IBPBI/2/423-605/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 23 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem w akcji marketingowej kontrahentów oraz wybranych pracowników Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem w akcji marketingowej kontrahentów oraz wybranych pracowników Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, świadczy usługi naprawy pojazdów. Spółka ma podpisaną umowę dealerską z bezpośrednim importerem samochodów i części zamiennych. W ramach umowy dealerskiej Spółka jest zobowiązana do podpisania uzgodnionych planów działania (w tym planów sprzedaży, działań marketingowych, organizacji sprzedaży itp.) obowiązujących w danym roku kalendarzowym, tzw. Dealer Action Plan.

W przypadku realizacji założonych celów na dany rok Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci tzw. bonusów, w tym między innymi za realizację wspólnych akcji marketingowych.

W planie działań marketingowych na 2010 r. w Dealer Action Plan ujęto udział w akcji marketingowej jako podstawę do wypłaty bonusa.

Akcja marketingowa została zorganizowana przez głównego importera. Przedmiotem akcji marketingowej było promowanie:

poprzez zapewnienie wykonania jazd testowych na 100 km odcinku oblodzonej powierzchni. Spółka została zobligowana do wytypowania swoich klientów do wzięcia udziału w akcji marketingowej. Dobór klientów prowadzony był w oparciu o narzucone kryteria (klient nie brał udziału w poprzednich edycjach akcji, jest klientem strategicznym/opiniotwórczym dla regionu, jest to klient/potencjalny klient z branży np. budowlanej, transportowej, jest osobą odpowiedzialną za wybór w swojej firmie taboru samochodowego. Dodatkowo udział w akcji wzięli pracownicy Spółki - w charakterze opiekunów klientów.

Jazdy testowe prowadzone były w Szwecji, z uwagi na możliwość zapewnienia odpowiednich warunków (oblodzone drogi). Spółka została obciążona kosztami za każdego swojego klienta. W ramach wyjazdu klienci mieli zapewniony przelot, pobyt w hotelu i wyżywienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty z tytułu udziału w akcji promocyjnej stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten, w pkt 28 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację. Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Wobec braku legalnej definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Zatem celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na udział w akcji marketingowej organizowanej przez bezpośredniego importera stanowią wydatki związane z reklamą, czy też wydatki związane z reprezentacją.

Podstawowym kryterium organizacji akcji marketingowej było promowanie samochodów ciężarowych i dostawczych wśród klientów/potencjalnych klientów, w tym osób odpowiedzialnych za zakup taboru samochodowego. Działanie to miało na celu poznanie możliwości jezdnych, systemów bezpieczeństwa itp. w pojazdach użytkowych marki.

W ocenie Spółki wydatki poniesione na uczestnictwo w akcji marketingowej promującej samochody ciężarowe i dostawcze stanowią wydatki na reklamę tych produktów. Reklama prowadzona była wśród klientów/ potencjalnych klientów, którzy zostali wybrani do udziału w wyjeździe z uwagi na ich znaczenie na lokalnym rynku, na którym działa Spółka.

Dodatkowo Spółka zaznacza, że w związku z wzięciem udziału we wspólnej akcji marketingowej otrzymała wynagrodzenie w postaci bonusa wypłacanego na koniec roku (jednym z kryteriów było wzięcie udziału w opisywanej akcji marketingowej), zatem zachodzi związek poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia "reprezentacji", ani "reklamy", należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów" (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych. Spółka ma podpisaną umowę dealerską z bezpośrednim importerem samochodów i części zamiennych. W ramach umowy dealerskiej Spółka jest zobowiązana do podpisania uzgodnionych planów działania obowiązujących w danym roku kalendarzowym. W przypadku realizacji założonych celów na dany rok Spółka otrzymuje wynagrodzenie w postaci tzw. bonusów. W planie działań marketingowych na 2010 r. ujęto udział w akcji marketingowej, której przedmiotem było promowanie:

poprzez zapewnienie wykonania jazd testowych na 100 km odcinku oblodzonej powierzchni. Spółka została zobligowana do wytypowania swoich klientów do wzięcia udziału w akcji marketingowej. Dodatkowo udział w akcji wzięli pracownicy Spółki - w charakterze opiekunów klientów. Jazdy testowe prowadzone były w Szwecji, z uwagi na możliwość zapewnienia odpowiednich warunków (oblodzone drogi). Spółka została obciążona kosztami za każdego swojego klienta. W ramach wyjazdu klienci mieli zapewniony przelot, pobyt w hotelu i wyżywienie.

Celem podejmowanych działań było zapoznanie kontrahentów z ofertą Spółki oraz przedstawienie walorów, techniki, możliwości i sposobu funkcjonowania sprzedawanych przez Spółkę samochodów. Wnioskodawca w ten sposób zachęcał do skorzystania z jego towarów, co mogło bezpośrednio przełożyć się na zwiększenie przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na sfinansowanie kosztów uczestnictwa kontrahentów Spółki i jej pracowników w akcji marketingowej, prawidłowo udokumentowane dla celów podatkowych w świetle art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowią koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.