IBPBI/2/423-646/12/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 09 i 13 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za wyjście z sieci - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za wyjście z sieci.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-646/12/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 09 i 13 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności i napojów - sklepy detaliczne w ramach franczyzy sieci sklepów X.

Spółka w dniu 19 marca 2012 r. na podstawie umowy zawartej ze zbywcą przejęła prawa własności ruchomości w postaci towarów oraz kadrę pracowniczą. Prawa do lokalu zostały nabyte za zgodą właściciela wraz z prawami i obowiązkami oraz czynnościami niezbędnymi dla osiągnięcia celu w postaci prowadzenia sklepu w ramach Sieci Handlowej Y. W celu realizacji tego zobowiązania Nabywca zobowiązuje się w terminie 14 dni do zawarcia umowy franczyzowej ze Spółką A na prowadzenie ww. jednostki handlowej w ramach Sieci Y.

Zgodnie z § 3 umowy pomiędzy Spółką a Spółką B zbywca może zwolnić Nabywcę z odpowiedzialności wobec Spółki A, w tym przystąpi do długu za wynikające z umowy franczyzowej zobowiązanie do zapłaty kwoty 50.000,00 zł, będące konsekwencją zaprzestania funkcjonowania sklepu w ramach Sieci Y.

Spółka odmówiła podpisania umowy przystąpienia do Sieci Y, ponieważ większy przewidziany przychód osiągnie pozostając przy warunkach handlowych w Sieci X.

Zgodnie z ww. § 3 umowy pomiędzy Spółką a Spółką B, Spółka zapłaciła opłatę w wysokości 50.000,00 zł. Spółka B wystawiła notę księgową obciążeniową - zapłatę kwoty za wyjście z sieci na wyżej wymienioną wartość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej wymieniona opłata stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, aby podatnik mógł zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów musi wykazać związek przyczynowo-skutkowy. W związku z czym opłata w wysokości 50.000,00 zł została poniesiona, aby zawrzeć nową korzystniejszą umowę - z Siecią X, która pozwoli zwiększyć dochody placówki.

Należy tutaj podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne do prowadzenia działalności decyduje podmiot prowadzący działalność. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub utrzymanie źródła tych przychodów. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika że opłata za wyjście z sieci Y i wejście do sieci X pozwoli zwiększyć dochody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. regulacji prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, różnych wydatków, pod warunkiem że:

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami są to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka na podstawie umowy zawartej ze zbywcą przejęła prawa własności ruchomości w postaci towarów oraz kadrę pracowniczą. Prawa do lokalu zostały nabyte za zgodą właściciela wraz z prawami i obowiązkami oraz czynnościami niezbędnymi dla osiągnięcia celu w postaci prowadzenia sklepu w ramach Sieci Handlowej Y. W celu realizacji tego zobowiązania Nabywca zobowiązuje się w terminie 14 dni do zawarcia umowy franczyzowej ze Spółką A na prowadzenie ww. jednostki handlowej w ramach Sieci Y. Spółka odmówiła podpisania umowy przystąpienia do Sieci Y, ponieważ większy przewidziany przychód osiągnie pozostając przy warunkach handlowych w Sieci X i w związku z § 3 umowy pomiędzy Spółką a Spółką B zapłaciła opłatę za zaprzestanie funkcjonowania sklepu w ramach sieci Y.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatek który Spółka poniosła w związku z wyjściem z Sieci Y można uznać za koszty uzyskania przychodów. W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała bowiem, iż odmówiła podpisania umowy przystąpienia do Sieci Y, ponieważ większy przewidziany przychód osiągnie pozostając przy warunkach handlowych w Sieci X (w sieci w której prowadzi pozostałe sklepy detaliczne w ramach franczyzy), a zatem spełnione zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania wyższych przychodów w przyszłości.

W świetle powyższych przepisów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.