IBPBI/2/423-546/14/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 7 maja 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 maja 2014 r.), uzupełnionym 25 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty licencyjne ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2014 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty licencyjne ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-544/14/JD, IBPBI/2/423-545/14/JD, IBPBI/2/423-546/14/JD, IBPBI/2/423-547/14/JD, IBPP4/443-191/14/LG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 25 lipca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu; od 2014 r. Spółka-Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest właścicielem znaku towarowego, objętego prawem ochronnym.

Planuje wnieść zorganizowaną część przedsiębiorstwa w skład której będzie wchodził m.in. znak towarowy (objęty prawami ochronnymi) do innej spółki komandytowo-akcyjnej (Spółka B) tytułem wkładu i objąć w zamian za ten wkład akcje. Spółka B została założona przed dniem 12 grudnia 2013 r., a jej rok obrotowy jest inny niż rok kalendarzowy - rozpoczyna się 1 grudnia danego roku kalendarzowego i trwa do 30 listopada kolejnego roku kalendarzowego. Pierwszy rok obrotowy Spółki B kończy się 30 listopada 2014 r., stąd do 30 listopada 2014 r. Spółka B nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest jedynym posiadaczem praw do znaku towarowego. Znak ten był do tej pory wykorzystywany w prowadzonej działalności, generując przychody. Nie został jednak wyceniony i nie był amortyzowany. Przed wniesieniem ww. wkładu niepieniężnego do Spółki B zostanie dokonana przez biegłego wycena wartości rynkowej wnoszonego wkładu, w tym szczególnie wycena znaku towarowego.

Wartość akcji objętych przez Wnioskodawcę w Spółce B będzie równa wartości rynkowej wnoszonej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która to wartość zostanie ustalona przez biegłego rzeczoznawcę. Następnie Spółka B planuje sprzedaż znaku towarowego (objętego prawami ochronnymi), wniesionego do niej w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa po cenie rynkowej. Nabywcą będzie utworzona spółka jawna (Spółka C), w której jedynymi wspólnikami będą Wnioskodawca oraz Spółka B. Spółka B wniesie do Spółki C wkład pieniężny.

Spółka C, która nabędzie znak towarowy (objęty prawami ochronnymi) planuje udzielać licencji na korzystanie ze znaku towarowego przez podmioty trzecie. Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku towarowego w ramach odpłatnej licencji dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawca jest i będzie w Spółce B jedynie akcjonariuszem. W uzupełnieniu wniosku z 24 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 lipca 2014 r.), Spółka wyjaśniła, że licencja będzie stanowić dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną, będzie także wpisana do bilansu Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna. Licencja będzie więc nabytym przez Wnioskodawcę prawem majątkowym zaliczanym do aktywów trwałych nadających się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywalnym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczonym do używania na potrzeby Wnioskodawcy.

Opłata za udzielenie licencji będzie okresowa, płatna na podstawie faktury za każdy miesiąc z góry.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opłaty licencyjne ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki C będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za udzielenie licencji na znak towarowy powinna zostać zaliczona na poczet kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał znak towarowy w prowadzonej działalności gospodarczej, co będzie generowało przychody, gdyż dzięki znakowi towarowemu potencjalne podmioty gospodarcze będą skłonne uznać spółkę jako firmę gwarantującą rzetelne dostawy oraz wysoką jakość produktów. W związku z powyższym, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851), należy przyjąć, że wydatki na opłaty licencyjne są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, że aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

* poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że generalnie wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, jako że ponoszone są w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednakże nie mogą one być odnoszone w koszty bezpośrednio. Mogą jedynie zmniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym przez zaliczenie w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu "zużycia" wartości niematerialnych i prawnych tzw. odpisy amortyzacyjne. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podstawą naliczenia odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej ustalana w sposób wskazany w art. 16g ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p.).

Ponadto stosownie do treści art. 16g ust. 14 ustawy o p.d.o.p., wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie korzystał ze znaku towarowego w ramach odpłatnej licencji dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Licencja będzie stanowić dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną, będzie także ujęta w księgach Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna. Licencja będzie więc nabytym przez Wnioskodawcę prawem majątkowym zaliczanym do aktywów trwałych nadających się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywalnym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczonym do używania na potrzeby Wnioskodawcy. Opłata za udzielenie licencji będzie okresowa, płatna na podstawie faktury za każdy miesiąc z góry.

W świetle powyższego, jeżeli opłaty licencyjne będą ponoszone po oddaniu licencji do użytkowania, to przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., będą stanowiły koszt uzyskania przychodów.

Jeżeli natomiast część opłat zostanie poniesiona przed przekazaniem licencji do użytkowania to zgodnie z cytowanym powyżej art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. winny one stanowić element wartości początkowej składnika majątku trwałego.

Reasumując, stanowisko Spółki z powyższym zastrzeżeniem należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 oraz 5 - 6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.