IBPBI/2/423-576/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii dotyczącej ograniczenia wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej na inwestycje realizowane na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii dotyczącej ograniczenia wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej na inwestycje realizowane na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest firmą działającą w sektorze motoryzacyjnym produkującą pasy bezpieczeństwa, poduszki powietrzne oraz komponenty związane z ich montażem i eksploatacją. 1 sierpnia 2006 r. Spółka otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: Strefa) znajdującej się na obszarze należącym do województwa. Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wymienionych w Zezwoleniu.

Zgodnie z Zezwoleniem Spółka zobowiązana jest spełnić następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

Zezwolenia udzielono Spółce do dnia 8 sierpnia 2016 r.

Spółka spełniła opisane warunki dotyczące zatrudnienia. Dodatkowo Spółka poniosła w związku z inwestycją prowadzoną w Strefie wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej określoną w Zezwoleniu kwotę 35.000.000 USD. Spółka planuje ponadto ponoszenie dalszych wydatków w przyszłości. Zarówno poniesione dotychczas wydatki, jak i wydatki planowane związane są z realizacją tego samego projektu inwestycyjnego, którego dotyczy Zezwolenie.

Spółka korzysta obecnie z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej określoną w Zezwoleniu kwotę 35.000.000 USD, wydatki ponad tę kwotę wpłyną na zwiększenie wysokości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z jakiej Spółka ma prawo korzystać.

Zdaniem Spółki, podstawą do obliczenia kwoty zwolnienia podatkowego jest wartość faktycznie poniesionych wydatków kwalifikowanych w rozumieniu Rozporządzenia o SSE W przypadku Spółki wysokość faktycznie poniesionych wydatków jest wyższa niż kwota wydatków wskazana w Zezwoleniu jako warunek prowadzenia działalności na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Spółka zatem będzie uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w odniesieniu do tych wyższych wydatków (z uwzględnieniem maksymalnej intensywności pomocy w wysokości 50% oraz pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w Rozporządzeniu o SSE, Zezwoleniu i innych przepisach regulujących udzielanie pomocy publicznej podmiotom prowadzącym działalność na terenie Strefy).

Stanowisko to Spółka opiera na następujących przesłankach:

* zezwolenie wymienia jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Strefy poniesienie wydatków inwestycyjnych o łącznej wartości równowartości 35.000.000 USD. Należy uznać, że poniesienie wydatków we wskazanej wysokości stanowi warunek, w wyniku spełnienia którego Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej. Rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być zatem niższe niż określone w Zezwoleniu. Zezwolenie nie określa natomiast górnego pułapu tych wydatków.

* zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 z późn. zm. - określanego w dalszej części skrótem "Rozporządzenie o SSE") podmioty działające w Strefie mogą korzystać z pomocy publicznej o określonej maksymalnej intensywności (50% w przypadku Spółki). Natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 lit. b) Rozporządzenia WPP (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.) - pomoc publiczna w Strefie jest liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

* § 6 Rozporządzenia o SSE definiuje wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczenia wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy na podstawie zezwolenia i spełniające pozostałe warunki wymienione w tym paragrafie. Przepis ten nie wprowadza jednak warunku maksymalnej dopuszczalnej kwoty wydatków kwalifikowanych, a jedynie ich minimalną wartość - 100.000 euro (§ 6 ust. 9 Rozporządzenia o SSE).

(Do sytuacji Spółki znajdują zastosowanie przepisy Rozporządzenia o... na podstawie § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 232, poz. 1548). Przepis ten stanowi, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej czyli opisane w Rozporządzeniu o SSE z 2 listopada 2006 r.).

* pozostałe przepisy Rozporządzenia o SSE, ustawy o p.d.o.p. i ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., "ustawa o SSE"), nie przewidują górnej granicy wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na postawie zezwolenia są wolne od podatku dochodowego, przy czym wielkość udzielonej pomocy publicznej nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Odwołując się do wykładni celowościowej wskazanego przepisu, jak również innych aktów prawnych regulujących funkcjonowanie specjalnych stref ekonomicznych należy stwierdzić, że istotą udzielania pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie stref ekonomicznych jest wspieranie rozwoju przedsiębiorstw oraz skłanianie ich do dalszych inwestycji, a nie stwarzanie barier podatkowych hamujących rozwój.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że ani Zezwolenie ani pozostałe przepisy regulujące zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE nie zawierają górnego limitu wydatków kwalifikowanych, Spółka stoi na stanowisku, że przysługująca Spółce maksymalna wysokość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego powinna zostać określona jako 50% wszystkich kosztów kwalifikowanych zgodnie z Rozporządzeniem o SSE, również tych poniesionych w związku z inwestycją w Strefie ponad określoną w Zezwoleniu kwotę wynoszącą równowartość w złotych 35.000.000 USD.

Zdaniem Spółki, stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 października 2008 r. sygn. ILPB3/423-434/08-4/DS., interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 maja 2008 r. sygn. IP-PB3-423-327/08-2/KB oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - pismo ze stycznia 2009 r. sygn. IBPBI/1/415-878/08/KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.