IBPBI/2/423-541/14/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2014 r. (data wpływu do tut. Organu 7 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na posiłki dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2014 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na posiłki dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie montażu paczkomatów, awizomatów i pralniomatów na terenie Polski oraz Unii Europejskiej. Udziałowcami są trzy osoby fizyczne, które łączy ze spółką umowa, na podstawie której otrzymują oni wynagrodzenie za uczestnictwo w posiedzeniach zarządu. W powyższej umowie zawarto zapis, że Spółka ponosi koszty związane z braniem udziału w spotkaniach biznesowych w tym koszty dojazdu, noclegów i posiłków.

Działalność prowadzona przez Spółkę wiąże się też z wynajmem pomieszczeń magazynowych w celu przechowywania paczkomatów, a także wynajmem samochodów w celu dojazdów pracowników do miejsca wykonywania usługi. Część prac wykonują pracownicy Spółki, niektóre zaś powierzone są na podstawie umów podwykonawcom. Ze względu na rozwój i ciągłe rozszerzanie działalności Spółki, często prowadzone są nabory pracowników w miastach oddalonych o wiele kilometrów od jej siedziby.

Tak zorganizowana działalność wiąże się z koniecznością przeprowadzania spotkań o charakterze biznesowym. W czasie spotkań biznesowych prowadzone są negocjacje handlowe, podczas których ustala się indywidualne warunki i uzgodnienia transakcji. Spotkania te dotyczą zarówno kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych. Niejednokrotnie spotkania te przeciągają się w czasie. Ze względu na brak warunków lokalowych a także konieczność odbywania spotkań poza miastem, w którym znajduje się siedziba Spółki, spotkania te przeprowadzane są np. w lokalach gastronomicznych, restauracjach. Do dobrych obyczajów handlowych i przyjętych praktyk należy podjęcie zaproszonego kontrahenta obiadem lub innym posiłkiem na koszt Spółki. Poczęstunki te nie mają charakteru wytwornego posiłku czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie spraw biznesowych. Przy przedłużających się spotkaniach udziałowcy korzystają z usług noclegowych w mieście, gdzie odbywają się spotkania. Wydatki związane ze spotkaniami ponoszone są przez Spółkę na podstawie faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na posiłki dla kontrahentów, podczas spotkań biznesowych, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na posiłki dla kontrahentów, podczas spotkań biznesowych, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu, gdyż ponoszone wydatki na drobne poczęstunki, napoje, a także posiłki niezależnie od miejsca ich podawania, podawane podczas spotkań z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami są ściśle związane z bieżącą działalnością Spółki a zatem podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, charakter działalności prowadzonej przez Spółkę wiąże się z koniecznością przeprowadzania spotkań o charakterze biznesowym z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi, w trakcie których prowadzone są negocjacje handlowe oraz ustalane są indywidualne warunki i uzgodnienia transakcji. Niejednokrotnie spotkania te przeciągają się w czasie. Ze względu na brak warunków lokalowych a także konieczność odbywania spotkań poza miastem, w którym znajduje się siedziba Spółki, spotkania te przeprowadzane są np. w lokalach gastronomicznych, restauracjach. Do dobrych obyczajów handlowych i przyjętych praktyk należy podjęcie zaproszonego kontrahenta obiadem lub innym posiłkiem na koszt Spółki. Poczęstunki te nie mają charakteru wytwornego posiłku, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie spraw biznesowych.

Ocena prawna wskazanych wydatków wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wprowadzając z dniem 1 stycznia 2007 r. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji nie sformułowano definicji pojęcia "reprezentacja"; nie udzielono też dodatkowych wskazówek, według których należało ustalić - w odniesieniu do występujących w praktyce działalności gospodarczej wydatków, które z nich stanowiąc reprezentację, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup obiadu lub innego posiłku, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzecie w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

Przenosząc przedstawione rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup dla kontrahentów posiłków podawanych podczas spotkań biznesowych, nie stanowią kosztów reprezentacji. Należą bowiem do panujących powszechnie kanonów kultury, dobrych praktyk oraz powszechnie stosowanych zachowań, stanowiących obecnie nieodłączny element prowadzonej działalności. Wskazane we wniosku wydatki mają związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, gdyż celem spotkań z podmiotami jest omówienie i ustalenie indywidualnych warunków i uzgodnień transakcji. Wydatki te mieszczą się zatem w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., które Wnioskodawca może zaliczać w ciężar kosztów.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.