IBPBI/2/423-624/12/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 30 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poniesionych kosztów jako wydatków na:

* remont, nie zwiększający wartości istniejącego środka trwałego,

* zakup środków trwałych, których amortyzacja nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

- jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poniesionych kosztów jako wydatków na:

* remont, nie zwiększający wartości istniejącego środka trwałego,

* zakup środków trwałych, których amortyzacja nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działa jako samorządowa instytucja kultury posiadająca osobowość prawną korzystająca ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Działalność jest prowadzona w budynku stanowiącym własność Miasta użytkowanym na podstawie umowy nieodpłatnego użytkowania (akt notarialny). Będący w użytkowaniu Wnioskodawcy budynek został zbudowany w latach sześćdziesiątych XX wieku. Zużycie wynikające z eksploatacji budynku i upływającego czasu przyczyniło się do tego, że Wnioskodawca zaplanował w ramach środków jakie ma otrzymać od organizatora (Urząd Miasta) przeprowadzenie:

Wartość wszystkich planowanych prac remontowych wyniesie około 800 tys. zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zakwalifikowano planowane wydatki opisane we wniosku ORD-IN w części:

* I jako remont, a więc poniesiony wydatek nie zwiększy wartości istniejącego środka trwałego na zasadzie art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* II jako zakup środków trwałych, których amortyzacja nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż w prawie podatkowym nie zostało określone pojęcie remontu, Wnioskodawca po szczegółowym przeanalizowaniu zakresu rzeczowego planowanych prac dokonał klasyfikacji części planowanych wydatków (poz. 68 pkt I wniosku ORD-IN) jako remont opierając się na definicji Prawa budowlanego (ustawa - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Prawo budowlane definiuje remont jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Planowane nakłady będą miały charakter odtworzeniowy mający na celu przywrócenie stanu pierwotnego, nie będą powodowały wzrostu wartości użytkowej budynku. Koszty wykonanego remontu nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w myśl treści art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki dotyczące zakupu środków trwałych (zakup inwestycyjny), były sfinansowane dotacją z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, dlatego też odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w myśl treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.").

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatki te nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p.).

u. p.d.o.p. nie definiuje przytoczonych w powyższym przepisie pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja. Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w tej ustawie. Tym samym zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartych w innych gałęziach prawa. Pojęcie to definiują przepisy prawa budowlanego. Remontem, zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środka trwałego w trakcie jego eksploatacji. Remont obejmuje zatem wszelkie działania mające na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.

Natomiast ulepszenie ma miejsce w sytuacjach, w których następuje:

* przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny,

* rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

* adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,

* rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

* modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, iż nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem.

Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Nie można przy tym uznać, że każda wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe z zastosowaniem nowocześniejszych materiałów jest ulepszeniem. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do remontu wskazane jest każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego, szczegółowe przeanalizowanie zakresu rzeczowego wykonywanych robót, w tym odniesienie ich na podstawie dokumentacji technicznej do stanu istniejącego, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków należy oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny, wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca działa jako samorządowa instytucja kultury posiadająca osobowość prawną korzystająca ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. i art. 17 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.p. Działalność jest prowadzona w budynku stanowiącym własność Miasta użytkowanym na podstawie umowy nieodpłatnego użytkowania (akt notarialny). W ramach środków jakie ma otrzymać od organizatora (Urzędu Miasta) Wnioskodawca zaplanował przeprowadzenie remontu elewacji budynku wraz z remontem nawierzchni tarasu i oświetlenia zewnętrznego, w ramach którego zostaną wykonane następujące prace:

* renowacja i konserwacja okładzin elewacyjnych kamiennych, mozaiki ceramicznej oraz remont zadaszenia nad wejściem do budynku,

* remont nawierzchni tarasu i podjazdu dla niepełnosprawnych,

* wymiana i montaż oświetlenia zewnętrznego.

W ocenie tut. Organu prace wymienione w opisie zdarzenia przyszłego mają charakter prac remontowych. Ponadto Wnioskodawca planuje, iż w ramach środków jakie ma otrzymać od organizatora dokona zakupu środków trwałych (dostawa i montaż ekranu LED, napisu świetlnego, banera reklamowego z siatki winylowej do mocowania reklam).

Stosownie do powołanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., wydatki na nabycie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Kosztem podatkowym, stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. są natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego otrzymane przez Wnioskodawcę dotacje korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 i pkt 47 u.p.d.o.p. Zaznaczyć należy, iż odpisy amortyzacyjne od wartości zakupionych środków trwałych, które zostaną sfinansowane środkami pochodzącymi z budżetu jednostki samorządu terytorialnego (Urzędu Miasta), nie będą stanowiły kosztów podatkowych bowiem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Innymi słowy, odpisy amortyzacyjne dokonywane od części wartości początkowej zakupionych środków trwałych, które zostały sfinansowane środkami pochodzącymi z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.

Konsekwencją zwolnienia od podatku środków otrzymanych od Urzędu Miasta jest brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych sfinansowanych z tych środków wydatków. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Reasumując wydatki poniesione na remont elewacji budynku wraz z remontem nawierzchni tarasu i oświetlenia zewnętrznego jako przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową środka trwałego nie skutkują jego ulepszeniem lecz stanowią remont tego środka trwałego. Jednakże koszty tego remontu sfinansowane bezpośrednio ze środków otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego (Urzędu Miasta) na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. podlegają wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów, zaś odpisy amortyzacyjne dokonywane od zakupionych z dotacji środków trwałych nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.).

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.