż kwota ewentualnego podatku. W innym przypadku wysyłanie wniosku nie jest uzasadnione ekonomicznie.

Nawet w momencie otrzymania pozytywnej decyzji Spółka nie jest pewna, czy nastąpi zwrot na jej rachunek, aż do momentu otrzymania fizycznego zwrotu na konto. W przypadku Rumunii bardzo problematyczne jest uzyskanie zwrotu, jeśli nie posiada się konta w Banku A lub innym banku zagranicznym, który jest korespondentem banku urzędu rumuńskiego. W przypadku tego kraju posiadanie faktury nie gwarantuje zwrotu. Nawet błędy małej wagi mogą zadecydować o odrzuceniu wniosku. Brak odpowiednio udokumentowanej zapłaty również może przyczynić się do odrzucenia wniosku. W tym przypadku nie wystarczy nawet oświadczenie sprzedawcy, że nabywca uregulował należność. Austria i Czechy kontrolują sprzedawców wskazanych we wniosku pod względem ich bycia zarejestrowanym podatnikiem czynnym. Czasami zdarza się, że dany podmiot nie funkcjonuje już i pozycja jest odrzucana.

Słowenia sprawdza nazwę i adres podany we wniosku z danymi rejestrowymi sprzedawcy. Czasami sprzedawca towarów podaje na dokumentach sprzedaży niepełną nazwę lub adres i takie pozycje są odrzucane. W Słowenii Spółka nie ma możliwości złożenia korekty, w takich przypadkach podatek nie jest zwracany.

Z powyższego wynika, że podatnik na dzień dokonania zakupu nie ma możliwości bez znajomości przepisów podatkowych wszystkich krajów Unii stwierdzić, z którego dokumentu otrzyma zwrot, a który zostanie odrzucony. Dokumenty zagraniczne Spółka wysyła do firmy Y, gdzie są one sprawdzana pod względem formalnym i merytorycznym. Ale nawet kilkuletnie doświadczenie pracowników tej firmy nie gwarantuje, że wszystkie dokumenty ujęte we wniosku zostaną zaakceptowane przez administracje podatkowe państw członkowskich i zwrot od nich nastąpi.

Podatnik uważa, że należy zwrot zaksięgować w dacie jego otrzymania na konto. Czasami zwroty następują szybciej niż otrzymana decyzja, czasami podatnik otrzymuje decyzję, ale zwrot następuje nawet z 3 miesięcznym opóźnieniem np. w Belgii w decyzji zawarta jest informacja, że zwrot nastąpić może do 4 miesięcy i 10 dni od daty otrzymania wniosku przez kraj członkowski.

W przypadku Rumunii zwrot może nigdy nie wpłynąć, a pierwotna decyzja zostać anulowana i odrzucona, jeśli podatnik nie posiada konta w banku korespondencie banku urzędu rumuńskiego.

Czasami zdarzają się pomyłki i pieniądze wędrują na konto innego podatnika, wyjaśnienie problemu z administracją podatkową urzędu zagranicznego może nawet potrwać do 1 roku. Dlatego też wg podatnika prawidłowym momentem zaksięgowania do przychodów powinien być moment fizycznego przekazania zwrotu przez administrację podatkową kraju członkowskiego. Takie księgowanie pozwala na przejrzyste i jasne prowadzenie ksiąg rachunkowych.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 sierpnia 2012 r.) wynika, iż podatnik zalicza podatek od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w artykule art. 15 ust. 1 mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Artykuł 16 ust. 1 zawiera katalog wydatków, które nie stanowią kosztu nabycia. W katalogu tym nie ma wyszczególnionego podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innego kraju. Artykuł 16 ust. 1 pkt 46 mówi, że kosztem nie jest podatek od towarów i usług, ale podatek od wartości dodanej nie jest podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Podatek od wartości dodanej zapłacony za granicą jest regulowany w poszczególnych krajach Unii ustawami państw krajów członkowskich. Artykuł ten również mówi o tym, że podatek od towarów i usług jest kosztem uzyskania przychodów - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o wartość podatku od wartości dodanej zapłaconego w innych krajach.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ponieważ Spółka w dacie poniesienia kosztu zaliczyła podatek od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów, otrzymany zwrot podatku od administracji zagranicznych Podatnik zalicza do przychodów. Otrzymany zwrot podatku jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i zgodnie z artykułem 3e (winno być art. 12 ust. 1 pkt 3e) w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Dlatego też według Spółki, prawidłowym momentem zaliczenia zwrotu podatku od wartości dodanej od administracji podatkowych krajów członkowski do przychodów powinien być moment otrzymania zwrotu podatku na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie firmy transportowej. Za granicą zakupuje paliwo, płaci za mosty, przejazdy autostradą. Czasami Spółka kupuje materiały eksploatacyjne niezbędne do prowadzonej działalności. Zakupy dokumentowane są paragonami i fakturami wystawianymi przez sprzedawców. Spółka zalicza do kosztów kwotę brutto wydaną na zakup towarów i usług. Następnie Spółka ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego za granicą za pośrednictwem wyspecjalizowanej w tym kierunku firmy.

Moment potrącalności wydatku stanowiącego koszt uzyskania przychodu jest uzależniony od jego związku z przychodami, a mianowicie od tego czy stanowi on koszt bezpośrednio związany z przychodem czy też koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem.

W świetle art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a u.p.d.o.p. wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 4a pkt 7 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie mowa o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Jednoznaczna definicja ustawowa (legalna) pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. wyklucza inne jego rozumienie. Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim, niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p., nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż podatek od wartości dodanej zapłacony poza granicami kraju Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wydatków tych jednak nie można powiązać z konkretnym przychodem osiągniętym w konkretnym roku podatkowym, dlatego też stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, których moment potrącenia został uregulowany w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.

Przepis art. 12 u.p.d.o.p., regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z powyższego przepisu wynika, iż regułą jest rozpoznanie przychodów z chwilą nabycia rzeczywistej możliwości dysponowania określonymi walorami.

Jednak u.p.d.o.p. przewiduje odstępstwa od tej zasady, z których główne zostało poczynione dla przychodów z działalności gospodarczej, które są rozpoznawane dla celów podatkowych w momencie, gdy stają się należne.

I tak, na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Zgodnie z art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p., w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W analizowanej sytuacji przychód w postaci zwróconego zapłaconego przez Spółkę podatku od wartości dodanej nie może być uznany za przychód należny związany z działalnością gospodarczą, o którym mowa jest w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Powyższy wniosek wynika z językowej wykładni przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, w którym ustawodawca posługuje się sformułowaniem "zwróconych innych wydatków", który to zwrot wyraźnie wskazuje na konieczność zaistnienia stanu faktycznego polegającego na umożliwieniu Spółce dysponowaniem określoną sumą pieniężną.

Reasumując, obowiązek rozpoznania kwoty zwrotu zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej jako przychodu podatkowego powstaje w momencie, w którym kwota ta zostanie faktycznie przekazana Spółce (tekst jedn.: w dniu wpływu zwróconego podatku od wartości dodanej na konto Spółki).

Zatem stanowisko Spółki, w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej zapłaconego poza granicami kraju, w dacie poniesienia kosztu - jest prawidłowe,

* ustalenia czy zwrot podatku od wartości dodanej stanowi przychód w momencie zwrotu tego podatku - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.